Dag 618

Inspiratie, daarover las ik enkele dagen geleden bij haar
een leuk blogberichtje. Nu was ik net op zoek naar een
werkje om een lange vliegreis mee door te komen en daar
zijn hexagonnen altijd zéér geschikt voor. Tussen haar selectie
van mooie quilts zag ik een prachtige hexagon quilt in
zachte pasteltinten. Dat was net wat ik zocht. Dus werd er hier
druk geprint, geknipt, getekend, gesneden en genaaid.
 

Eens even kijken of in mijn voorraad stofjes deze tinten te
vinden zijn. Alle stofjes gaan weer eens door mijn handen
op zoek naar de juiste combinaties. Zo ziet mijn werktafel
er dan uit in vogelperspectief.

De eerste hexagonnen worden voorbereid en eens
op de mogelijke achtergrondstof gelegd. Ik denk
dat het sfeertje wel goed zit met deze stofjes.

Nu nog even wat extra blokjes voorbereiden en ik ga
me niet vervelen aan boord.

Dag 617

Nu de knooppuntenuitdaging afgesloten is ben ik bezig
om  de laatste sporen die hieraan herinneren op te ruimen.
De promo boekjes over mijn provincie worden weggeborgen
totdat ze weer eens dienst kunnen doen. 

Oeps, wat ligt er nu toch onder "Limburg dichtbij gastvrij"?
 Oh help, er is toch geen nieuwe uitdaging aan't borrelen
 hoop ik! Alhoewel, als ik van al die fietsmaatjes nu eens
wandelmaatjes zou maken. Ik vrees alleen dat de eerste
van die lijst het moeilijkst te overtuigen zal zijn!

Maar alle gekheid op een stokje, laat ik me toch eerst hier
 maar eens op concentreren. Wat eerst nog héél ver
weg leek komt nu steeds dichterbij. Alle verhalen die we
hierover horen vertellen bestaan uit superlatieven. We zijn
dan ook reuze benieuwd om dit land zelf te gaan ontdekken.
Een verslagje volgt...........

Dag 616

(Aan de kerk van Riemst)
Op 12 januari 2014 (in blogpost 469) schrijf ik er voor
het eerst over, "De knooppuntenuitdaging". En omdat
een uitdaging zonder deadline geen uitdaging is geef ik
mezelf hier 1 jaar de tijd voor.

(Aan het station in Bilzen)
Ik ben helemaal geen geoefende fietser. Mijn fiets is een
doodgewoon, niet elektrisch aangedreven model.
Mijn benen zullen het werk moeten doen!

(3 Tochten vertrekken van thuis uit. Voor de andere 19
tochten rijden we naar een vertrekpunt.)
Omdat de winter van 2014 geen winter maar eerder lente was
kon ik op 24 februari van start gaan met de eerste tocht.
De volgende dag volgt al een tweede tocht. Onderweg neem
ik foto's om er nadien korte verslagjes over te schrijven op
mijn blog.

(Aan het stationnetje van As)
Met mijn conditie is het maar triestig gesteld. Vanaf de
eerste tocht wordt het al duidelijk dat ik mijn grenzen zal
moeten verleggen. Ik zal serieus buiten mijn comfortzone
moeten treden wil ik deze uitdaging tot een goed einde
brengen.

Eind mei fiets ik mijn derde tocht. In juni -juli en augustus
worden de volgende zes tochten gereden. Mijn conditie gaat
er merkelijk op vooruit en het fietsen geeft me meer energie.
In september begin ik te beseffen dat ik een serieus tandje zal
moeten bijsteken wil ik vóór de winterperiode klaar zijn met
dit project. Vanaf dan ben ik constant bezig met het plannen
en organiseren van fietstochten. Overal in huis liggen briefjes,
kaartjes en nota's met uitgestippelde routes.

(Na de fietstocht in Leopoldsburg.)
In de maanden september en oktober is het weer mijn grootste
medestander. De vaart zit er nu goed in. De blauwe knooppunten
op de kaart maken plaats voor oranje, groene, roze en paarse.
Op 1 november zijn er weer 12 tochten gereden.

Op zondag 9 november is het zover. We rijden naar Hoelbeek
om de laatste knooppunten te fietsen. Aan de vergezichten kan
je zien dat we weer in het zuiden van de provincie fietsen. 

Even na de middag zien we boven onze hoofden iets vreemd gebeuren.
Vanmorgen las ik er het volgende over:
Honderdduizenden kraanvogels vlogen gisteren over Limburg.
"Nooit eerder gezien", zegt vogelkenner Marc Stevens van
Limburg Landschap. De kraanvogels kwamen via Kinrooi
en Maaseik Limburg binnen en vlogen in lange slierten over
onze provincie richting Voerstreek.

"Het is bekend dat kraanvogels vanuit Zweden over Nederland en België
naar broedplaatsen vliegen in Azië", zegt Stevens.
"Maar de kolonie die zondag over Limburg trok was fenomenaal
groot. Meer dan 30 minuten kon je blijven kijken".
"Ze vliegen over de Maas als referentie - noem het maar gps -
op weg naar het gebied rond het Lac-du Der-Chantecoq in
het noorden van Frankrijk.

We kunnen spijtig genoeg niet blijven kijken en fietsen
verder richting Kanne. Ik ben blij dat we deze slingerweg
in dalende richting mogen fietsen. Kijk maar eens hoe onze
tegenliggers moeten zwoegen. In de verte zien we de brug
van Kanne al.

Voor de tweede keer tijdens mijn fietstochten wil ik absoluut
bij een bakker langsgaan. Deze keer is dat bij bakkerij Smets
in Kanne. Naar het schijnt zet deze bakker de emmers met
pudding en rijstepap te rijpen in de nabijgelegen grotten.

We kunnen dan ook niet anders dan de proef op de som nemen
om te zien of deze speciale rijpingsmethode te proeven is in
deze taart. We moeten beiden toegeven dat de taart met glans
de smaaktest heeft doorstaan. De vulling is heerlijk smeuïg en
smaakvol. We hebben zelden zo'n lekker stuk rijsttaart gegeten.

Even poseren voor het Albertkanaal en de brug in Kanne.

Er is in deze streek geen ontkomen aan. Ook wij krijgen
ons deel van het klimwerk. 

En dan is het zover. Er blijft nog één allerlaatste knooppunt
over om te fietsen. Ik begin aan de laatste kilometers en dan
 zit de uitdaging erop! Wat een fantastisch gevoel is dit!!!
Nooit tevoren heb ik zoveel van mijn provincie gezien als
de voorbije maanden vanop de fiets. Ik ben op paradijselijk
mooie plekjes geweest waaronder met stip op de eerste plaats
Zuid-Limburg! Het is daar zo mooi dat je je bij momenten
in Toscane waant! Maar laat me de andere streken van
Limburg geen tekort doen. De Maasvallei met haar snoer
van Maasdorpjes. De magie van de Voerstreek. Het
Nationale Park Hoge Kempen waar zoveel te beleven valt.
Het indrukwekkende Mijn-Erfgoed. Voor mij is Limburg
de absolute topper onder de Vlaamse provinciën.
Ik heb enorm genoten van deze uitdaging maar had
ik dit in mijn eentje moeten doen dan zou ik de finish
nooit gehaald hebben. Daarom wil ik
PAUL- Rik - Paula - Hilda - Anita - Magda - Dré -
Annelies - Guy - Rik - Mia - Jos - Ria en Johan
bedanken om naast mij te fietsen. Ik heb jullie
gezelschap enorm op prijs gesteld en zal deze tochten
nooit vergeten. Nu ga ik hier even van nagenieten .......
totdat het weer begint te kriebelen.

Eindstand
Kilometers          :  1281 van 2000 kilometers
Knooppunten     :  372 van 372 knooppunten

Dag 615

Een bezoekje aan de kringwinkel brengt altijd een  hoop
jeugdherinneringen met zich mee. Zo zag ik gisteren deze
doos staan. Wie herinnert zich Holly Hobbie niet? Het
meisje met de grote hoed en het patchwork schortje
uit de jaren 70 en 80 van vorige eeuw.
Op "haar" kaartjes en briefpapier stonden meestal korte
spreuken over liefde, vriendschap en geluk. Daar waren
wij ,romantische pubers, altijd wel voor te vinden. 

Begin jaren 1900 leefde er in Amerika ene Bertha L. Corbett.
Zij is de ontwerpster van het Sunbonnet Sue figuurtje.
Misschien is het Holly Hobbie meisje wel op dit figuurtje
geïnspireerd? Corbett illustreerde met "The Sunbonnet Babies"
beginnersboekjes voor kinderen. Zij tekende haar figuurtjes
altijd met het gezicht verscholen achter een grote hoed.

Het Sunbonnet Sue figuurtje bleek een schot in de roos te zijn.
Na de boekjes dook het figuurtje op als borduurpatroon,
op kaartjes, briefpapier en zelfs op borden en tassen.

Van de duizenden quiltpatronen die begin jaren 1930 in
Amerika werden uitgegeven waren er enkele die echte
klassiekers zijn geworden zoals Grandmother's Flower
Garden, Double Wedding Ring en Dresden Plate.
Ook van het Sunbonnet Sue figuurtje zijn er toen
duizenden quilts gemaakt in alle delen van het land.

Over ongeveer 9 weken zal in onze familie een eerste
kleine "Sunbonnet Sue" geboren worden. Een perfecte
reden om eens met dit patroontje aan de slag te gaan!

Dag 614

(gefietst op 31 oktober)
Voor deze fietstocht zak ik af naar Neerglabbeek, en laat er
daar nu pal op de knooppuntenroute een vriendin van me wonen.
Een onverwachte vrije dag gaf haar de mogelijkheid om mij te
vergezellen op mijn voorlaatste fietstocht.

"De morgenstond heeft goud in de mond" en dus fietsen we
om 9u al door de pittoreske straatjes van Neerglabbeek
richting Opitter.

Hier zien we de St. Trudokerk van Opitter.
Het gebouw is opgetrokken in mergelsteen op een plint
van kalksteenblokken. De toren is uitgevoerd in baksteen
met mergelsteen speklagen. Vriendin gaat vlug het graf van
een héééél ver familielid bekijken. "Spijtig dat hier nog geen
bloemetje op het graf ligt met Allerheiligen. Daar moet ik
straks nog even voor zorgen." Dat noem ik Grote aandacht
voor Kleine dingen!!!

De naam Opitter zegt jullie misschien niet veel maar de naam
van haar bekendste inwoner, Kim Clijsters, des te meer.
In september 2010 heeft deze Limburgse top-tennisster haar
eigen standbeeld mogen onthullen. Deze fontein stelt een
tennisveld voor. In de hoek staan drie beelden die de
forehand, de opslag en de beroemde spreidstand van de
tennisster uitbeelden.

In Tongerlo fietsen we richting de Zuid-Willemsvaart.
Hier wil vriendin even een blitzbezoekje brengen aan 
een andere vriendin. Vriendin heeft het aan andere
vriendin te danken dat ze vandaag met mij mee kan
fietsen. Daar wil ik haar ook graag voor gaan bedanken!
De streek ten Westen van Opitter - Neeroeteren wordt
ook wel eens Klein Zwitserland genoemd. We fietsen er 
plateau op en af, vallei in, vallei uit. 

Langs de Geuzenbaan richting Gruitrode staat deze boskapel.
In 1891 zou een man die hopeloos verdwaald was in de bossen,
plots een boom herkend hebben en zo terug thuis zijn geraakt.
De gelovige man zag daarin de tussenkomst van O.L.V. en
maakte uit dank op die plek een kapel. Later trokken jagers-
en wandelverenigingen er een modern bouwwerk op.
Vriendin haalt herinneringen op."Als ik vroeger met de 
kinderen ging fietsen was dit het uiterste punt van de tocht.
Hier hielden we een picknick om daarna terug naar
huis te gaan. Dit was van thuis uit de ideale afstand
om met de kinderen te fietsen."

Een idyllische plek om even een rustpauze te nemen
is hier aan het water in de buurt van het Bullenschooltje
in Meeuwen. Spijtig dat het Bullenschooltje gesloten was
anders waren we er zeker binnengegaan voor een stuk
lekkere Limburgse vlaai.

Wanneer we de weg van Bree naar Gruitrode hebben
overgestoken volgen we een smalle, kronkelende asfaltweg.
Deze weg begint plots serieus te golven zodat we stevig
moeten klimmen en dalen. "Als wij van thuis uit in 
gelijk welke richting gaan fietsen, wij moeten altijd
klimmen" zegt vriendin. Jullie wonen dan ook erg mooi!

Op een boogscheut van vriendin haar huis ligt Het Orshof.
Dit is voor ons een ideale plek om deze mooie fietstocht
af te sluiten.

Als we op 31 oktober nog op het buitenterras van deze pint
kunnen genieten dan beseffen we dat het weer een dag met
een gouden randje was.

Ik kan met geen betere foto afsluiten als met deze die ik
vanmiddag op het Sentower Park genomen heb.
Ik moet nl. nog een laatste hindernis nemen voordat
deze knooppuntenuitdaging als geslaagd kan af-
gesloten worden. Voorlopig heb ik er nog geen zicht
op wanneer ik deze laatste tocht ga kunnen ondernemen.
Hopelijk tot snel!

Tussenstand
Kilometers     :  1231 van ?? kilometers
Knooppunten    :  358 van ?? knooppunten