A touch of Yellow.....in August

"Geel is de kleur van het opwindende leven- van graan, goud en de
halo's van engelen- maar het is tevens de kleur van gal. In het
dierenrijk betekent geel gevaar, vooral in combinatie met zwart.
Kom niet dichterbij, zegt het, of je wordt gestoken, vergiftigd of
op een andere manier belaagd. In Azië is geel de kleur van de macht.
In China was de keizer de enige die kleding in de kleur van de zon
mocht dragen. Geel is echter ook de kleur van de onmacht. Een
geelachtige huidskleur duidt op ziekte, gele bladeren in de herfst zijn
stervende en een symbool van de dood."
(uit: Kleur, een reis door de geschiedenis / Victoria Finlay)

Augustus is een heerlijke vakantiemaand geweest.
Geel was dan ook de kleur waarmee ik me deze maand
wil blijven herinneren. Zowel thuis als aan zee waren er
vele "gele"geluksmomenten. Ik heb ze vastgelegd met m'n
camera en zal er nog dikwijls met veel plezier naar kijken.

Geel is een kleur die niet zo vaak te zien is in mijn quilts.
Na wat zoeken kwam ik dit orphan quilt block tegen.
Nu had ik een goede reden om dit te verwerken tot een
miniquiltje . Een quiltje met een hoog zomer gehalte!

Ook voor mijn Sampler Quilt heb ik enkele blokken
gemaakt met een gele toets. Tijdens een strand-
wandeling zag ik deze wat verouderde strandcabine.

 Wat was het een mooi gezicht deze blokken op de
witte houten paneeltjes in het avondzonnetje. Spijtig dat de
sfeer niet zo overkomt op de foto maar voor mij was het
toch even een Geniet- momentje.

Met de laatste foto sla ik twee vliegen in een klap.
Kleur en patroon pasten perfect in mijn kraam.
Lang geleden ben ik immers met een quiltmaatje een
wed-strijdje "hexagon" spotten gestart. Dit kon ik
 toch niet laten liggen! De tussenstand ben ik ondertussen
uit het oog verloren maar ik vind het wel nog altijd
leuk om ernaar te zoeken!



"Oostduinkerke is the only place in the whole world where
fishing shrimps is done by using horses.
The fishermen on horses are really world fameous.
This method was used along the whole Flemish coastline
for centuries but today is only used in Oostduinkerke.
The bonking horse pulls a net, attached to a very long rope,
through the beach water.
The net is rubbing the sands and the shrimps are jumping up.
So they are catched in the net.
Today Oostduinkerke has still 7 active shrimp fishermen on horses.
The town cherish them like very precious pearls. Young men, who
love the sea and horses are keeping this extraordinary tradition
alive.
For more information and pictures http://paardevissers.be/"

Pieced Friendship.....

(fish quiltscape / Rebecca Barker)
De maand augustus loopt op zijn einde maar voor het zover is staat
er nog een leuke uitstap in mijn agenda.

Wat ooit eens gelanceerd werd als een lacherig voorstel
is ondertussen uitgegroeid tot een jaarlijkse traditie.
Voor het twaalfde jaar op rij trekken we zondag weer
richting het zeetje voor onze quiltvakantie.
Zon, zee, strand, een koele bries ....het lijkt er allemaal
voorhanden te zijn volgende week!

Uit de vele projecten die hier liggen kies ik er enkele
uit waaraan ik zeker een tandje wil bijsteken.
Nu Rosalie haar actieterrein heeft uitgebreid van park
naar living is een leuke quilt om op te spelen zeker welkom.
Deze quilt ligt al een tijdje in een doos omdat ik niet goed wist
welke richting ik ermee uit wou gaan. Ik ga me hier volgende
week eens over buigen en misschien gaat het lampje plots wel
branden.

Deze doos gaat ook mee. Hier hoop ik echt een grote
vooruitgang mee te maken. Een groot aantal bogen zijn
voorbereid en vinden hopelijk een plaatsje in het grote geheel.

Iets helemaal anders is dit "kringloopgeluk" waar ik
 deze week tegenaan liep.

Even de andere bladzijde van het boek laten zien!

Deze prachtige muziekdoos van Beatrix Potter staat
nu bij mij te pronken. Ik denk dat Mijnheer Konijn
de aandacht van het kleine meisje zal moeten delen
met deze collega. Maar met zo'n leuke collega lijkt me
dat helemaal geen probleem te geven.
De volgende keer zal augustus zijn kleur prijsgeven.
Tot dan!

De Grooten Oorlog........

Tussen 2014 en 2018 herdenken wij in België
De Grooten Oorlog of Eerste Wereldoorlog (1914-1918).
De Vredesroute is een fietstocht die ons laat kennis maken
met de frontlijn rondom Ieper, één van de meest beruchte
slagvelden van de Eerste Wereldoorlog.
We vertrekken aan de Menenpoort in Ieper, wellicht het bekendste
Brits oorlogsmonument uit WOI. Deze poort draagt de namen
van 54.896 Britse Gemene-best-soldaten.
Als eerbetoon aan de honderdduizenden gesneuvelden wordt
sedert 1928 onder de machtige gewelven van de Menenpoort
iedere avond om 20u de "Last Post" geblazen.

Tientallen militaire begraafplaatsen langsheen de tocht vormen
evenveel stille getuigen van de dramatische tol die de "grooten oorlog"
hier eiste. Sommigen liggen intiem verscholen tussen de velden,
anderen maken indruk door hun omvang.

De Commonwealth War Graves Commission besliste dat zowel
officieren als gewone manschappen zouden blijven rusten waar
ze oorspronkelijk begraven werden. Ieder kreeg een identieke
grafsteen .

Na de oorlog stond een groep jonge architecten, die pas van het
front waren teruggekeerd, voor het kerkhofontwerp in. Alle
Britse oorlogskerkhoven zijn volgens eenzelfde patroon aangelegd,
met eenvormige, uit witte Portlandsteen gehouwen zerkjes.

Op iedere begraafplaats staat een groot stenen kruis met
een bronzen zwaard, "The Cross of Sacrifice", en meestal
ook een grote stenen blok, een soort altaar: "The Stone of Remenbrance".
In deze steen staat gebeiteld " Their name liveth for evermore", een tekst
van R. Kipling, de auteur van Jungle Book wiens enige zoon op deze
slagvelden sneuvelde.

Met zijn 11.956 graven is het indrukwekkende Tyne Cot Cemetry
het grootste Brits soldatenkerkhof. De achterzijde van het oorlogskerkhof
wordt volledig ingenomen door het Missing Memorial, na de
Menenpoort het grootste Brits gedenkteken voor de vermisten.
In zijn muren staan de namen gegrift van 34.957 soldaten.

De Eerste Slag om Ieper begon op 21 oktober 1914 met
de Slag om Langemark. Hier stond het 26e Duitse reservekorps
oog in oog met de Britse en Franse troepen. Een wezenlijk onderscheid
tussen beide vijandige legers was dat het Duitse reservekorps was
samengesteld uit universiteitsstudenten die zich als oorlogsvrijwilliger
hadden aangemeld en na een zeer korte opleiding op het front
werden ingezet. Ze kwamen er te staan tegenover de meest geharde
beroepssoldaten van Groot-Brittanië, de eeuwenoude Schotse
garderegimenten die beschouwd werden als de beste "Rifle men" ter wereld.

Twee gietijzeren poorten geven toegang tot deze door zijn soberheid
indrukwekkende begraafplaats, waar 44.234 gesneuvelden een laatste
rustplaats vonden. Het Deutsche Soldatenfriedhof wordt ook
"Studentenfriedhof" genoemd omdat 3.000 studentenvrijwilligers
hier begraven liggen.

Het Alter Friedhof wordt gedomineerd door een bronzen
beeldengroep van vier rouwende soldaten.

De sobere opbouw, de sombere kleuren, de eentonige rechtlijnigheid
van de grasvelden, hagen, bomen en muren geven aan dit oorlogskerkhof
een uitgesproken triest-nostalgische sfeer die weinigen onberoerd
zal laten.

Wanneer we bijna terug in Ieper zijn komen we nog langs het
Essex Farm Cemetry. Hier staat een gedenksteen voor
John Mac Crae. De dichter John Mac Crae was een Canadese
legerarts die in oktober 1914 als vrijwilliger aan het Vlaamse
front terechtkwam. Hij werkte in een noodhospitaal nabij de
plaats die door de Britten de "Essex Farm" werd genoemd omdat
de daar gelegerde troepen voornamelijk uit Essex afkomstig waren.
Hier schreef John Mac Crae zijn gedicht "In Flanders Fields" tijdens
een moment van rust op een lentedag in 1915, toen de klaprozen
rood bloeiden rondom zijn veldhospitaal en tussen de kruisjes
van de naastliggende begraafplaats. Hij hield het gedicht een tijdje
bij en zond het dan naar een Engels weekblad dat het publiceerde.

De weerklank was bijzonder groot; in minder dan geen tijd
kenden vele soldaten het gedicht uit het hoofd.

Het gedicht is uitgegroeid tot een zinnebeeld van offer en dood
en maakte de simpele Vlaamse klaproos tot een internationale
vredesbloem.
(info: vredesroute Provincie West-Vlaanderen)

"als ge van ze leven in de westhoek passeert

deur regen en noorderwinden

keert omme den tied als g'alhier passeert

den dood ga j'hier were vinden

ja 't is den oorlog da'j hier were vindt

en 't graf van duizend soldaten

altijd iemands voader altijd iemands kind

duizend en duizend soldaten

duizend en duizend soldaten

duizend en duizend soldaten

(uit: Duizend soldaten/Willem Vermandere)