Back on track...

 

Zo, dat was onverwacht een langere blogpauze dan ik zelf verwacht had!
Eén van de redenen is dat mijn oude computer het begeven heeft.
Na lang twijfelen heb ik toch die knoop moeten doorhakken en
ondertussen ben ik op dat vlak weer helemaal up to date!
Eens kijken of ik het nog kan......blogjes schrijven -:)

Na een lange pauze hadden we vandaag weer eens een bijeenkomst met
de quiltmaatjes. Kijk eens wat een leuk boek MJ voor mij had meegenomen
uit de kringwinkel. Het is een boek uit 1993 maar patchwork is gewoon van een
tijdloze schoonheid.

Een sterpatroon blijft een geweldige topper onder de quiltpatronen!!

De verbouwing van onze keuken kunnen we ondertussen ook afvinken.
Na drie maanden konden we eindelijk het spreekwoordelijke lintje
doorknippen en zijn we blij met het resultaat.
Het enige quiltproject waar ik de voorbije drie maanden aan gewerkt heb
is dit hexagonproject. 

Mijn geheim project wat ondertussen al niet meer zo geheim is
door alles wat ik er al van heb laten zien -:)

Deze cassettes heeft Paul grijsgedraaid tijdens zijn studententijd in Leuven.
Nostalgie ten top!
(Ik probeer altijd iets te zoeken waar ik mijn foto's mee kan aankleden.
Soms is dat een schilderijtje in bijpassende kleuren. Soms is dat een
omgeving die ik passend vind. In dit geval waren het deze oude
cassettes)

Ik hoor jullie al denken waarom heeft ze nu toch die paardenkoppen niet 
mooi gecentreerd? Wel, ik probeer mijn quiltstoffen zo voordelig mogelijk 
te gebruiken. Ik hou er niet van als mijn dure quiltstoffen eruit gaan zien
als een kaas met gaten. Ik hou wel van deze imperfectie in mijn quilts.

Ik heb er best wel over nagedacht of ik het bloggen terug zou
oppakken. Ik had het gevoel dat ik de inspiratie wat kwijt was. 
Reisverslagen schrijven zoals ik in het verleden wel eens deed dat was
door de corona weggevallen. Als je alleen maar hexagoontjes naait is
er op dat vlak ook niet veel afwisseling om over te schrijven.
Maar na drie maanden begon het toch weer te kriebelen en hier zijn 
we dan terug.

Tijdens onze vakantie waren we op het staketsel van Nieuwpoort.
(Zie ook de foto hierboven)
Een staketsel is de ingang van een haven. Deze breekt de kracht van de 
golven en houdt verzanding tegen, waardoor de toegang veiliger wordt.

In Nieuwpoort heb je het Ooster- en Westerstaketsel.
Op het Westerstaketsel kan je lijnvissen en in het zomerseizoen
ook kruisnetvissen.

Het kruisnetvissen is een echte trekpleister en een grote attractie voor
de toeristen. Het is uniek voor onze Belgische kust.

Altijd spannend om te zien wat er in het net ligt wanneer je het bovenhaalt.

"Pinpointing Progress" (Maarten Vanden Eynde)
In het kader van het kunstenparcours Beaufort 2021 staat
dit kunstwerk in Nieuwpoort stad.
In deze sculptuur rijgt de kunstenaar enkele moderne realisaties
aan elkaar. Bussen, mopeds, fietsen en radio's golden op een bepaald
moment als meest geavanceerde technologie. Trots werden deze
uitvindingen in de 20ste eeuw zowel door het Westen als de USSR
geëxporteerd. Het was een wedloop om de meest vooruitstrevende
te zijn, wat de superioriteit van een ideologie zou bevestigen.
De bouw van het kunstwerk verwijst naar de Bremer stadsmuzikanten,
een sprookje van de gebroeders Grimm, waarin vier oude en mishandelde
dieren de krachten bundelden om te ontsnappen aan hun kwaadaardige
meesters. Het verhaal getuigt van slechte werkomstandigheden en
wanpraktijken die vaak de andere kant van de medaille blijken
wanneer we over vooruitgang spreken.

Tijdens de zomermaanden waren op maandag en dinsdag de kleinkindjes
bij omi en opi. Op maandag Klaas en zijn broertje Christiaan.
Op dinsdag Rosalie, Juliette en Klaas.
Het weer liet dikwijls een steekje vallen op deze dagen. Zo koud en nat
heb ik het zelden geweten in de zomervakantie.

Gelukkig hoeven wij maar enkele stappen te zetten en zijn we bij een 
geweldige attractie die altijd scoort bij de kindjes. 
Ieder kind heeft ondertussen zijn lievelingsdier uitgekozen. 
Voor Rosalie is dat de ezel, Juliette heeft vriendschap gesloten met
de damhertjes en Klaas kiest voor de alpaca's.

Wanneer het zonnetje dan toch eens schijnt kunnen we dit gekke ding
eens uitproberen. (oeps, deze foto staat op de verkeerde plaats.
Ik blijf er wijselijk vanaf want met Blogger weet je nooit -:))

Wanneer we de dieren gepasseerd zijn lopen we recht het bos in.
Ook daar is altijd wel wat te beleven. Met een kinderverrekijker 
en een onderzoeksloep kunnen we héél wat leuke dingen doen.

Geen uitdaging te bedenken of Rosalie wil ze aangaan.
Zo komt het dat ik met mijn 6,5 jarige kleindochter gezellig
foto's loop te maken in het bos. Door het natte weer waren er in augustus al
volop paddenstoelen te spotten. Een dankbaar onderwerp voor deze kleine
fotograaf in wording.

Dit zijn enkele foto's door omi genomen.

Zo leuk om met een camera op zoek te gaan naar de kleine
wonderen der natuur!

Wat een beweeglijk dier is zo'n struisvogel toch. Het heeft wel even
geduurd voordat ik hem zo op de foto had staan. Recht in de lens
kijkend en zijn kop bijna perfect gekadreerd tussen de draden 
van de omheining. 

Deze kent me al zo goed dat hij ondertussen weet hoe hij moet poseren.
En zo zijn we na drie maanden afwezigheid weer helemaal bijgepraat.
Fijn dat je weer mee kwam lezen. 
Fijne avond en tot blogs!!
Groetjes,
Liliane