Een schietgebedje voor de Heilige Antonius.....

Nadat we waren bekomen van het oudejaarsfeestje gingen we
op 1 januari naar mijn schoonmoeder om nieuwjaar te vieren.
Zoals de traditie het wil leest ieder klein- en achterkleinkind
een nieuwjaarsbriefje voor oma om haar het beste te wensen
voor het nieuwe jaar. Onze dochter Birgit is de oudste van 18
kleinkinderen en zij mag ieder jaar de spits afbijten.

Op de eerste foto zie je rechts het zelf getekende kaartje van Rosalie.
Lezen kan ze nog niet maar ze had haar gedichtje prima voorgedragen.
Snel nog een dikke zoen van oma want zus Juliette staat al te dringen.

Omdat ik altijd het gevoel heb dat ik tussen kerstmis en nieuwjaar
meer aankom dan tussen nieuwjaar en kerstmis besluiten we om
enkele wandelingen in te lassen.
Met vrienden trekken we naar het Hageven in Pelt.
Het Hageven-De Plateaux spreidt zich uit over België en Nederland.
Het is een oase van 600 hectare met heide, vennen, bossen en
graslanden, waar de Dommel zich kronkelend een weg baant
langs het prachtige landschap.

Twee zussen die in december jarig waren hadden tijdens
die laatste dagen van het jaar nog een gezellig feestje
voor ons in petto. We gingen van start met een fikse wandeling.

Wanneer we een geschikt plekje hadden gevonden kwamen
we eindelijk te weten wat er in die rugzakken zat.
Tegen dit opkikkertje zei niemand neen. Iedereen tast toe en
in een mum van tijd bleven er alleen nog wat kruimels over.

Ten huize gingen we gezellig verder met kokkerellen.
Bij pot en pint blijft er altijd heel veel te vertellen!!

Na een weekje onderbreking staat op 2 januari de verver
terug voor de deur. Weer moeten er kasten leeggemaakt worden
om ze te kunnen verschuiven. Een ideaal moment voor mij om
te beslissen wat ik straks weer in de kast wil leggen en wat nu
definitief weg mag. Boeken, tijdschriften, zelfs stofjes worden
geselecteerd voor kringwinkel of containerpark.
Deze stapel mag alvast weg.

Na 10 jaar achter een kast te hebben gestaan krijg ik
deze kader terug onder ogen.

Hier ben ik ooit aan begonnen met de bedoeling al deze vakjes
vol te maken. Het is bij twee gebleven maar nu krijg ik wel
ontzettend veel zin om dit af te werken. Deze kader zou
namelijk erg mooi zijn in onze vernieuwde slaapkamer.

Het is een borduurontwerp uit Ariadne januari 1997.
Bij het originele ontwerp zijn alle blokjes op één
lap geborduurd. Toen ik jaren geleden tegen deze
kader aanliep wist ik onmiddellijk waarvoor ik deze
wou gebruiken. Het zou de perfecte display zijn
voor dit borduurontwerp.
De Ariadne vind ik terug met de kaartjes waarop ik de
namen van de borduurtechnieken had afgedrukt er nog in.
Maar natuurlijk ontbreekt het werkschrift waar het
borduurpatroon in staat.

Wat volgt is een urenlange zoektocht doorheen tientallen van deze
mappen. Mappen boordevol knipsels doorheen de jaren verzameld.  

Mijn zoektocht levert niets op en ik bekijk de cover van het
tijdschrift nog eens goed.

Daar zie ik een quilt waarvan ik zeker weet dat ze in mijn map
steekt want dit blok heb ik ooit gemaakt.

Na lang zoeken vind ik uiteindelijk het bewuste artikel terug.
Groot is mijn ontgoocheling wanneer ik naar de datum kijk.
Deze quilt komt uit het decembernummer van 1993.
Ze hebben deze quilt gewoon nog eens gebruikt op de cover
van het januarinummer 1997.
Mijn hoop om het werkschrift terug te vinden is om zeep.
Zal ik dan toch een schietgebedje voor de Heilige Antonius
moeten doen?
"Heilige Antonius beste vrind,
geef dat ik dit borduurpatroon weer vind"

Wanneer de verver verft mag ik boven niet in de weg lopen.
Dus heb ik al mijn spullen naar de keuken verhuisd waar
ik rustig verder werk aan mijn Life Oak Tree Quilt.
Dit is blok nummer 15 van 18.
Nog even en ik kan beginnen met het in elkaar zetten
van deze blokken. Ik ben zelf super benieuwd naar het resultaat
Dat het maken van deze blokken een weg was die over rozen
ging dat is absoluut niet waar. Maar daarover vertel ik een
volgende keer weer meer.
Groetjes Liliane