donderdag 19 februari 2015

Dag 638


Enkele weken geleden zag ik in de kringloopwinkel dit
borduurwerkje staan. Omdat ik Rosalie haar kamertje
een "vintage"look wil geven mocht dit mee naar huis.

Ik raakte steeds meer gefacineerd door het werk en ben dan
de tekst die erop geborduurd stond eens gaan googelen.


L.S. Lowry  1887 - 1975
Lowry is een Engelse schilder geboren in Stretford, Lancashire.
Eerst woont Lowry in een welgestelde buurt in Manchester.
Uit geldgebrek moet de familie verhuizen naar een armere
buurt waar het uitzicht wordt bepaald door duizenden
fabrieksschoorstenen.

Hij gaat werken voor de Pall Mall Property Company . Omdat hij
voor zijn job de huurgelden bij de mensen thuis moet gaan ophalen
doorkruist hij gans de stad. Wat hij dan zag waren spelende kinderen,
mensen die van en naar hun werk liepen, mensen die praatjes maakten
op straat. De inspiratie voor zijn schilderijen lag bij wijze van spreken
voor zijn voeten.

Door zijn schilderijen krijgen we een zicht op het industriële
noorden van Engeland. De lucht mistig, overal is rook, afkomstig
van de duizenden fabrieken. De eindeloze rijtjeshuizen strak in

het gelid aan kale, rechte straten. Overal heerst bittere armoede.
Zijn schilderijen tonen mensen die zich van en naar hun werk
haasten. De figuren (men noemt ze Matchstick men omdat ze
op luciferstokjes lijken) lopen voorovergebogen, de lucht is bijna
altijd grijs.

Voor zijn werk beperkt hij zich tot het gebruik van 5 kleuren
olieverf. Hij bekommert zich nooit over het weer in zijn
schilderijen. Daarom dat men hem weleens een naïeve
zondagsschilder durft noemen. Hierop zegt hij het volgende:
"If people call me a sunday painter I'm a sunday painter who
paints every day of the week".

Zoals zo dikwijls gebeurt met kunstenaars krijgt ook Lowry 
pas de grote erkenning na zijn dood. 
Dit werk "Going to the match" uit 1953 wordt in
1999 op een veiling verkocht voor 2 miljoen pond.
In 2013 vond een grote overzichtstentoonstelling plaats
in Tate Britain in Londen. 
In Salford staat het kunstencentrum The Lowry. Hier is
een permanente tentoonstelling van zijn werk te zien.
Een goede reden om eens een citytrip naar Manchester te boeken.
(Van sommige van zijn werken zijn kruissteekpatronen gemaakt)







woensdag 11 februari 2015

Dag 637


Sinds enkele dagen staat dit prachtige paardje hier in huis.
In 1960 was dit een sinterklaasgeschenk voor mijn man.
Van zodra we zelf kleinkinderen hadden mochten
we het paardje bij mijn schoonmoeder van zolder halen.
Ik ben helemaal weg van dit stukje vintage speelgoed.



Een sticker op de buik van het paard levert genoeg gegevens op
om een zoektocht te starten op het internet.
"MOBO TOY's were made by D. SEBEL&CO, Erith, Kent, England
from 1947 to 1972".


David Sebel, een immigrant uit Rusland, stapt in 1912 in
een partnership als wagenmaker in East London.
In de jaren 1930 breiden ze uit naar "Architectural Metalworks".
In 1931 stapt David's zoon Harry in de zaak. Tijdens de 
Tweede Wereldoorlog maakt men in de fabriek onderdelen
voor vliegtuigen, tanks, bunkers, schuilkelders en onderdelen
voor de bekende Baileybruggen.


(foto van het internet)
Na de oorlogsjaren zoekt Harry een nieuwe toekomst voor
zijn fabriek en start met het maken van metalen meubilair en
speelgoed. Harry wil zich onderscheiden van de andere spelers
op deze markt .  Zo komt hij op het idee om een "Rocking Horse"
te ontwerpen. Door de trapbewegingen van de berijder kan dit
paardje zich voortbewegen.


(foto van het internet)
Harry wil dat z'n paardjes er zo natuurgetrouw mogelijk uitzien.
Hij gaat daarom te rade bij een taxidermist. Deze heeft op dat
ogenblik enkel een zebra ter beschikking om een mal voor het 
prototype te maken.


(foto van het internet)
Als een slimme marketeer ging Harry zijn licht opsteken
bij  de plaatselijke schoolkinderen. Met hun opmerkingen
werd rekening gehouden bij het bepalen van de uiteindelijke
"looks" van het paardje. De kinderen mochten ook poseren
voor de reclamefolders van het bedrijf.


In 1947 gaat de Mobo Bronco in produktie. Het
paardje was zo populair dat het in produktie bleef tot
in 1971. Er ontstaan nog andere modellen zoals de
Prairie King - Night Rider - Range Rider - Prairie Prancer.



Ook de Amerikaanse markt bleek een gigantisch succes voor deze
Mobo paardjes. Maar zoals zo dikwijls komt aan alle mooie liedjes
een einde. Door de opkomst van plastiek en speelgoed uit goedkopere
landen moet de firma in 1972 de deuren sluiten.


Deze foto heb ik teruggevonden in het familiealbum.
De foto is genomen midden jaren '60. De amazone
is mijn jongste schoonzus.
(informatie i.v.m. dit artikel komt van de website
www.dspedalcars.com/mobo_history)







donderdag 5 februari 2015

Dag 634


Het is nog altijd een wens van mij om voor ieder lid
van mijn gezin een persoonlijke quilt te maken.
Birgit's Quilt - Sarah's Quilt en Greet's Quilt zijn
ondertussen klaar en worden gekoesterd.
Voor de eerste "mannen"quilt ben ik vertrokken
vanuit de interesses van de ontvanger.
In het boek Medallion Quilts van Cindy Vermillion Hamilton
zag ik deze "Presidents' Medallion". De stof met afbeeldingen
van de Amerikaanse Presidenten sprak me wel aan. Ik was
er zeker van dat dit thema een goede keuze zou zijn voor
iemand die een boontje voor geschiedenis heeft.

Na de tragedie van 11 september 2001 komen er vele
quiltstoffen op de markt met "patriotic prints".
In deze periode worden vele van deze quilts gemaakt
als steun aan slachtoffers en de natie.
Via het internet kan ik toch nog aan een metertje
van deze stof geraken. Het is dan juli 2009!
De oplossing voor het middenstuk vind ik in de collectie
"Fairmount Park-Industrial Revolution 1876-1880"
van Windham. De meeste andere stoffen komen ook
uit deze collectie.

Omdat ik het belangrijk vind te weten wie wie is in de quilt
begin ik met het borduren van de namen en de regeerperiode
van alle 42 presidenten (Obama is er dan nog niet bij).
Een patroon om te volgen heb ik niet. Ik bouw de quilt
rand per rand op. Het wordt nog spannend als blijkt
dat ik van sommige stoffen geen millimeter teveel heb. 

Na vele jaren vertraging is gisteren de quilt eindelijk afgemaakt.
Brecht,  veel plezier met jouw quilt
"Dear Mr President"