Dag 628

Dit is onze laatste dag op Afrikaanse bodem en daar willen we
graag het maximale uithalen. Na een heerlijk ontbijt
vertrekken we naar de Tafelberg. Om de Tafelberg te kunnen
bezoeken moeten de weersomstandigheden ideaal zijn.
Van dichte bewolking is er vandaag zeker geen sprake.
 De lucht is helder en het uitzicht prima!

Boven aangekomen zien we dat het personeel er maar
 werkloos bij staat. "Cable car is closed because of the wind".
Ik was er al een beetje bang voor. Vannacht had ik het gevoel uit
mijn bed te waaien. Niet normaal hoe de wind hier tekeer kan
gaan. Onder aan de kabelbaan leek het nog mee te vallen maar
je kan niet inschatten hoe hard het op de berg waait. Er worden
geen risico's genomen en daar moeten we ons bij neerleggen.

Na Robbeneiland hebben we dus een tweede keer pech.
Veel tijd om iets van een teleurstelling te voelen krijgen
we niet want we zijn alweer op weg naar Signal Hill

Seinheuwel of Signal Hill kreeg deze naam in de
Nederlandse koloniale tijd. Vanaf deze heuvel werden
seinvlaggen gebruikt om schepen te waarschuwen voor
slecht weer. Op Signal Hill staat het Noon Gun. Dit kanon
wordt dagelijks stipt om 12 u afgeschoten. Wat sinds 1806
voorbijvarende schepen de mogelijkheid gaf hun chronometer
gelijk te zetten, geeft nu op indrukwekkende wijze het sein
voor de middagpauze. Hier zie je de Tafelberg vanaf Signal Hill.

Niet ver van Signal Hill ligt Lion's Head.
De Leeukop is bekend voor zijn spectaculair uitzicht
over de stad. De wandeling in Tsitsikamma heeft ons
zelfvertrouwen gegeven en dus beginnen we vol goede
moed aan deze wandeltocht.

Ik wil niet in herhaling vallen maar ook nu zijn de
 uitzichten weer erg spectaculair en adembenemend
mooi! Het eerste deel van de wandeling loopt over
een vrij makkelijk pad. Daarna wordt het pad steiler
en het terrein rotsachtiger.

Het laatste stuk van de beklimming gaat voor een deel
langs in de rotsen bevestigde kettingen en over stalen
ladders. De helft van de groep gaat verder. Ik keer terug
tot op een plek waar ik me weer wat comfortabeler voel.

De durvers hebben de top bereikt! Als ik de foto
bekijk moet ik toch bekennen dat ik wat gemist heb.
Wat een uitzicht!!!

"Het leven wordt niet afgemeten
aan het aantal keren dat we
ademhalen, maar aan de plaatsen
en momenten die ons de
adem benemen"
(anoniem)

Omdat onze terugvlucht pas om half een 's nachts vertrekt
hebben we nog ruim de tijd om wat rond te wandelen bij
het V&A Waterfront. Het Victoria & Alfred Waterfront is
het historische hart van de haven van Kaapstad. Het is
met de meeste buitenlandse toeristen de belangrijkste
trekpleister van het land.

Het is een groot shoppingcenter zoals we dat thuis ook
kennen. Shopaholics kunnen hier hun hartje ophalen.
Er is een ruim aanbod aan luxueuze winkels maar evenzeer
aan winkeltjes waar Afrikaans handwerk wordt verkocht.  

We moeten toch wel wennen aan de kerstsfeer in
combinatie met de zomerse temperaturen. Ik heb
dit nog  nooit eerder meegemaakt en blijf het 
vreemd vinden.

 De tafelberg is volgens veel Capetonians  op zijn mooist
als het tafelkleed of table cloth erop ligt. Dit is een platte wolk
 waarboven de lucht helder is. De wolk "druppelt" langzaam
over de rand van de berg heen. Wij zoeken ons een mooi plekje
op een terrasje. Met een lekkere cocktail erbij is het hier geweldig
genieten.

Omdat het kerstvakantie is is er van alles te beleven
aan het V&A. Zo pikken we nog een optreden mee
van de Manouche Gypsy Jazz Band.

We kunnen het niet laten om onze Zuid-Afrikareis
af te sluiten in het Belgische restaurant "Den Anker"
 aan het Waterfront. Met een frisse Karmeliet en
een perfecte biefstuk friet is de morele stap
richting "thuis" gezet.

Na 19 dagen is zo een einde gekomen aan een bijzonder
 mooie reis. Wat een voorrecht om in zo'n fijn
 gezelschap zo'n mooi land te mogen ontdekken.
Wat een voorrecht dat we ons al die dagen aan de goede
zorgen van Wessie en Dimitri  hebben kunnen overlaten.

We hebben genoten van de overweldigende natuur.
De uitgestrektheid van de natuurparken, de voorbij
glijdende landschappen tijdens de lange ritten in de truck.
We denken terug aan Ella, die ons op sleeptouw nam
in haar township in Knysna.
Het contact met de lokale bevolking hadden we niet willen
missen. Dit was een echte meerwaarde en heeft ons doen
beseffen hoe relatief onze probleempjes hier soms zijn.

Vaarwel prachtig Zuid-Afrika.
Misschien zien we elkaar nog eens weer
onder de groene doringboom!

Dag 627

We reizen verder via Hermanus en Stellenbosch naar
Cape Town. Onze laatste nachten onder de Afrikaanse
hemel zijn nu bijna geteld.

Vanuit onze kamer hebben we een mooi zicht
op Lion's Hill. Deze staat morgen op het
programma.

Vandaag rijden we 26 km van Kaapstad naar het vissersplaatsje
Hout Bay. De kleurige vissersbootjes liggen er vredig te
schommelen. Op de kade doen de verkopers hun best om hun
koopwaar zo aantrekkelijk mogelijk uit te stallen.

Iedere ochtend komen de vissers terug van zee en brengen
hun scheepsladingen verse vis aan land.

Onze groep had graag een bezoekje gebracht aan Robbeneiland,
het eiland waar Nelson Mandela 19 jaar in gevangenschap heeft
doorgebracht. Dit kon spijtig genoeg niet doorgaan wegens
volgeboekt.Dan maar naar een eiland van robben ook bekend
als Duiker Island. Op dit eiland leven zo'n 6000 pelsrobben!

Dit eiland wordt op een natuurlijke manier beschermd door
een rif. Dat rif houdt roofdieren -vooral de witte haai- op een
veilige afstand. Vrijwel alle pelsrobben op het eiland zijn mannetjes.
De mannetjes blijven hier 8 à 12 jaar alvorens het eiland te verlaten
en op zoek te gaan naar een wijfje om te paren.
Duiker Island is m.a.w. geen broedkolonie maar een tijdelijke
verblijfplaats alvorens op zoek te gaan naar een partner.

Na het bezoek aan Duiker Island zetten we onze tocht verder
over de Chapman's Peak Drive. De 9 km lange "Chappies" telt
114 bochten en verrast telkens met een adembenemend
landschap. Met zijn waanzinnig mooie uitzichten is
Chapman's Peak Drive niet alleen een toeristische trekpleister,
maar ook een populaire fotografie- en filmlocatie voor
autoreclames.

Cape Point, Kaap de Goede Hoop of The Cape of Good Hope.
Allemaal benamingen voor Zuid-Afrika's meest bekende attractie.

We zijn blij dat we op dit magische punt zijn aangekomen.
De overbekende groepsfoto mag dan ook niet ontbreken.

Kaap de Goede Hoop wordt traditioneel gezien als de plaats
waar de Atlantische en de Indische oceaan samenkomen.
Andere instanties situeren deze plaats bij Kaap Agulhas, het
zuidelijkste punt van Afrika.

Dit is een uitgelezen plek om te gaan wandelen.
Via een steil, kronkelig pad wandelen we van
Kaap de Goede Hoop naar Kaappunt.

Onderweg hebben we weer de mooiste uitzichten over
de 2 oceanen. We kunnen ook talrijke zeevogels zoals
aalscholvers en oesterpikkers observeren die op de
steile rotswanden nestelen.
De Kaap wordt niet voor niets de "Kaap der stormen"
genoemd. Vele schepen vergingen tijdens zware stormen
aan deze kust. Het meest bekende verhaal is zeker dat
van het schip de "Vliegende Hollander".

Alhoewel we ver van huis zijn blijven we met onze gedachten
toch ook bij het thuisfront. Zo zoeken we een manier
om een van onze zonen vanop deze magische plek
te feliciteren met zijn verjaardag. We spotten een
ideale plek op het strand voor een verjaardagswens.
Vermits we zelf 200 meter boven het strand staan
moeten we de hulp inroepen van een passerend
koppeltje. Zij willen deze klus wel voor ons klaren!

Een klein uurtje later staat deze boodschap op het strand.
Dankzij deze sympathieke mensen kunnen we onze zoon
verrassen met een zeer originele verjaardagswens.

Simon's Town is de verblijfplaats van een kolonie
Afrikaanse pinguïns. 

Tussen de rotsen van Boulders Beach wonen ongeveer
3000 van deze beschermde vogels. Pinguïns zien er
lief en grappig uit maar ze kunnen je toch verwonden
met hun scherpe snavel.

Pinguïns eten het liefst sardientjes, inktvis en ansjovis.
Hun vijanden in het water zijn de pelsrob, de haai en
de orca. Op het land de mangoest, de genet, katten en
 honden. De belangrijkste vijand is echter de Kelpmeeuw
die de eieren en de pasgeboren kuikens opeet.
Morgen zijn we bij de laatste dag van onze reis aangekomen!

Dag 626

Vandaag gaan we naar Stormsriver Mouth. Hier ligt
het startpunt van de Otter Trail. Dit is een vijfdaagse
wandeltocht door Tsitsikamma National Park. Deze
42,5 km lange wandeling is een van de populairste
wandelingen van Zuid-Afrika. Er worden maar 12 
wandelaars per dag toegelaten voor deze tocht. Je moet
hiervoor een permit aanvragen. 

Wij komen voor de eerste dagtocht van deze trail. Deze
brengt ons tot aan de waterval. Hiervoor is geen permit nodig.
Dis nie maklik om Waterfall toe te stap nie maar dis elke
treetjie werd!!!

Dimitri vat die pad en stap voor. Ons volg.
Wessie stap agter en maak seker dat almal by en oukei is.
As die gidse sien dat iemand te swaar kry, moet dié saam
met'n gids omdraai en nie die Waterfall aanpak nie!!

 Het is een moeilijk parcour. We klimmen,
 klauteren, springen, schuiven en wandelen
 over een alles behalve vlak terrein.

We hebben voortdurend zicht op de golven van de Indische oceaan.
De golven komen van ver aanrollen om zich al bulderend te
pletter te storten op de rotsen!

Hier geen "klipstapeltjies" die het pad aanduiden.
We moeten uitkijken naar een gele otterpoot die op de
rotsen geschilderd is om het juiste pad te volgen.
Als we bij een "klipstapelplaats" komen leggen ook
wij ons steentje erbij, met bijbehorende wens!

Iedere stap moet zorgvuldig gezet worden. Een helpende
hand wordt uitgestoken naar degene die het nodig heeft.
Op dit terrein is een enkel vlug omgeslagen! Dat is het
laatste wat we willen!

Plots staan we oog in oog met een majestueuze waterval.
We hebben het allemaal gehaald. Fantastisch!
Dagwandelaars keren hier terug. Wandelaars met een permit
mogen  hier verder lopen om de volledige route te wandelen.

's Avonds genieten we nog na van deze mooie tocht.
Met een heerlijke mojito sluiten we een zoveelste
 mooie dag af! 

Dag 625

Na Kruger en Mkuzi trekken we vandaag naar het laatste
 National Park van deze reis. Het Addo Elephant Park
ligt in de buurt van Port Elizabeth. Naast olifanten leven
er ook o.a. buffels, neushoorns, hyena's en leeuwen
 Dit is meteen onze laatste kans om de leeuw te spotten.

Het park werd oorspronkelijk opgericht om de 11 overgebleven
olifanten uit de streek een veilige haven te bieden. Vandaag leven
er weer meer dan 550 olifanten. Dit stevige exemplaar komt met
flukse tred op onze truck afgestapt. Dat Wessie goed haar mannetje
kan staan is geweten maar als zo'n kolos aankomt is zelfs zij even stil.
Gelukkig is de drinkplaats interessanter dan de truck!

En dan speelt er zich een bijzonder mooi tafereeltje af.
Van over de heuvels komt een volgende groep olifanten
aangestapt. Ook zij hebben er flink de pas in richting
de waterplas.

De ene na de andere groep olifanten komt van over de
heuvels aangelopen op zoek naar water. En dat allemaal
op enkele meters van onze truck.

Op een gegeven moment staan er 43 olifanten rondom de
waterplas. In de truck is het muisstil. Dit is zó prachtig
om te zien!

We verlaten de olifanten en gaan op zoek naar koning leeuw.
Plots zien we een aantal auto's stilstaan langs de kant van de weg.
Daar moet iets bijzonders te zien zijn. En ja hoor, op het laatste
moment krijgen we toch de leeuwen nog te zien. We nemen alle
tijd om van deze dieren te genieten. Met een verrekijker zie je pas
goed wat een prachtige dieren het zijn. 

En zo loopt deze mooie dag naar z'n einde in het Addo park.
Dit was meteen het laatste wildpark van deze reis. Morgen
laten we de wilde dieren achter ons en zetten onze tocht
verder naar Knysna een gezellig stadje met een haventje
langs de Garden Route.

Op weg naar Knysna passeren we de hoogste
bungybrug (de Bloukransbrug) ter wereld.
Tijdens een van zijn vorige reizen heeft onze gids
Dimitri hier gesprongen.

Nu is het aan de durvers van de groep om in zijn
voetsporen te treden. Niemand die zich geroepen
voelt en dus kijken we vanop een platform hoe
anderen het ervan afbrengen!

De kandidaat springers wandelen eerst onder de brug door
naar het midden. Als je goed kijkt zie je links een trap
waarlangs de waaghalzen het platform betreden. Daarna
volgt een fotoshoot.  Nog even wat voorbereidingen en met een
 luide schreeuw springt de eerste adrenaline junk naar beneden.
Zeven sprongen hebben we gezien. Gelukkig allemaal geslaagd.
Je mag er niet aan denken dat dit weleens fout zou kunnen gaan.
Morgen gaan we onszelf uitdagen voor een pittige wandeltocht!