vrijdag 11 april 2025

Jackie...

 

Ik ben ver in mijn bloggeschiedenis moeten duiken om een eerste
artikel geschreven over dit quiltproject terug te vinden.
Zoals ik hier al eerder heb laten weten laat ik me graag inspireren
door foto's van antieke quilts die ik in boeken en tijdschriften
vind. Deze afbeelding van een quilt uit 1910 vond ik héél inspirerend.

Het is 2018 wanneer ik een patroontje teken en de eerste
blokken worden gemaakt. Blijkbaar was het geen liefde op 
het eerste zicht met deze blokken. Ik lees nl. dat de blokken
mij in eerste instantie niet konden bekoren en dat ze
voor lange tijd in een la verdwenen.
 


In augustus 2019 worden de blokken terug opgepakt en nu
blijken ze toch bij mij in de smaak te vallen. Gelukkig is de klik
er gekomen want het is een plezier om deze blokken te maken.
Zo leuk om telkens naar mooie combinaties op zoek te gaan en
dan tevreden naar het resultaat te kijken.


Wanneer de top 7 blokken bij 7 groot is neem ik er deze foto van.
Op dat ogenblik was ik tevreden met de maat van deze quilt.
In september 2021 verander ik weer het plan en maak er
een quilt van 9 blokken bij 9 van.
Nu kan de quilt tenminste op een groot bed gebruikt worden.


"JACKIE"
Na een maakproces waar ongeveer zes jaar overheen gingen
heb ik dit project vandaag netjes afgerond.
Ik heb de quilt vernoemd naar de legendarische first lady
Jacqueline Kennedy.


Mijn man en ik gaan binnenkort een stukje van de camino
naar Santiago de Compostela wandelen.
Hopelijk verloopt onze tocht minder spannend als die
van Lotte uit het boek De camino van Anya Niewierra.


Een stukje van de camino wandelen is een droom die al
jaren sluimerend aanwezig is bij mij.
Wie mijn blog al jaren volgt herinnert zich misschien nog
de knooppuntenfietstocht van 2014. In dat jaar had ik met mezelf
de uitdaging aangegaan om alle knooppunten van het
Limburgse fietsroutenetwerk te fietsen.
In mijn blogpost van 12/11/2014, na het beeïndigen van de
knooppuntenuitdaging, schrijf ik dat de camino misschien
een volgende uitdaging kon zijn.


Ondertussen zijn we 11 jaar verder en blijkbaar is nu ons
moment gekomen om voor deze uitdaging te gaan.
Omdat wij maar gewone "zondags"wandelaars zijn moet
er nog flink geoefend worden om met voldoende conditie
en vertrouwen deze tocht aan te vatten.
Daarom volgen we nu al enkele maanden een trainingsprogramma.
In het begin waren dat korte wandelingen op een vlak parcour.
Ondertussen maken we tochten tussen de 15 en 25 kilometer.


We treffen het enorm met het weer tijdens ons trainingsschema.
Iedere tocht leggen we af onder een stralende zon. Het is
heerlijk om zoveel tijd in de natuur door te brengen.
We zien reigers, buizerds en soms een ooievaar. Op de grond
spotten we dan weer deze krulhaarkelkzwam.
Deze soort is zo zeldzaam dat ze op de lijst met bedreigde
paddenstoelen staat.


Hier zie ik dan weer een mooi tegelvloertje!


We doorkruisen gans de provincie op zoek naar mooie
routes voor onze dagtochten.


Zoveel uren zonneschijn hebben natuurlijk ook een nadeel.
De natuur is kurkdroog en overal dreigt brandgevaar.
Wat een mooi kunstwerk om te wijzen op brandgevaar in dit
natuurgebied!


Omdat we in Spanje ook héél wat hoogtemeters voorgeschoteld
krijgen moeten we ook op dat soort terrein gaan oefenen.
Daarvoor trekken we naar de mijnstreek om er de terrils te
beklimmen. Amai, wat hebben we onze kuitspieren gevoeld
 de volgende dag!!

 
Hier stappen we door de Maasvallei richting het witte stadje Thorn.




Hier komen we al de eerste tekenen van de camino tegen.


Wanneer we deze schelpen zien begint het toch al een beetje
te kriebelen.

 
Gisteren hebben we 25 km in de prachtige omgeving van
Aldenbiesen gewandeld.
Zo mooi nu de bomen daar in volle bloesem staan.
Ook hier zien we al wegwijzers richting Santiago de Compostela.
Als alles goed gaat zal je hier een verslagje van onze tocht
kunnen lezen.


Omdat het vorige boek van deze Vietnamese schrijfster me
zo had aangegrepen heb ik een tweede boek van haar gelezen.
In dit boek volgen we drie verschillende verhaallijnen die op
het einde allemaal samenkomen. Wederom een prachtig
verhaal gebaseerd op waargebeurde feiten.
Terwijl ik dit boek lees valt bij oma Leen dit kaartje in de brievenbus.
Nichtje Melanie is met haar vriend op rondreis in Vietnam.


Ik vind de voorkant van het kaartje al prachtig.
Maar wanneer ik de achterkant bekijk dan zie ik pas wat een
prachtig kaartje dit is.


Ik heb een macro opname gemaakt van het figuurtje linksonder.
Dit is toch ongelooflijk mooi gemaakt. Het kaartje zat niet in een 
envelop en is toch helemaal intact bij oma toegekomen.
Toch bijzonder dat van een gewoon kaartje zo'n kunstwerkje
wordt gemaakt!
Fijne avond en tot blogs!
Lieve groet,
Liliane