Dag 538

Van de week vroeg mijn quiltmaatje of ik nog eens zin
had om te gaan smokkelen. Als zij de term smokkelen
in de mond neemt weet ik dat ze hier naartoe wil.
Een quiltwinkeltje dat voor ons net over de grens ligt.
Ik wil jullie eens graag meenemen op onze smokkelroute.
Het is zo'n mooie route dat het onderweg zijn al puur
genieten is.
Juist voor we de grens met Nederland oversteken
passeren we langs "Het Smeetshof".

Hier kan je vertrekken voor de ontdekking
van het Kempen-Broek, een prachtig wandelgebied.

Een kudde gallowayrunderen helpt dit natuurgebied
in topvorm houden. Het zijn grote grazers, niet
kieskeurig qua voedsel, niet agressief en ze kunnen
het hele jaar op het terrein blijven.

Even verder zien we de grenspaal en nu bevinden
we ons echt in het buitenland!
Vanaf hier zingen we het liedje
"De smokkelaar" van Stef Ekkel.

Hij was een smokkelaar
die diep in de nacht
Steeds weer z'n smokkelwaar
de grens over bracht

Klein was het smokkelloon
En groot het gevaar
Zo is het leven van een smokkelaar.

Gelukkig hoeven wij geen angst te hebben om betrapt te worden.
Wij smokkelen voor eigen gebruik en dat is de meest onschuldige
vorm van smokkelen.