Jackie...

 

Ik ben ver in mijn bloggeschiedenis moeten duiken om een eerste
artikel geschreven over dit quiltproject terug te vinden.
Zoals ik hier al eerder heb laten weten laat ik me graag inspireren
door foto's van antieke quilts die ik in boeken en tijdschriften
vind. Deze afbeelding van een quilt uit 1910 vond ik héél inspirerend.

Het is 2018 wanneer ik een patroontje teken en de eerste
blokken worden gemaakt. Blijkbaar was het geen liefde op 
het eerste zicht met deze blokken. Ik lees nl. dat de blokken
mij in eerste instantie niet konden bekoren en dat ze
voor lange tijd in een la verdwenen.
 

In augustus 2019 worden de blokken terug opgepakt en nu
blijken ze toch bij mij in de smaak te vallen. Gelukkig is de klik
er gekomen want het is een plezier om deze blokken te maken.
Zo leuk om telkens naar mooie combinaties op zoek te gaan en
dan tevreden naar het resultaat te kijken.

Wanneer de top 7 blokken bij 7 groot is neem ik er deze foto van.
Op dat ogenblik was ik tevreden met de maat van deze quilt.
In september 2021 verander ik weer het plan en maak er
een quilt van 9 blokken bij 9 van.
Nu kan de quilt tenminste op een groot bed gebruikt worden.

"JACKIE"
Na een maakproces waar ongeveer zes jaar overheen gingen
heb ik dit project vandaag netjes afgerond.
Ik heb de quilt vernoemd naar de legendarische first lady
Jacqueline Kennedy.

Mijn man en ik gaan binnenkort een stukje van de camino
naar Santiago de Compostela wandelen.
Hopelijk verloopt onze tocht minder spannend als die
van Lotte uit het boek De camino van Anya Niewierra.

Een stukje van de camino wandelen is een droom die al
jaren sluimerend aanwezig is bij mij.
Wie mijn blog al jaren volgt herinnert zich misschien nog
de knooppuntenfietstocht van 2014. In dat jaar had ik met mezelf
de uitdaging aangegaan om alle knooppunten van het
Limburgse fietsroutenetwerk te fietsen.
In mijn blogpost van 12/11/2014, na het beeïndigen van de
knooppuntenuitdaging, schrijf ik dat de camino misschien
een volgende uitdaging kon zijn.

Ondertussen zijn we 11 jaar verder en blijkbaar is nu ons
moment gekomen om voor deze uitdaging te gaan.
Omdat wij maar gewone "zondags"wandelaars zijn moet
er nog flink geoefend worden om met voldoende conditie
en vertrouwen deze tocht aan te vatten.
Daarom volgen we nu al enkele maanden een trainingsprogramma.
In het begin waren dat korte wandelingen op een vlak parcour.
Ondertussen maken we tochten tussen de 15 en 25 kilometer.

We treffen het enorm met het weer tijdens ons trainingsschema.
Iedere tocht leggen we af onder een stralende zon. Het is
heerlijk om zoveel tijd in de natuur door te brengen.
We zien reigers, buizerds en soms een ooievaar. Op de grond
spotten we dan weer deze krulhaarkelkzwam.
Deze soort is zo zeldzaam dat ze op de lijst met bedreigde
paddenstoelen staat.

Hier zie ik dan weer een mooi tegelvloertje!

We doorkruisen gans de provincie op zoek naar mooie
routes voor onze dagtochten.

Zoveel uren zonneschijn hebben natuurlijk ook een nadeel.
De natuur is kurkdroog en overal dreigt brandgevaar.
Wat een mooi kunstwerk om te wijzen op brandgevaar in dit
natuurgebied!

Omdat we in Spanje ook héél wat hoogtemeters voorgeschoteld
krijgen moeten we ook op dat soort terrein gaan oefenen.
Daarvoor trekken we naar de mijnstreek om er de terrils te
beklimmen. Amai, wat hebben we onze kuitspieren gevoeld
 de volgende dag!!

 

Hier stappen we door de Maasvallei richting het witte stadje Thorn.

Hier komen we al de eerste tekenen van de camino tegen.

Wanneer we deze schelpen zien begint het toch al een beetje
te kriebelen.

 

Gisteren hebben we 25 km in de prachtige omgeving van
Aldenbiesen gewandeld.
Zo mooi nu de bomen daar in volle bloesem staan.
Ook hier zien we al wegwijzers richting Santiago de Compostela.
Als alles goed gaat zal je hier een verslagje van onze tocht
kunnen lezen.

Omdat het vorige boek van deze Vietnamese schrijfster me
zo had aangegrepen heb ik een tweede boek van haar gelezen.
In dit boek volgen we drie verschillende verhaallijnen die op
het einde allemaal samenkomen. Wederom een prachtig
verhaal gebaseerd op waargebeurde feiten.
Terwijl ik dit boek lees valt bij oma Leen dit kaartje in de brievenbus.
Nichtje Melanie is met haar vriend op rondreis in Vietnam.

Ik vind de voorkant van het kaartje al prachtig.
Maar wanneer ik de achterkant bekijk dan zie ik pas wat een
prachtig kaartje dit is.

Ik heb een macro opname gemaakt van het figuurtje linksonder.
Dit is toch ongelooflijk mooi gemaakt. Het kaartje zat niet in een 
envelop en is toch helemaal intact bij oma toegekomen.
Toch bijzonder dat van een gewoon kaartje zo'n kunstwerkje
wordt gemaakt!
Fijne avond en tot blogs!
Lieve groet,
Liliane

De spanning in het ritme...

 

Enkele jaren geleden zag ik een stapeltje oude nummers
van het blad "Handwerken zonder grenzen" in de kringloop liggen.
Soms stond er een artikel in ivm het maken van quilts.
 De nummers waar zo'n artikel in stond mochten
dan met mij mee naar huis.
Zo stond er in het nummer 3/93 een artikel van Henriette Beukers met
als titel:
"De spanning in het ritme"
Grootmoeders bloementuin herontdekt.
De volgende teksten heb ik uit dit artikel overgenomen!

"Tegenwoordig is het gebruikelijk om patchworkpatronen aan te
duiden met de Amerikaanse namen. Zo worden de bekende rozetten
van zeshoekjes "Grandmother's flower garden" genoemd.
We moeten hierdoor niet denken dat dit patroon een typisch Amerikaans
patroon is. Er zijn in verschillende Europese landen prachtige, oude
dekens bewaard gebleven geheel opgebouwd uit deze rozetten
van zeshoekjes.

 

Jetske Scheffrahn nam zich op een gegeven moment voor om een
werkstuk van kleine zeshoekjes te maken. Bij de patchwork- en
quiltwinkel van Den Haan & Wagenmakers in Amsterdam zag zij
een antieke, Nederlandse deken die zij als uitgangspunt koos.
Wat haar in dit oude stuk fascineerden was het levendige ritme.

Voor de rozetten worden meestal veel verschillende kleuren
en dessins gekozen. 

Zo wil ik het ook voor mijn Engelse quilt. Alle rozetten bestaan
uit zeven verschillende stofjes.

Als de achtergrond in één kleur wordt genomen, komen
de rozetten het duidelijkst tot hun recht.

 

Jetske ontdekte dat de manier waarop de rozetten aan elkaar
genaaid worden ervoor zorgen dat ze ofwel rechtstaan ofwel
kantelen.

Over het algemeen worden de rozetten met de rechte kant
precies evenwijdig aan een kant van het werkstuk
gerangschikt. Om een rozet is rondom een rand van 1 zeshoek
breed aangebracht, aansluitend komen de volgende rozetten.
Jetske noemt dit een statisch of dood evenwicht.
De rozetten staan stokstijf, bewegingloos.

Bij de tweede manier wordt rondom een rozet een rand
gevormd van 6 groepjes van 3 zeshoeken.
In de buitenrand, die vanzelf ontstaat, passen de volgende
rozetten er maar op één manier in, dus de weg wijst zichzelf.

Zo ziet de tweede manier van werken eruit.
De rozetten zijn iets gekanteld, alsof ze draaien, waardoor
het geheel vriendelijker overkomt. Jetske noemt het
een dynamisch of levend evenwicht. 
Voor mijn "Engelse quilt" heb ik besloten om eens
volgens deze tweede methode te werken.
Het is even wennen aan deze manier van werken maar
na een tijdje heb je het in de vingers!

Omdat ik zoveel mogelijk verschillende stofjes wil gebruiken
ga ik met mijn quiltmaatje op bezoek bij Quiltatelier
Wendy Vosters in Budel. Ik vind er een hele mooie selectie
stofjes die perfect passen bij de sfeer van de quilt zoals ik
het in gedachten heb. 

Thuisgekomen kan ik het niet laten om direct weer een rozet
in elkaar te puzzelen. Hier zit een beetje van Wendy van Weert,
Wendy van Budel en een beetje van mijn voorraad in.
Leuk toch?

Nu de stofjes rondom het kartonnen malletje rijgen.
Daarna alle zeshoekjes aan elkaar naaien en een
nieuwe rozet is weer klaar.

 

De lap is weer met één rozet gegroeid.

Tijdens het weekend was ik in wat magazines aan 't kijken
toen mijn oog hierop viel.

 

Van zo een foto kan ik echt blij worden.
Een quilt die perfect gestyled werd. Prachtig toch!! 

Hoe gaat het ondertussen met het "Leentjesbos" wat we
met de familie in november 2022 hebben aangeplant?

Zoals te verwachten was hebben niet alle boompjes deze eerste
jaren overleefd. Een aantal boompjes moeten we vervangen 
en er worden nog extra bomen geplant.

Het is een ijskoude ochtend in februari wanneer we deze
klus met een aantal familieleden aanpakken.

De koude kon onze kranige oma niet tegenhouden om
ook een kijkje te komen nemen tijdens de werkzaamheden.
Ze is ontzettend trots op dit project waar elk familielid in
vreugde en verdriet verbonden zal zijn.

* 20-11-1927 
† 05-02-2002

* 14-05-1956
† 12-12-2015

* 28-11-2024
† 11-12-2024

Mijn boekentip voor deze maand kreeg ik aangereikt door
één van mijn bloglezers. Het boek bestaat uit twee delen.
Nadat haar broer gesneuveld is tijdens de Vietnamoorlog
besluit de 20-jarige verpleegkundige Frankie Mc Grath om
aan het front in Vietnam te gaan werken.

Ze maakt er kennis met de verschrikkingen van een oorlog
waar niemand zich op kan voorbereiden. 
In het tweede deel volgen we Frankie wanneer ze terug in
Amerika is. Haar terugkeer naar Amerika, dat verscheurd is 
door de oorlog en de protesten, valt haar véél zwaarder dan gedacht.

Als illustratie bij dit boek heb ik foto's genomen van een
metalen First Aid koffer van het Amerikaanse leger.
Ze was in het bezit van mijn vader. Ik vond dit zo'n
opmerkelijk stuk dat ik deze koffer zelf ben blijven bewaren.
Spijtig dat ik nooit geweten heb hoe deze koffer in
zijn bezit is gekomen. 

Omdat ik nieuwsgierig was geworden naar de Vietnamese kant
van het verhaal heb ik dit boek gelezen.
Ik moet bekennen dat dit boek me nog meer heeft aangegrepen
dan het vorige boek.
Het is een indrukwekkend eerbetoon aan Vietnam, zijn geschiedenis
en de familie Tran.
"Oorlog heeft de macht bescheiden en beschaafde mensen in
monsters te veranderen"
Wat me van dit boek het meest is bijgebleven is de levensdrang die
in een mens aanwezig is. Zelfs als de situatie onmenselijk en uitzicht-
loos is is er toch nog die levensdrang. Zoveel respect voor 
de grootmoeder in dit verhaal!!
Fijne avond en tot blogs!
Liefs,
Liliane

Kennismaking met de pijnschaal....

 

De voorbije week hebben we hier spijtig genoeg kennis gemaakt met
de pijnschaal.
Door een afgescheurde pees in de schouder moest DH onder het mes!
Bij de laatste controle voor de operatie werden we vrij gerustgesteld
door de chirurg over het verloop na de operatie. Het werd ons toch
allemaal iets te rooskleurig voorgesteld dan hoe het uiteindelijk in
werkelijkheid uitdraaide. 10/10 is een prima resultaat behalve
op de pijnschaal!!
Maar even terug naar de dag van de operatie.....

Niets dat zo onderhevig is aan aanpassingen als een planning in 
een ziekenhuis (wat absoluut begrijpelijk is!)
Je hebt voortdurend te maken met vertragingen door operaties
die uitlopen.
Wanneer DH eindelijk aan de beurt is begint het wachten.

Ik hoef je niet te vertellen dat de minuten tijdens het wachten
voorbij kruipen!
Je kan je als "wachtende" partij maar beter goed voorbereiden
op zo'n dagje ziekenhuis.

Met een tasje vol geknipte lapjes kon ik de dag wel doorkomen.
Het was al donker toen zowel de sterretjes als DH klaar waren.
Nog helemaal onder invloed van de verdoving leek het of het
"piece of cake" zou zijn. Tot de volgende morgen.....
Veel (zware) operaties gebeuren in dagopname.
Thuis blijkt dan dat die pijnstilling helemaal niet onder
controle is. Uiteindelijk kregen we zwaardere pijnstillers
voorgeschreven zodat het langzaam wat draaglijker werd.
Het zullen nog lange pijnlijke weken zijn totdat de
revalidatie achter de rug is. Hopelijk wel met het
gewenste resultaat!

Vorige week heb ik met mijn quiltmaatjes een bezoekje
gebracht aan de quiltstudio van Wendy in Weert.
Er waren héél wat rollen stof in de opruiming wat
een ideaal moment is om een achterkant voor een
quilttop te scoren. Daarvoor ben ik goed geslaagd!
Ook tussen de fat quarters was er weer veel moois te zien.
Met de lapjes die ik nu gekozen heb ben ik flink buiten
mijn comfortzone gegaan. Normaal gezien kies ik niet
voor deze kleuren maar voor mijn nieuwe project
zijn ze perfect.

Mijn nieuwe project komt uit dit boek van Michelle Yeo.

We hebben haar ooit ontmoet in Nantes waar ik toen haar boek
gekocht heb. Ook de mallen voor de Seven Sisters quilt heb ik toen 
gekocht. Ze hebben jaren in de schuif gelegen maar nu was het 
moment gekomen om ze te gebruiken.

De quilt krijgt een plek in de logeerkamer, door de
kleinkinderen ook wel de apenkamer genoemd!
Ik ben super tevreden met mijn stofkeuze.
Ze passen werkelijk perfect bij het behangpapier!

Wanneer het eerste blok klaar is maak ik voor al de
volgende blokken reeds één sterretje als voorbeeld.
Ik werk graag op deze manier. Zo heb ik vanaf het begin
een goed zicht op hoe het geheel eruit zal komen te zien.

Hier nog enkele blokken in close up.

Het stofje met de zwarte achtergrond komt van bij Wendy.
Hoe fijn is het dan om in je eigen stofvoorraad het
perfecte bijpassende stofje te vinden!

Ook deze stofjes vond ik bij Wendy.
Heerlijk vintage van uitstraling....

In bovenstaand boek zie ik deze geweldige quilt.
Wat hou ik van de sfeer van deze Engelse quilt.
Omdat er geen afmetingen bij de quilt vermeld staan
zal ik een gok moeten wagen wat de grootte van het
hexagonmalletje betreft.

Ik probeer drie maten van hexagon blokjes uit
Het middelste blokje vind ik een mooie maat 
om mee te werken.

Voorlopig vind ik het ontzettend leuk om deze blokjes te maken.
Tot wat het zal leiden.... dat zal de toekomst wel uitwijzen.

Afsluiten doe ik met een kanjer (letterlijk en figuurlijk) van
een boek.
Dit boek draait om de vraag: "Wie heeft Nola Kellergan vermoord?"
Joël Dicker heeft met dit boek een geweldige page turner geschreven.
Het boek zit degelijk in elkaar en heeft een héél verrassend einde!
Ik heb er vele uurtjes leesplezier aan beleefd!
Lieve groetjes,
Liliane