Dit was december...

 

Bij een overzicht van de maand december kunnen we niet anders dan starten
met het bezoekje van de Sint. Ook dit jaar wist de Sint weer perfect waar hij
mij héél blij mee kon maken. Mooie lapjes die hun weg naar verschillende
projecten zullen vinden.

In januari 2020 schreef ik in een blogje over een onvindbaar borduurpatroon.
Dankzij een schietgebedje aan de Heilige Antonius vond ik het terug!!
Tijdens deze maand december heb ik nog eens een blokje van deze dessin-merklap geborduurd.
 Fijn dat er weer een blokje af. Nu een volgende patroontje
uitkiezen om te borduren.

En toen was daar plots het vriezemannetje in het land.
Oh, oh wat was het koud. Het was lang geleden dat we nog eens 
echte winterse temperaturen hadden meegemaakt.

Even een paar foto's in de tuin genomen.
Mooi, maar wel koud aan de vingers brrrrr!

Ik heb een paar vaste kringwinkels waar ik graag eens binnenspring.
Het was vreemd om plots overal kleurboeken voor volwassenen te zien liggen.

Ik was daar niet zo vertrouwd mee maar wat waren het prachtige boeken.

Meestal waren ze zo goed als nieuw. Soms was er één blad ingekleurd.
Had de eigenaar van het boek er al snel genoeg van en is het boek
daarom in de kringwinkel terecht gekomen?

Kijk eens wat een prachtige resultaten je kan bekomen!
Het is toch een techniek waar je kaas (oei seffens zijn de muizen daar..)
van moet gegeten hebben. Dit is zeker niet door een beginneling gemaakt
denk ik dan. Zo prachtig gedaan met die schaduwpartijen en die achtergrond!

Samen met Rosalie zit ik enkele uurtjes geconcentreerd te werken.
We moeten nog véél oefenen maar oefening baart kunst!!

Dit is nog zo'n vondst uit de kringwinkel. 
Ik moest aan dit boekje denken omdat ik las dat 
de auteur, Wolf Erlbruch, op 11 december overleden is.
In dit boekje formuleren mensen, dingen en dieren hun antwoord op de
existentiële vraag: "Waarom zijn ze op aarde"
Een piloot zegt dat hij op aarde is om de wolken te kussen.
Een vogel zegt dat hij op aarde is om het hoogste lied te zingen.

Een broertje zegt dat hij op aarde is om verjaardagen te vieren!
Als je zelf nieuwe antwoorden op die vraag ontdekt kan je deze gewoon
achteraan in het boek toevoegen op typisch Erlbruch papier.

Ook wij hadden in december een verjaardag te vieren.
Op 5 december mocht onze schattige Stella een eerste kaarsje uitblazen.
Een aangepast kroontje mocht niet ontbreken!!

"Heb je het interview met Raynor Winn in de krant gelezen"
Deze vraag kreeg ik van mijn zus toen ik aan zee was om te quilten.
"Ik ben aan zee en lees hier geen krant. Wil je het voor mij bewaren!"
Ik heb de boeken van Winn leren kennen via IG. 
In haar eerste boek "Het zoutpad" beschrijft Winn hoe ze, nadat ze hun
huis hadden verloren en haar man ongeneeslijk ziek werd, het 
South West Coast Path afliepen. Moth lijdt aan corticobasale degeneratie
(CBD) en wandelen blijkt een heilzaam effect te hebben op zijn symptomen.

Omdat het met de gezondheid van Moth steeds slechter gaat besluiten ze
om toch terug op pad te gaan. Uiteindelijk maken ze een maandenlange
tocht van 1600 kilometer, van het uiterste noorden van Schotland
tot de vertrouwde kust van het zuidwesten van Engeland.
Het verslag van deze tocht kan je lezen in haar derde boek "Landlijnen".

"Ik weet wie jullie zijn. Jouw boek heeft ons leven veranderd, het heeft onze
hele manier van leven veranderd. Voordat we jouw boek hadden gelezen, zouden 
we onszelf nooit de tijd hebben gegund om gewoon maar te gaan wandelen."
Ik kijk het stel aan, ze lopen tegen de middelbare leeftijd, maar stralen van zon,
wind en enthousiasme.
" Het boek heeft jullie misschien op een idee gebracht,
maar het heeft je leven niet veranderd."
 "Hoe weet je dat?"
"Omdat boeken geen levens
veranderen. Ze kunnen je manier van denken veranderen, maar jullie hebben
zelf je leven veranderd. Jullie stonden open voor de invloed van het boek
en daarna hebben jullie besloten hoe je je leven wilde veranderen.
De kracht zit altijd in jezelf, het boek heeft alleen maar de deur opengezet."
Dit is een stukje uit het boek p. 264-265
Ook ik raak geïnspireerd door haar boeken en plan een nieuwe uitdaging.
Het voorbije jaar hebben we de prachtige Maasvallei doorkruist.
Voor volgend jaar hopen we de National Park Trail te lopen.
Dit is een langeafstandswandeling van 110 km die je de mooiste
plekken van Het Nationaal Park Hoge Kempen in Belgisch Limburg
laat zien. Zeker te volgen op dit blog in 2023!

Met deze 17 tips zou het volgend jaar moeten lukken om wat meer
boeken te lezen. Ik vrees dat het bij mij slechts zal lukken als ik er
een 18de tip aan toevoeg nl: "Stop met quilten!"

Stoppen met quilten zal in ieder geval nog niet voor 2023 zijn.
Anders had de Sint die mooie lapjes niet moeten brengen.
Ik ga het volgend jaar gewoon op mij af laten komen. Heb ik zin om te
quilten, lezen, wandelen, reizen of wat dan ook? 
Ik ga er zoveel mogelijk van genieten!
De beste wensen voor 2023 aan al mijn bloglezers.
Dankjewel voor jullie bezoekjes hier en voor jullie fijne reacties!
Daar geniet ik ook van!!!
Lieve groet,
Liliane

Quilten aan zee....

Met de fijne herinneringen aan die fantastische quiltweek in juni aan zee
nog in ons geheugen, vertrokken we vorige week opnieuw richting de kust.
Alleen had ik een belangrijke zaak over het hoofd gezien.
 De dag dat we zouden vertrekken moest
 er eerst nog een andere klus geklaard worden.

De familie Leen (mijn schoonfamilie) zou die dag nl. een bos aanplanten:
"Het Leentjesbos"
Maanden van brainstormen gingen vooraf aan de definitieve plannen voor dit
evenement. De familie had een stuk grond waarop 570 bomen zouden geplant worden.
Niet zomaar in het wilde weg maar volgens een goed uitgekiend plan.

Na het klepelen van de grond werden de gaten gemaakt.

Centraal werden de bomen van opa en oma Leen voorzien.
Rondom dit centrale punt kreeg iedere familie zijn gebied toegewezen.
Om het overzicht goed te kunnen bewaren werden er paaltjes voorzien met
daarop de namen van alle familieleden.

Rood voor de kinderen van opa en oma (hier ontbreekt mijn naam maar
dat is gelukkig goed gekomen haha), groen voor de kleinkinderen en
blauw voor de achterkleinkinderen.

Vertrekkende vanuit het middelpunt worden er verschillende metingen
gedaan zodat we volgens de stralen van de cirkel kunnen planten.

Daarna moet het plantgoed verdeeld worden.

De voorbereidende werken zijn klaar en de grote "plant een boom" actie
kan van start gaan.

Nog even dit weggetje volgen en dan komen we op de plek waar  
het allemaal gaat gebeuren.

Het is berekoud die dag. 
Gewapend met mutsen, sjaals, handschoenen, laarzen, schep, schop
en hark maakt de familie zich klaar om aan deze grote klus te beginnen.

Ook oma Leen is van de partij. 
 Groot en klein genieten van haar aanwezigheid en
haar warme aandacht voor iedereen. 

Maar ze moet natuurlijk ook haar boompje bijdrage aan het familiebos.

De datum voor deze dag was niet willekeurig gekozen. Het was die dag nl.
de geboortedag van opa Leen zaliger. Daarom beginnen we héél symbolisch 
met het planten van zijn boom en daarnaast de boom van oma.

Na het lezen van een kleine tekst vertrekt iedere familie naar het gebied 
dat hen toegewezen werd.

"Moeten wij hier echt 570 bomen planten" denkt Juliette.
Ik kijk liever de kat nog wat uit de boom!!

Klaas en Christiaan hebben er zin in!

Voilà, mijn boompje is geplant!

Na het bevestigen van een herinneringsplaat zoekt iedereen warmere oorden op.
Nu is het aan de boompjes om groot en sterk te worden zodat het een ontmoetingsplek
kan worden voor vele generaties na ons.

Het einde van de boomplantactie had ik niet afgewacht. Er zaten nl. twee
quiltmaatje te wachten om naar zee te kunnen vertrekken. 

Op het appartement aangekomen wordt binnen de kortste keren ons
quiltatelier voor de komende dagen ingericht.

Ieder op zijn vertrouwde plekje met zijn eigen projecten.

Omdat de weersvoorspellingen niet zo gunstig waren heb ik mij van 4 projecten
voorzien. Wie mijn blog regelmatig leest zal zich dit project wel herinneren.
Voor wie het zich niet kan herinneren is er mijn blogpost van 23 maart 2017!

Het is wennen om nog eens met de mallen van Marti Michell te werken.
Sinds de opkomst van de stempels gebruik ik die bijna niet meer.
Het is iets meer werk maar ik vind toch dat ze héél fijn en accuraat werken.

Het tweede project waar ik vooruitgang aan wil maken zijn de hexjes.
De eerste 4 blokken zitten aan elkaar. Tussendoor moet de voorraad
ecru-hexjes natuurlijk goed bijgehouden worden.

Als derde project heb ik de sterretjes meegenomen.

Hier liggen de geknipte lapjes van Marie-Jeanne.
Wie goed kijkt ziet op deze foto ook iets anders liggen.

Tijdens het planten van de bomen voelde ik mij verre van lekker.
Ik had véél kou geleden en voelde mij wat grieperig worden.
In de hoop dat het wel over zou gaan toch maar richting kust vertrokken.
Iedere dag kwam er wel een doosje medicatie bij op de kast.
Totdat ik na twee dagen een coronatest deed.

Het bewijs was niet om mee te lachen. Omdat ik positief testte hebben mijn 
quiltmaatjes zich ook getest. Deze waren negatief. Ik besloot in quarantaine te
blijven op het appartement. Zolang zij negatief bleven testen kon de voorraad
eten en drinken aangevuld worden. Op restaurant gaan was nu natuurlijk geen optie.

Ondanks het feit dat ik behoorlijk ellendig was bleef ik positief en werk ik
 rustig verder aan de sterretjes -:)

Dit is het project dat Marie-Jeanne had meegebracht.
 

Nadat ze in juni haar vingerhoedjesquilt tot een goed einde had gebracht
was het tijd voor een nieuw project. Dit stofpakket had ze lang, zéér lang geleden
eens op een beurs gekocht. Nu was het moment gekomen om hier mee aan de slag te gaan.

Blij met het mooie kleurrijke resultaat tot nu toe!

Vele quiltvakanties heeft Anita aan de Quilted Diamonds gewerkt.
Deze top is ondertussen ook helemaal klaar en ook hier tijd om
een nieuw project te starten. Zij kiest voor de Lucy Boston quilt
van Linda Franz. Een héél leuk project maar toch goed het kopje
erbij houden bij het aan elkaar naaien van de verschillende onderdelen!

Twee jaar geleden had ik deze blokken voorbereid om aan zee aan te werken.
Toen werd onze quiltvakantie op het laatste moment afgeblazen door de uitbraak 
van de coronapandemie. Nu, twee jaar later, werk ik aan deze blokken en heb ik corona!
Wie me dat toen voorspeld had zou ik nooit geloofd hebben!

Terwijl ik me een beetje beter begin te voelen wordt een ander quiltmaatje
iedere dag wat zieker. De testen worden weer bovengehaald en wat te
 verwachten was wordt hier bewezen. Dat rotvirus heeft een ander
slachtoffer gemaakt.
Ondertussen zat de week erop en keerden we huiswaarts.
Hopelijk blijft nummer drie gespaard van deze ellende en kunnen
de andere twee in alle rust terug gezond worden!
Ondanks alle inentingen en boosters is het virus nog niet verslagen.
Het kan je zomaar weer te pakken krijgen. Blijf op je hoede, blijf gezond!!
Fijne zondag en tot blogs!
Groetjes,
Liliane