Genieten en wachten....

De voorbije weken ben ik zó druk bezig geweest met dit
project dat er zelfs geen tijd meer over was om nog te bloggen.

Onder het label "Driehoekjesquilt" heb ik één jaar geleden
een eerste keer hierover geschreven. Nu heb ik het terug
opgepakt en hoop deze keer tot aan de finish door te gaan!!

Juni betekent op vele plaatsen open tuindagen.
Zo ook in het Kasteel Hex. Midden in het glooiende
landschap van zuidelijk Haspengouw ligt dit prachtige
kasteel. De tuindagen van Hex- tweemaal per jaar- zijn
een bijeenkomst voor de echte tuinliefhebber.
Je kan hier gepassioneerde plantenkwekers en andere
deskundigen ontmoeten.

Het stond al langer op ons verlanglijstje om hier eens
naartoe te gaan maar ieder jaar kwam er wel iets tussen.
Dit jaar bleek het eindelijk eens te lukken. Het was een
prachtige dag in een prachtige omgeving waar we ten volle
van hebben genoten!

Waar we ook ten volle van genieten is onze wekelijkse
oppasdag met Rosalie. Nog twee maanden zal ze op
maandag bij Omi en Opi zijn om daarna de grote
stap richting school te zetten. 

Gelukkig hebben Opi en Omi al plannen gemaakt voor de maand
september want dat we deze kampioen gaan missen dat is
iets wat héél zeker is.

Ondertussen kijken we ook uit naar de geboorte van een broertje
of zusje voor Rosalie. Nog enkele weken in spanning afwachten!
Hopelijk zal alles goed verlopen en mogen we vanaf oktober weer
heerlijk oppassen op zo'n nieuw klein wondertje!

Dit viel vanmorgen bij mij in de brievenbus.
Via Facebook vroeg Quiltmania om een foto te maken
van één of meerdere door hun uitgegeven boeken. Uit de
inzendingen zou men vijf winnaars aanduiden.
Leuk om mijn naam terug te vinden op de lijst met de winnaars. 

Met dit mooie boek vol nieuwe inspiratie begin ik aan een
heerlijke zomervakantie. Een zomervakantie die wordt
ingezet met onze jaarlijkse "zussen"fietstocht. 
Nog even de valies inpakken en dan "en route"!
Groetjes Liliane

William McGuffey...

Deze potloodtekening zag ik vorige week liggen in de
kringwinkel. Ik was bijzonder gecharmeerd door deze
log cabin en begon me al af te vragen of er ooit iemand
in deze blokhut quilts gemaakt zou hebben om er de
winterse koude mee te trotseren.

Wat me vooral over de streep heeft getrokken om dit mee naar
huis te nemen waren de geschreven plaatsnamen op de tekening.
Ik was bijzonder nieuwsgierig of het ingeven van deze namen op
het www. me enige informatie zou opleveren.

Via het blog Passion for the past  kwam ik deze foto van de cabin op de
tekening tegen. Het is het geboortehuis van William Holmes McGuffey.
William McGuffey (1800-1873) heeft carrière gemaakt in het
onderwijs. Hij is het meest bekend om zijn McGuffey readers,
de meest gebruikte handboeken in het Amerikaanse onderwijs.
Tussen 1836 en 1960 werden er 122 miljoen exemplaren van
McGuffey readers verkocht.

Henry Ford (de oprichter van de Ford Motor Company) is
geboren in Dearborn Michigan. Het is daar dat hij de aanzet
heeft gegeven tot wat nu Greenfield Village is. Het grootste
historische openluchtmuseum van Amerika. Dankzij de inspanningen
van Henry Ford is er veel historisch en industrieel erfgoed bewaard
gebleven. In 1934 verplaatste Ford de log cabin waar McGuffey
geboren was naar Greenfield Village.

Henry Ford had veel respect voor McGuffey 's werk. Hij heeft
zelfs een tijdje de McGuffey readers in eigen beheer uitgegeven
en ze onder verschillende scholen over gans Amerika verspreid.
Als eerbetoon aan McGuffey liet Ford deze "One-room school"
nabouwen in Greenfield Village.

Hele generaties kinderen in Amerika kregen onderwijs in zo'n
one-room schoolhouse. De laatste sloot z'n deuren in 1967.

(Foto via Wikipedia)

De laatste foto's komen uit het boekje 
" A One-Room School" van Bobbie Kalman.
Tussen 1980-1990 publiceerde Bobbie Kalman meer
dan 400 non-fictie titels voor kinderen. Ook zij heeft
met haar publicaties een belangrijke bijdrage 
 geleverd aan het onderwijs voor kinderen in Amerika.
Als ik nu nog eens wist hoe die tekening hier in de
kringwinkel terechtgekomen is.....
Groetjes Liliane

Seven Sisters.....

Regelmatig kom ik via Pinterest een foto van een quilt tegen
waarvan mijn quilthart toch héél snel gaat kloppen!
Zo ook van deze Seven Sisters quilt!

Met het malletje van bij Wendy's Patch&Stitch studio was een
proefblok vlug gemaakt.

Nu heb ik de gewoonte om telkens als ik naar Wendy ga één of meerdere
van mijn probeersels mee te nemen. Zo kreeg ze dus ook mijn proefblok
onder ogen. Blijkbaar had ik haar aangestoken met het SS-virus want
toen ik vorige week bij haar kwam liet ze me deze blokjes zien. "Ik was
helemaal om toen ik jouw blok zag" zei ze. Het enige verschil is dat zij
met kleinere malletjes gewerkt had. "Ik heb ook al een naam bedacht
voor het quiltje". Mijn quiltje krijgt de naam "Liliane"!
Wow, hoe cool is dat.

Nog stevig onder de indruk van "het quiltje met mijn naam" stuurde ik Wendy
een mailtje met de vraag of ze voor mij deze kleine malletjes mee kon brengen
naar de "Stoffen bazaar" die vorige zaterdag plaatsvond in Waalre.
Bij het hemden quiltje (enkele blogjes terug) heb ik ondervonden dat
werken met een stempel toch niet mijn ding is. Ik ben weer super tevreden
met deze fijne malletjes.

Vanmiddag was ik samen met mijn quiltmaatje terug bij Wendy.
Het leek wel of er een groep Seven Sisters in de winkel aanwezig
was! Blijkt dat dit de dames van de vrijdagse bee waren. Iedere
eerste vrijdag van de maand is er bij Wendy een bee.

Leuk om mijn blokjes zo naast die van Wendy te zien liggen.
Voor mijn kleurkeuze laat ik me inspireren door een vintage
poster die ik in Nantes gekocht had.

Wat een plezier om zo stofjes te kunnen uitzoeken!
Toen wij onze spulletjes terug hadden ingepakt
stond er buiten op de stoep een volgende Seven Sisters
groep klaar om in Wendy's snoepwinkeltje los te gaan.

Ondertussen zochten wij ons bekende terrasje op en hebben
we enkele uurtjes gezellig zitten keuvelen over de dingen des levens.
Wat een heerlijke namiddag......

Deze foto heb ik vorig jaar op de beurs "Pour L'amour du Fil"
in Nantes gemaakt. Dit scrapbook lag toen in de kamer van
Linda Koenig. Ik vroeg haar of dit boek van haar was. "Het
boek hoort bij de decoratie gedaan in opdracht van Quiltmania"
zei ze toen. Ik vond dit zo'n leuk boek dat ik er aan dacht
om ooit zelf zoiets te maken.

Volgend jaar word ik zestig. Tegen dan wil ik
"Het scrapbook van mijn leven" klaarhebben.
Mijn grootste helden zullen alvast vertegenwoordigd zijn -:) !!
En ik dan!!! Geen paniek Tiny! Ik zal jou heus niet vergeten hoor!!
Fijn lang weekend en tot een volgende keer!
Groetjes Liliane