Dag 616

(Aan de kerk van Riemst)
Op 12 januari 2014 (in blogpost 469) schrijf ik er voor
het eerst over, "De knooppuntenuitdaging". En omdat
een uitdaging zonder deadline geen uitdaging is geef ik
mezelf hier 1 jaar de tijd voor.

(Aan het station in Bilzen)
Ik ben helemaal geen geoefende fietser. Mijn fiets is een
doodgewoon, niet elektrisch aangedreven model.
Mijn benen zullen het werk moeten doen!

(3 Tochten vertrekken van thuis uit. Voor de andere 19
tochten rijden we naar een vertrekpunt.)
Omdat de winter van 2014 geen winter maar eerder lente was
kon ik op 24 februari van start gaan met de eerste tocht.
De volgende dag volgt al een tweede tocht. Onderweg neem
ik foto's om er nadien korte verslagjes over te schrijven op
mijn blog.

(Aan het stationnetje van As)
Met mijn conditie is het maar triestig gesteld. Vanaf de
eerste tocht wordt het al duidelijk dat ik mijn grenzen zal
moeten verleggen. Ik zal serieus buiten mijn comfortzone
moeten treden wil ik deze uitdaging tot een goed einde
brengen.

Eind mei fiets ik mijn derde tocht. In juni -juli en augustus
worden de volgende zes tochten gereden. Mijn conditie gaat
er merkelijk op vooruit en het fietsen geeft me meer energie.
In september begin ik te beseffen dat ik een serieus tandje zal
moeten bijsteken wil ik vóór de winterperiode klaar zijn met
dit project. Vanaf dan ben ik constant bezig met het plannen
en organiseren van fietstochten. Overal in huis liggen briefjes,
kaartjes en nota's met uitgestippelde routes.

(Na de fietstocht in Leopoldsburg.)
In de maanden september en oktober is het weer mijn grootste
medestander. De vaart zit er nu goed in. De blauwe knooppunten
op de kaart maken plaats voor oranje, groene, roze en paarse.
Op 1 november zijn er weer 12 tochten gereden.

Op zondag 9 november is het zover. We rijden naar Hoelbeek
om de laatste knooppunten te fietsen. Aan de vergezichten kan
je zien dat we weer in het zuiden van de provincie fietsen. 

Even na de middag zien we boven onze hoofden iets vreemd gebeuren.
Vanmorgen las ik er het volgende over:
Honderdduizenden kraanvogels vlogen gisteren over Limburg.
"Nooit eerder gezien", zegt vogelkenner Marc Stevens van
Limburg Landschap. De kraanvogels kwamen via Kinrooi
en Maaseik Limburg binnen en vlogen in lange slierten over
onze provincie richting Voerstreek.

"Het is bekend dat kraanvogels vanuit Zweden over Nederland en België
naar broedplaatsen vliegen in Azië", zegt Stevens.
"Maar de kolonie die zondag over Limburg trok was fenomenaal
groot. Meer dan 30 minuten kon je blijven kijken".
"Ze vliegen over de Maas als referentie - noem het maar gps -
op weg naar het gebied rond het Lac-du Der-Chantecoq in
het noorden van Frankrijk.

We kunnen spijtig genoeg niet blijven kijken en fietsen
verder richting Kanne. Ik ben blij dat we deze slingerweg
in dalende richting mogen fietsen. Kijk maar eens hoe onze
tegenliggers moeten zwoegen. In de verte zien we de brug
van Kanne al.

Voor de tweede keer tijdens mijn fietstochten wil ik absoluut
bij een bakker langsgaan. Deze keer is dat bij bakkerij Smets
in Kanne. Naar het schijnt zet deze bakker de emmers met
pudding en rijstepap te rijpen in de nabijgelegen grotten.

We kunnen dan ook niet anders dan de proef op de som nemen
om te zien of deze speciale rijpingsmethode te proeven is in
deze taart. We moeten beiden toegeven dat de taart met glans
de smaaktest heeft doorstaan. De vulling is heerlijk smeuïg en
smaakvol. We hebben zelden zo'n lekker stuk rijsttaart gegeten.

Even poseren voor het Albertkanaal en de brug in Kanne.

Er is in deze streek geen ontkomen aan. Ook wij krijgen
ons deel van het klimwerk. 

En dan is het zover. Er blijft nog één allerlaatste knooppunt
over om te fietsen. Ik begin aan de laatste kilometers en dan
 zit de uitdaging erop! Wat een fantastisch gevoel is dit!!!
Nooit tevoren heb ik zoveel van mijn provincie gezien als
de voorbije maanden vanop de fiets. Ik ben op paradijselijk
mooie plekjes geweest waaronder met stip op de eerste plaats
Zuid-Limburg! Het is daar zo mooi dat je je bij momenten
in Toscane waant! Maar laat me de andere streken van
Limburg geen tekort doen. De Maasvallei met haar snoer
van Maasdorpjes. De magie van de Voerstreek. Het
Nationale Park Hoge Kempen waar zoveel te beleven valt.
Het indrukwekkende Mijn-Erfgoed. Voor mij is Limburg
de absolute topper onder de Vlaamse provinciën.
Ik heb enorm genoten van deze uitdaging maar had
ik dit in mijn eentje moeten doen dan zou ik de finish
nooit gehaald hebben. Daarom wil ik
PAUL- Rik - Paula - Hilda - Anita - Magda - Dré -
Annelies - Guy - Rik - Mia - Jos - Ria en Johan
bedanken om naast mij te fietsen. Ik heb jullie
gezelschap enorm op prijs gesteld en zal deze tochten
nooit vergeten. Nu ga ik hier even van nagenieten .......
totdat het weer begint te kriebelen.

Eindstand
Kilometers          :  1281 van 2000 kilometers
Knooppunten     :  372 van 372 knooppunten