Blue, blue, le ciel de ...........Cap gris nez

 

Naar jaarlijkse gewoonte brachten we ook dit jaar, tijdens de maand juli,
één week door aan het zeetje. Ik had flink doorgewerkt om het tweede blok
van 6 rijen aan mijn vingerhoedjesquilt te zetten. De bedoeling was om er aan zee
een foto van te nemen in de duinen. Maar de momenten dat ik er tijd voor had (we
hebben namelijk wat uitstappen gemaakt) was de strakke wind weer een spelbreker.
Dan thuis maar op de foto gezet!!

In juni ging ik met mijn quiltmaatjes naar zee en had ik 15 van deze blokjes
voorbereid. Toen zijn ze in de doos blijven zitten maar deze keer zijn ze
 er wel uitgekomen. Met als resultaat dat het stapeltje sterren 
dat kant en klaar is weer iets groter geworden is.

Toen ik in het boek "The story of ships" deze foto zag was ik verbaasd
om te zien dat het een tekening van "De Normandie" was.

Een replica hiervan ligt nl. in Koksijde langs de Koninklijke Baan.
Hier even de geschiedenis:
Te midden van de duinen tussen Koksijde en Oostduinkerke zie je als
het ware twee gestrande boten liggen: La Péniche en De Normandie.

Het verhaal gaat over de familie Van den Bergh, die in 1933 een 
horecazaak wenste te starten maar daartoe niet de financiële middelen had.
Kunstschilder Buyle was geldschieter en tekende de plannen voor het
boothotel (La Péniche) Van den Berghe werd huurder.
Het boothotel raakte spoedig
erg in trek, vooral bij Franse toeristen. Drie jaar later kwam er echter een
haar in de boter. Buyle deelde mee dat hij zelf de goed draaiende zaak
wilde overnemen.

Van den Berghe liet het hier niet bij en bouwde zelf een tweede boothotel
enkele honderden meters verderop: "De Normandie"; het luxueuze Franse
vlaggenschip dat in het jaar 1935 de snelste trans-Atlantische overtocht
tussen Le Havre en New York maakte.

In 1994 werden de twee boothotels als monument beschermd.
Vandaag doet boothotel La Péniche dienst als vakantieverblijf en
De Normandie startte een nieuw leven als feestzaal-restaurant.

We maakten ook een tweedaagse uitstap naar Frankrijk.
De eerste dag reden we naar cap gris nez. Het was een perfecte dag
om de White Cliffs of Dover zéér goed te zien liggen.
We zijn hier nog geweest maar het blijft een magische plek!! 

We kiezen voor de "Les Crans" wandeling. 
Het eerste deel loopt langs de kust naar het dorpje Audresselles. Daar
kiezen we ervoor om niet de lusvormige wandeling te lopen maar we
willen opnieuw langs de kust naar het vertrekpunt lopen. Wanneer we zo
terugwandelen hebben we nl voortdurend zicht op de Engelse kustlijn
met zijn witte rotsen.

We hebben zelfs zeehondjes gespot dicht bij de kustlijn.

Watch out for the waves!!!

Van begin tot het einde is het genieten langs dit prachtige parcour!!

De oorlogsbunkers uit WOII hebben nu een vredige bestemming gekregen!

Eindpunt bereikt!!

We rijden verder naar St Valery sur Somme een toeristisch plaatsje
in de Baai van de Somme. Hier overnachten we.

De volgende morgen zie ik dit mooie tafereeltje.
Iemand die de prachtige omgeving in een tekening probeert te vatten.

Dit is zijn uitzicht!

Wij rijden verder naar het natuurreservaat "Le parc du Marquenterre"

Het vogelpark van Marquenterre is een fascinerende plek waar de mens en de
natuur respectvol met elkaar in aanraking komen!

In de vele houten hutjes kan je de vogels in hun natuurlijke
habitat observeren.

Om de vogels goed te fotograferen heb ik niet de juiste lens.
Maar toen we deze paarden passeerden was ik blij dat ik net mijn
macrolens op de camera had gedraaid!

Een laatste tussenstop op onze terugweg richting Koksijde was 
Boulogne-sur-Mer. Hier heb ik vooral gelet op wat leuke details
die zo typisch zijn voor de Franse steden.

Telkens als ik mezelf in een spiegel, vitrine of een ander spiegelend
oppervlak zie moet ik aan de foto's van Vivian Maier denken.
Zij kon als geen andere zichzelf vastleggen in voornoemde voorwerpen.
Aan de reflectie van de muur in mijn hals te zien heb ik duidelijk
haar skills voor deze vorm van fotografie niet!
Oefening baart kunst zeker!
Ik wens jullie een mooie augustusmaand toe!
Groetjes,
Liliane

Time flies when you're having fun...

 

Zoals ik op het einde van mijn vorige blogje schreef trokken we met ons voltallige
gezin naar de Ardennen om daar onze 40ste huwelijksverjaardag te vieren.
We hadden een prachtig gerestaureerde hoeve gehuurd mooi gelegen in
de buurt van Houffalize.

Het waren tropische dagen daar in Ferme Filly. Gelukkig was het tweede
huisje op het terrein (hier links van de trap) niet verhuurd en mochten we 
de hottub gebruiken. Zelf hadden we ook nog een kinderzwembad meegenomen
zodat die kleine waterratjes zich prima konden afkoelen.

Normaal gezien trekken we er graag op uit om de nieuwe omgeving te
verkennen. Omdat het zo warm was leek het ons verstandiger om met
de kleintjes rondom het huis te blijven. Het enige tochtje ging naar onze
buren van La p'tite ferme Balthazard. 

Helemaal comfortabel voelt Christiaan zich nog steeds niet met
wat ezeltjes in de buurt. Hier kon hij gelukkig, héél stoer, vanachter
het raam verder werken aan zijn ezel gewenning!

Warm en dankbaar zijn de twee woorden waarmee ik het weekend perfect
kan samenvatten. 
Warme dagen, woorden, familiebanden, herinneringen!
Avonden die vroeg begonnen en laat eindigden. Met lekker eten en drinken.
Met héél veel verhalen over de voorbije 40 jaren getrouwd zijn.
Zo'n weekend is zeker voor herhaling vatbaar!

Terug thuisgekomen werd de laatste hand gelegd aan de aanleg van
onze zwemvijver. Met de climate change in het achterhoofd leek het
ons de investering wel waard om voor een frisse duik in eigen tuin
te kiezen.

Daar zijn de eerste bezoekers al die van het water komen genieten.

Binnen de kortste keren staat hier een lange rij van zwemliefhebbers die
een frisse duik wel zien zitten.

Gelukkig heeft Rosalie net op tijd haar zwemdiploma gehaald.
Het is een echte waterrat en doet niets liever dan al die eendjes, kikkers,
dolfijntjes en vissen in het water te zwieren en ze dan weer te 
verzamelen.

Sommigen kunnen vanaf de kant met een vislijn worden binnengehaald.
Anderen worden al zwemmend naar de kant gebracht.

Wat een goed idee om de eerste twee meter van de vijver als "plage" te
voorzien. Dit is een ondiep gedeelte waar de kleintjes kunnen spelen.

Maar toezicht blijft de belangrijkste regel.
Ik las ergens dat bij jongetjes van 2 tot 5 jaar verdrinking de voornaamste
doodsoorzaak is. De kindjes dragen altijd zwembandjes en we houden
ze binnen handbereik!

We hebben de test gedaan bij Klaas met dit zwemvest. In het diepe
gedeelte moet hij nog een extra zwemband omdoen want dit vest
alleen geeft niet voldoende bescherming!

Heerlijk om te zien hoe ieder op zijn manier geniet van het water!

Met al die zomerse activiteiten staat het quilten hier op een laag pitje.
Er moeten nu héél wat ecru kleurige hexjes gemaakt worden om de
grote blokken met elkaar te verbinden.

Afwisselend met het verbinden van de grote blokken maak ik de
halve blokken die de openingen die er nu nog zijn moeten opvullen.

De eerste blokken van Rosalie haar Horse quilt werden gequilt.

Mooi om te zien hoe de silhouetten van de paardjes één voor één
verschijnen. Door de grote hitte heb ik dit werkje even aan de kant
geschoven. Het is nu wachten op koelere dagen!!

Ik probeer toch dagelijks een blik op de koers mee te pikken.
Zeker nu onze Belgische wielrenners zo goed presteren. 
Zonder al te grote tegenslag zien we Wout van Aert zondag
in het groen op het podium staan. Wat een sportman!!
Groetjes en tot blogs!!
Liliane