Lucy has a secret....

"Liliane, mag ik eens een projectje met jou delen waar ik stiekem al een
tijdje mee bezig ben?" 
Met dit WhatsApp berichtje maak ik voor de eerste keer kennis met
het geheime project van Lucy (klik)!! Het bericht bevat ook een aantal
foto's van de quilt in wording. Ik zie prachtige blokken van allemaal
aan elkaar gestikte kleine driehoekjes.
Vele berichtjes volgen met steeds een update van haar driehoekjes-
project. Binnen de kortste keren doe ik mee en werken we beiden 
aan een quilt met hetzelfde malletje en alzo ontstaat er tussen ons een
"driehoeksverhouding" die 2,5 jaar zal duren.

Ik begin met repen stof te snijden met een breedte van 5,25 cm.
Van deze repen worden vierkantjes gesneden.
 Wanneer ik een grote stapel gekleurde en effen vierkantjes heb
snij ik ze diagonaal door.

Na het overzichtelijk sorteren van de gekleurde stofjes kan ik
 paartjes (gekleurd stofje tegen een effen stofje) beginnen uitleggen.
Deze worden tegen elkaar gestikt.

Zo ontstonden er lange slingers driehoekjes. Met zoveel
vlaggenslingertjes leek het wel feest in mijn naaikamer.

Na het strijken van de naadjes moesten alle vierkantjes op
hun definitieve afmeting gesneden worden.

Bij het uitleggen van de rijen let ik goed op
dat er niet twee dezelfde stofjes naast elkaar liggen.

Losse blokjes worden in rijen aan elkaar gestikt.

Het moment is aangebroken om een definitieve beslissing te
nemen ivm de layout van de quilt. Uiteindelijk beslis ik om
12 grote blokken van telkens 12/12 vierkantjes te maken.

De volgende stap is het kiezen van een stofje voor de sashings.
Er waren héél wat kandidaten voor deze selectieproef.

Uiteindelijk kies ik voor dit lichtroze stofje omdat het zo mooi blend
met de gekleurde driehoekjes. Nu deze knoop is doorgehakt kan ik met
een gerust gemoed drie weken naar Namibië gaan. Het is dan
september 2017.

In april 2018 post ik deze foto op mijn blog. Mijn driehoekjes-
project heeft lange tijd stilgelegen. Omdat ik vrees dat ik dit 
project steeds weer voor mij uit ga schuiven beslis ik om er een
deadline op te zetten. Ik spreek met Lucy af dat we voor het einde van
2018 een afgewerkte quilt willen hebben. Er volgt een strak quiltschema.
 Uren, dagen, weken, maanden van quilten beginnen hun tol te eisen
maar ook resultaat op te leveren. Wanneer zowat alles pijn begint
 te doen (vingers-handen-armen-schouders-goesting), en met
een maand vertraging,  wordt half januari het allerlaatste
 quiltsteekje gezet.

Nu nog de binding eraan stikken en tegen naaien.
Op 19 januari kan ik, na het aanbrengen van het label, een
punt zetten achter dit quiltproject. 

Nu maar hopen dat ik met vlag en wimpel geslaagd ben voor onze
"driehoekjes" challenge.
Oordeel zelf maar -:))

De komende avonden zal ik, in het gezelschap van Michelle, heerlijk
genieten van de warmte, de vriendschap en de herinneringen die 
achter het verhaal van deze quilt schuilgaan.
Dankjewel "partner in crime", het was een hele eer dat je mij hebt
  toegelaten om dit quiltavontuur met jou aan te gaan. We kennen
elkaar enkel via onze blogs en toch is er al jaren dat soulmate gevoel.
Hier is weeral een bewijs geleverd van de verbindende kracht van quilts!
Ik heb nu al binnenpretjes wanneer ik op een dag mijn 
kleinkinderen het verhaal van Lucy's geheimpje zal vertellen!
"And the quilt tells a story and the story is our past."
Groetjes Liliane