Souvenirs van april....

Vroeger was april de maand van de grote schoonmaak. Niet dat ik
tijdens deze maand constant als een Tante Kaat door het huis loop
maar het zit er toch nog altijd een beetje ingebakken. Her en der in huis
worden kasten en laden extra goed opgeruimd. Tijdens zo'n opruimactie
in mijn quiltkamer kwam ik dit applicatieblok tegen. Deze quilt staat
in het nummer juli/aug 2003 van Quiltmania. Er was geen patroon van
 deze quilt dus heb ik het blok zelf uitgetekend. Appliqueren is nooit mijn
favoriete bezigheid geweest en dat is dan ook aan dit blok te zien -:))
Omdat ik de kleuren en het patroon erg mooi vind heb ik besloten om er
een mooi quiltpatroon overheen te zetten. Het zal dus bij dit ene
oefenblok blijven. Misschien dat ik het wel ga inlijsten als het helemaal
klaar is.

Ook deze maand heb ik weer van enkele "Zeroes - Heroes" gemaakt.
Het gekke is dat wanneer ik met zo'n lelijk lapje bezig ben er toch weer
ideetjes ontstaan om dit lapje nog te gebruiken.

Zo heb ik het lapje van het vorige huisje ook in dit
"Little blue house" quiltje gebruikt. 

Ook aan de "Lone Star" American Style quilt is deze maand weer hard
gewerkt. Nog twee sterpunten en dan is de cirkel gesloten.

Quiltsteekjes worden ook aan mijn driehoekjesquilt gezet.
Het valt nog niet mee om deftige quiltsteekjes te maken met
zoveel naadjes van al die kleine driehoekjes. Het einde is nog
lang niet in zicht maar steekje per steekje moet het toch ooit 
lukken.

Tijdens het opruimen bekijk ik ook welke boeken ik nu
eens definitief weg wil doen. Als er ook maar een glimp
van een quilt instaat dan blijft het boek hier -:)!!

En omdat de boeken naast de stofjes liggen is de verleiding om
nieuwe stofcombinaties te zoeken altijd groot!

Ook "Casa Rosalia" ontkwam niet aan de lenteschoonmaak.
Het kleine meisje heeft hier flink de handen voor uit de
mouwen gestoken. Twee jaar geleden kroop ze zelf nog in zo'n
kamertje van haar huisje. Nu gaat ze aan de slag met stofdoek
en stofzuiger. Wat geweldig om het opgroeien van die kleintjes
van zo dichtbij te kunnen meemaken.

Toen iedereen moe maar voldaan was van al dat opruimen vertrokken
Omi en Opi voor enkele dagen op vakantie. Onze vrienden D&I hadden
een mooi programma uitgewerkt voor een vijfdaags bezoek aan Polen.
We vlogen naar Warschau voor een tweedaags bezoek aan deze stad.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd Warschau , dat ooit zo prachtig
was dat het de bijnaam "Parijs van het Noorden" kreeg, bijna volledig
door de Duitse bezetters verwoest. Maar er geschiedde een wonder:
een paar jaar later hadden de burgers hun kerken, paleizen en het
Oude Stadsplein getrouw heropgebouwd. 
Ondertussen richt de stad zich helemaal naar de toekomst.
Hier zie je oud en nieuw naast elkaar. 

Nadien reden we naar Kraków waar we drie dagen zouden verblijven.
Dit is de Jagiellonische Universiteit. Het is de oudste universiteit van
Polen en na de universiteit van Praag de oudste van Centraal Europa.
Enkele oud studenten van deze universiteit zijn Copernicus en
Paus Johannes Paulus II.

Vanuit Kraków is het ongeveer anderhalf uur rijden naar Auschwitz.
Als je Auschwitz wil bezoeken onder begeleiding van een gids trek
je er best een ganse dag voor uit. 

Als je een bezoek aan Auschwitz plant dan is het zeker aan te raden
om er op voorhand wat over te lezen. Toen wij er waren scheen de
zon uitbundig, we hoorden de vogeltjes fluiten, de bezoekers waren
allemaal zeer ingetogen zodat er een héél serene sfeer hing. Een sfeer
waarbij je je moeilijk kan inbeelden wat er zich daar allemaal
heeft afgespeeld. Thuisgekomen heb ik het boek
 " De fotograaf van Auschwitz" gelezen. Zeker nodig om je maar een
 fractie te kunnen voorstellen van de gruwelijkheden die de gevangenen
hebben moeten ondergaan.

Je kan je in de steden goed behelpen met de Engelse taal.
Aan lekker eten en drinken geen tekort daar. We hebben er
erg leuke plekjes en restaurantjes ontdekt. 

Altijd leuk om in zo'n fotohokje te gaan zitten en wat
gekke bekken te trekken -:)

"Pareidolia"
is een psychologisch verschijnsel waarbij een mens een herkenbaar
beeld meent te herkennen, in een op zichzelf willekeurige waarneming.
Bijvoorbeeld het herkennen van dieren of gezichten in stapelwolken.
Enkele maanden geleden kwam ik een artikeltje tegen over pareidolia.
Sindsdien ben ik zoek naar dit verschijnsel. Veel succes had ik nog niet,
totdat ik in Auschwitz/Birkenau was.
Het eerste voorbeeld kwam ik tegen op de grond in een van de
blokken van Auschwitz.

Het tweede voorbeeld zag ik in de gaskamer in Auschwitz.

Het derde voorbeeld zag ik op de deur van een van de houten
barakken in Birkenau.

Nu alle griepvirussen bedwongen zijn heb ik de draad van mijn
"Walk with me" project ook weer opgepakt.

Als ik het aantal kilometers die we in Polen hebben gewandeld
erbij optel dan heb ik de opgelopen achterstand van de voorbije
maanden ruimschoots ingehaald.
De maand mei staat voor de deur en daarin hebben we iets moois
te vieren. Maar dat souvenirtje ontdekken jullie op het einde van die
maand wel weer.
Groetjes Liliane