Genieten van de zomerse dagen...

Ik begin deze blogpost met een tweede boek van Tracy Chevalier
dat ik in augustus las.
Engeland 1932. De gevolgen van WO I zijn nog altijd
voelbaar. Violet Speedwell verloor zowel haar broer als haar
verloofde in de oorlog en wordt gezien als een "overtollige vrouw".
Het fenomeen "overtollige vrouwen" waren zij die tijdens WO I
hun verloofden verloren en door een tekort aan mannen niet in
staat waren alsnog te huwen.
Wanneer Violet naar Winchester verhuist sluit ze zich aan bij
de borduursters, een groep vrouwen die de knielkussens voor
de kathedraal maken........
Een losse draad is een verhaal over vriendschap en liefde en
over een vrouw die haar eigen weg wil gaan.

Tijdens het lezen van het boek dacht ik me te herinneren dat
we ergens in de jaren 90 een bezoek hebben gebracht aan
Winchester. Na wat speurwerk in de fotoalbums kwam ik deze
informatiefolders tegen.

Toch leuk om deze informatie over de stad bij de hand te hebben 
tijdens het lezen van het boek.

 

(Foto gekregen van mijn quiltmaatje Krista. Zij heeft deze
genomen in Exeter)
De eerste "kneelers" of knielkussens werden in 1931 gemaakt
voor de kapel in het bisschoppelijk paleis in Winchester.
Twee vrouwen die centraal stonden in het Winchester project
waren Louisa Pesel, die het team van brodeuses of
borduursters begeleidde, en Sybil Blunt die
de borduurpatronen ontwierp. 

(foto: Krista)
Het was een enorme onderneming.
 De lijst van naaisters in de
kathedraalbibliotheek is een vier meter lange verlichte
registratie van de namen van meer dan 800 mensen
die deelnamen.
Het borduurwerk en de ontwerpen waren van zo'n hoog
niveau dat koningin Mary Winchester bezocht met als
enige doel het werk van de borduursters te zien.

(foto: Krista)
In een interview zegt Tracy Chevalier:
"Het bezoeken van een kathedraal doet iets met mij.
Er zijn tal van prachtige objecten te vinden, maar dit
zijn de enige die door vrouwen zijn vervaardigd."

(Foto: Krista)
Het werk van Pesel en Blunt staat officieel bekend als de
Winchester-stijl. 
Ondertussen begon het maken van zit- en knielkussens voor
kathedralen en kerken zich te verspreiden. Na een onderbreking 
tijdens WO II zorgde de kroning van koningin Elizabeth voor een
hernieuwde interesse.
Knielkussens vertellen vaak het verhaal van een gemeenschap,
van huizen in het dorp en hun families. Gans de sociale
geschiedenis is op knielkussens vastgelegd.

Op deze foto zie je Louisa Pesel borduurles geven aan mannen.
Veel mannen waren na WO I getraumatiseerd en konden
niet over hun gevoelens en verdriet praten.
Na WO I hadden vele ontwerpen voor deze kussens de
oorlog of gesneuvelde soldaten als thema.
Door het borduren van deze kussens waren deze mannen
in staat om hun oorlogsverleden te verwerken en hun 
gesneuvelde kameraden te eren.

Tijdens een bezoek aan "Friends of Winchester Cathedral"
bekeek Tracy Chevalier de complete set van de originele
tekeningen van Pesel en Blunt uit de jaren dertig.
Daaronder bevond zich ook een tekening die nooit is gemaakt.
Op de tekening stonden de namen van drie beroemde
Hampshire-vrouwen afgebeeld nl. Florence Nightingale -
Jane Austen en Charlotte Yonge.

Met een flinke financiële donatie van mevrouw Chevalier
hebben de huidige kathedraalborduursters dit kussen afgerond
in een nieuw ontwerp.
Op tijd voor de 250ste verjaardag van Jane Austens geboorte
volgend jaar. Austen ligt begraven in de kathedraal
van Winchester.
(Bron: Church Times by Bruce Parker)

 

Exact 20 jaar geleden kwam één van ons op het idee om eens
een driedaagse fietstocht te organiseren met de 4 zussen en 
de schoonzus.
Het bleek een schot in de roos want enkel corona heeft ooit voor
een onderbreking in deze traditie gezorgd.

En zo stapten we dinsdagmorgen in de auto om
naar onze uitvalsbasis Aarschot te vertrekken.
De eerste dag fietsen we langs deze Maagdentoren
in Zichem.

We beklimmen de 122 treden die ons naar het uitkijkplatform brengen.
We hebben een prachtig uitzicht op de omgeving en
kunnen in de verte de plaatsen zien liggen waar we nog halt gaan 
houden.

Wanneer we op onze tocht bij een schoonbroer van de
Leentjesfamilie passeren dan gaan we daar eerst gezellig
op bezoek. Niet te lang want we moeten nog héél wat
kilometers fietsen.

Hier komen we aan bij de basiliek van Scherpenheuvel.
Een zéér gekend bedevaartsoord waar menig pelgrim
er een lange voettocht op heeft zitten voordat hij hier
de mis zal bijwonen.

Ondertussen komen we aan bij de abdij van Averbode.
Kaas en bier zorgen voor veel plezier!

Wanneer je in deze buurt fietst is een bezoek aan de
Vlooybergtoren in Tielt-Winge een must.

Wat een knap staaltje architectuur is deze
zwevende trap!

De volgende dag fietsen we richting Leuven.
Langs de Leuvense vaart in Wijgmaal zien we de
witte Remytoren liggen. Dit is Belgisch industrieel erfgoed.
Hier werden vanaf 1855 rijstkorrels vermalen tot
rijstzetmeel. Dit natuurlijke stijfsel wordt sinds de
19de eeuw vooral gebruikt om textiel te verzorgen.

In het pakje Remy Royal Stijfsel herken je tot op
vandaag nog steeds de kenmerkende stijl van dit 
Belgische icoon!

Nu we toch in Leuven zijn willen we graag eens een kijkje
gaan nemen bij de beroemdste kok van Vlaanderen
Jeroen Meus. Jammer genoeg zijn er geen opnames vandaag
en missen we een glimp van onze favoriete kok.

Dat was zonder mijn schoonbroer Rik gerekend 
die daar snel een mouw aan wist te passen!!

De laatste dag fietsen we naar Mechelen.
Om deze driedaagse fietstocht af te sluiten
komen onze mannen naar Aarschot om samen 
te dineren. Tijdens het gesprek aan tafel vraagt
één van de mannen hoeveel punten we deze
fietstocht geven.
15 op 10 zegt onze jongste zus!
Als je bedenkt dat we dit al 20 jaar doen dan
kan je niet anders dan daar een uitzonderlijk hoog 
cijfer aan geven. We hebben tijdens al die tochten
al zoveel meegemaakt dat het ophalen van 
herinneringen garant staat voor vele uurtjes
lachen tot we er buikpijn van hebben.
Dat we deze traditie nog lang mogen voortzetten....
Lieve groet en tot blogs!
Liliane

De warmste dag van het jaar....

 

Volgens het weerbericht wordt het vandaag de warmste dag van het jaar.
Een ideale dag dus om rustig achter mijn computer te gaan zitten 
en de vakantie tot nog toe te overlopen. 
Tijdens ons verblijf aan de Belgische kust viel ons op hoeveel 
kleurrijke bloemen en planten er waren. Dat heeft zeker met het 
extreem natte voorjaar te maken. Het zien van het prachtige
Hazenstaartje maakt mij altijd zo blij. Het is een eenjarig grasje
met een hoge aaibaarheidsfactor omwille van het zachte, wollige
"staartje".

Doorheen de jaren hebben we al vele kilometers gefietst
aan de kust en in het hinterland. Dit jaar hebben we voor het 
eerst de "voies vertes" fietsroute gevolgd in Frankrijk.
Vertrokken in Koksijde om de grens met Frankrijk over
te steken in Adinkerke. Daar hebben we dit groene fietspad
gevolgd tot in Duinkerke. Het is een mooi en rustig fietspad
enkel toegankelijk voor niet-gemotoriseerde voertuigen.

Omdat het hun nationale feestdag was zagen we overal de 
Franse vlag wapperen.

In Duinkerke bezochten we dit museum.
Operatie Dynamo is één van de meest briljante acties uit WOII,
tot vandaag nog steeds "het wonder van Duinkerke" genoemd.
 Op een week tijd (26 mei tot 4 juni 1940) werden 340.000
Britten en Fransen die vastzaten in Duinkerke en omgeving
geëvacueerd. Niet alleen de legervloot maar alle mogelijke
beschikbare kleine vaartuigen werden ingezet bij de evacuatie.
In 2017 kwam de film "Dunkirk" van Christopher Nolan over
deze operatie uit. Indrukwekkend!

In Zuydcote zien we langs het fietspad een gigantisch
gebouwencomplex liggen. 
In 1910 werd deze Ferme du Nord opgericht om in de behoefte
van het nabijgelegen sanatorium van Zuydcote te voldoen.
Het is een uniek voorbeeld van een industriële boerderij.
Het sanatorium telde 4.000 bedden en was voor zijn voedsel-
voorziening afhankelijk van deze boerderij.
Zo waren er varkensstallen, kippenhokken een zuivelfabriek
en een slachthuis.
Er was accommodatie voorzien voor al het personeel dat op
de boerderij werkte.

Er zijn plannen om de site een nieuwe bestemming te geven.
Eerst moeten de gebouwen gerenoveerd worden. Daarna
krijgt een gedeelte een toeristische bestemming. Vooral
fietstoerisme zal veel aandacht krijgen. Ook operatie Dynamo
zal in deze gebouwen herdacht worden.
De werkzaamheden starten in 2025.

Tijdens de gebeurtenissen van mei 1940 en operatie Dynamo
werd ook hier hevig gevochten.
Vandaag zien we aan de voorkant van de hoeve nog altijd
de kogelinslagen uit die periode.

Na een mooie fietstocht steken we de grens met Vlaanderen weer over.
We nemen ons voor om in volgende vakantieperiodes nog meer
van deze voies vertes te ontdekken.

Aan de kust kunnen we dit jaar weer genieten van het
driejaarlijkse kunstproject Beaufort.
Eén van de kunstwerken staat op een steenworp van ons appartement.
"All the words in the world" van de Argentijnse kunstenaar Jorge Macchi.
Het stelt een toetsenbord zonder toetsen voor.
Dit kunstwerk geeft een totaal andere sfeer naargelang de kant
waarlangs je het bekijkt.
Langs de ene kant is er een zacht en vriendelijk strand met
een mogelijke zonsondergang aan de horizon.
Langs de andere kant is er duidelijk beweging van mensen
en dieren langs de weg, aan de vensters of op de terrassen
van hun appartementen.

Met mijn quiltmaatjes heb ik vorig jaar in mei al een groot stuk
van de kustGR gewandeld. Omdat deze route helemaal
opnieuw bewegwijzerd werd beslissen we om deze vernieuwde
route te verkennen. 

Ze brengt ons o.a. naar Middelkerke waar we het vernieuwde
casino willen gaan bekijken.

Een prachtig nieuw landmark aan de kustlijn van Middelkerke!

De vernieuwde kustGR loopt veel meer door prachtig duinengebied.
Niet de gemakkelijkste wandelwegen maar het uitzicht is zo mooi!

Omdat het leesvirus me weer helemaal te pakken heeft zal ik op mijn
blog regelmatig de boeken laten zien die ik de voorbije
tijd gelezen heb. In juli heb ik genoten van dit prachtige boek.
Nadat bij Emiel jong-alzheimer werd vastgesteld, besluit hij
het ziekenhuis en het medeleven van zijn familie en vrienden
te ontvluchten. Stiekem koopt hij een camper en plaatst een
advertentie voor een reisgezel. Hij ontvangt een antwoord van 
Joanne, een mysterieuze jonge vrouw.
Het is de start van een adembenemend mooie en emotionele
roadtrip!!
 

In augustus las ik "De laatste vluchtelinge"
Wat een geweldige ontdekking was dit boek. Niet omdat het 
verhaal zo diepgaand werd uitgewerkt. Wel omdat in dit boek quilts een
rode draad doorheen het verhaal vormen. 
In de boeken van Tracy Chevalier wordt altijd een historisch
kunstobject verweven in het verhaal.
In "De jonkvrouw en de eenhoorn" waren dat de tapijten van Bayeux.
In het boek "Het meisje met de parel" stond het schilderij van Vermeer
centraal.
In "Een losse draad" zijn het de geborduurde kussens en knielkussens
in de kathedraal van Winchester.
In "De laatste vluchtelinge" zijn het dus quilts.

Honor maakt deel uit van de Quakergemeenschap in Engeland
in het midden van de 19de eeuw.
Na een stukgelopen liefdesrelatie maakt ze met haar zus Grace
de oversteek naar Amerika. Grace wordt ziek en sterft.
Vanaf dan staat Honor er alleen voor. Ze komt terecht in Ohio
dat een doorreis gebied is voor gevluchte slaven. Ongewild
wordt ze onderdeel van de Underground Railroad (dit is een
netwerk van mensen en safe houses dat slaven helpt ontsnappen
naar vrijheid in Canada)
Eén van de belangrijkste bezigheden van Quaker vrouwen is het maken
van quilts. Een meisje moet 13 quilts maken voordat ze kan trouwen.
Honor is een virtuoos in het maken van quilts.......
Wil je weten hoe het haar verder vergaat dan moet je zeker dit
zalige boek lezen!


 

Ik kan er zo hard van genieten om in de natuur op zoek te gaan
naar de kleine maar wondermooie dingen. Zoals de laatste 
klaprozen.

Hier zie je een tijgerspin met haar prooi.
De tijgerspin hangt meestal met de kop naar beneden in het
centrum van haar web.
Het favoriete gerecht van een tijgerspin is een sprinkhaan.
Ze neemt ook genoegen met andere prooien zoals hier een libel.

Door het natte voorjaar bloeit ook de heide vroeger en
uitbundiger dan andere jaren. 

Natuurlijk ga ik regelmatig kijken hoe het met het wespenhotel gaat
Het is er nog steeds een drukte van jewelste. Het nest wordt nog
steeds groter en er zijn vele werksters actief.

Hier zie je de mooie vuurwans. Klein en onschuldig.

Deze twee dolle grieten waren in de Dolomieten.
Ze hebben hun vakantieherinneringen vastgelegd
in deze schilderijtjes.

In mijn geboortedorp werd een spiksplinternieuw multimovepad
aangelegd.

Dat was spek naar de bek van onze berggeitjes.
Na heel wat klim- en klauterwerk waren alle toestellen
uitgeprobeerd en goedgekeurd!

Na zoveel inspanning is het fijn om te relaxen
aan de zwemvijver.

Als de kleintjes moe zijn van het zwemmen gaan ze over
tot het spelen van wat leuke spelletjes.
En zo vliegen deze heerlijke vakantiedagen voorbij!

In september staat er een quiltweek aan zee gepland.
Hopelijk lukt het me om dit blok van vingerhoedjes
nog aan de grote lap te zetten.
Ik wil de vooruitgang aan deze quilt het liefst op foto
vastleggen aan zee. Dat is er de perfecte omgeving voor.
Maar dan moet er natuurlijk wel vooruitgang te zien zijn!!

Bij dit mooie quiltproject heb ik met pijn in het hart de
lostorner moeten gebruiken. Omdat de quilt groter wordt
dan ik eerst voorzien had ben ik bang dat ik niet genoeg
van deze rode stof heb voor al die wiebertjes.

Daarom heb ik beslist om een iets donkerder rood te gebruiken
waar ik wel genoeg stof van heb.
Als je goed kijkt zie je het verschil. Links is donkerder dan rechts.
Even door deze zure appel heen bijten om dan met frisse moed
opnieuw te beginnen.
Na dit lange blogje ben ik weer helemaal bijgepraat.
Lieve groet en tot een volgende keer!
Liliane