Waar was de inspiratie nu?

Had ik pas een blog geschreven over "inspiratie" dan leek
het of ik daarna alle inspiratie kwijt was om een nieuw blogje
te schrijven.
Soms ontbreekt het me aan tijd, goesting en jawel inspiratie
om hier iets te laten zien. Maar zie, na 2 maanden van stilte is
het toch weer gelukt. Kijk en lees maar even mee.....
Eén van de reacties op mijn vorige blogpost kwam van Carla.
Zij is lid van de Genkse quiltgroep "Quiltgeniek", en nodigde me
uit om naar hun quilttentoonstelling te komen kijken.
Omdat een quilttentoonstelling zo dicht in onze buurt héél
uitzonderlijk is stond deze datum al snel in de agenda van
mij en mijn quiltmaatjes aangestipt.

 

Dit was de mooie blikvanger bij het binnenkomen van de tentoonstelling.

Ik heb vele quilts gefotografeerd maar ben vergeten om
de namen van de makers te noteren. Daarom bied ik mijn 
verontschuldigingen aan aan alle makers wiens quilt ik hier 
ga laten zien zonder dat ik hun naam erbij vermeld.
(de quilt rechts is van Carla)

Hier een close up beeld van deze mooie quilt.
Deze quilt deed me onmiddellijk denken aan een quilt die
ik vorig jaar op de tentoonstelling in Drongen had gezien
(zie blogpost van 29 september 2023)

Het was zo fijn om nog eens werk van collega quiltmakers te 
kunnen bewonderen. Het is toch een hele organisatie om
al deze werken te verzamelen en te presenteren.
Ik kan me de twijfels van zo'n quiltgroep goed inbeelden 
voordat ze uiteindelijk beslissen om zo'n tentoonstelling
op te zetten. Hebben we wel genoeg materiaal?
Welke locatie kiezen we? Hoe gaan we alles ophangen
en presenteren? Deze groep heeft er iets héél moois
van gemaakt. De tentoonstelling was overzichtelijk en
ruim opgezet. Een dikke proficiat aan iedereen die hieraan
meegewerkt heeft!!

Quiltmaatje Anita heeft direct een klik met deze moderne quilt!

Deze quilt vond ik super leuk gemaakt.

Door de stofkeuze leek het wel een confettiquilt!
Na het bezichtigen van de tentoonstelling hebben we
nog even zitten napraten met enkele leden van de quiltgroep.
Carla hebben we spijtig genoeg niet ontmoet. 
Hopelijk organiseren ze over 5 jaar nog eens een tentoonstelling.
Dan zijn we zeker en vast weer van de partij!!

Op 5 december werd onze Stella 3 jaar.
Eigenlijk vierden we dubbel feest want ook de Sint kwam langs.
Hij had weer van alles meegebracht voor al die lieve en brave kindjes.

Omi en opi kregen van de Sint een museumpas.
Hiermee kunnen we een jaar lang gratis op bezoek in
meer dan 235 Belgische musea.

Het eerste museum waar we op bezoek gingen was het
"Nationaal Museum van de Speelkaart" in Turnhout.

Filip Jaak Brepols (1778-1845) is een echte "selfmade man".
Hij begint als simpele knecht maar eindigt als grootgrondbezitter,
ondernemer en grondlegger van een ganse industrie.

Dit museum illustreert de fabricage van kaarten doorheen
de eeuwen. 

Omdat Turnhout een rijke traditie van drukkers en kaartenmakers
heeft, ligt een forse klemtoon op het technische aspect.
Maar ook het gebruik van kaarten en de vele toepassingen komen aan bod.

De gepassioneerde drukkers van het museum trekken 2x per
maand de historische drukpersen in gang. Op deze dagen komt
het museum echt tot leven. De vele boeiende verhalen van de
drukkers krijg je er gratis bij!

De oorsprong van het kaartspel ligt in China.

Kaartspel zoals wij het kennen.

Deze stapel ligt klaar om versneden te worden.

Eerst naar de grote schaar om er lange stroken van te snijden.

Daarna naar de kleine schaar om er individuele kaarten van te snijden.

Een oud stalenboek van de Firma Brepols.

Het kaartspel associeer ik vooral met de generatie van mijn ouders.
In die tijd kwamen de mensen regelmatig samen om een avondje
te kaarten. Ook voor schrijvers was het kaartspel een bron
van inspiratie. Kijk maar naar deze scene uit het boek
"Alice in Wonderland" van Lewis Carroll (1865)

Ook Suske en Wiske hebben hun eigen kaartspel en stripverhaal.
Zelf herinner ik me een lied over een spel kaarten.
Het ging over een soldaat tijdens de Tweede Wereldoorlog
voor wie alle kaarten een betekenis hadden.
De kaarten waren voor hem een bijbel, almanak en kerkboek
tegelijk. Misschien herinner jij je dit lied nog wel?

Deze film zag ik in november. Ik ga niet vaak naar de film maar 
als het er dan toch eens van komt kan ik er ook echt van genieten.

Begin december waren we een weekendje weg.
Ik denk dat dit het leukste eierdopje is wat ik al ooit gezien heb!

Dit boek had ik meegenomen. Het is het eerste boek wat ik van 
Kristin Hannah las. Ik vond het niet echt mijn ding. Maar ik ga deze
schrijfster zeker nog een kans geven. Een ander boek van haar
( "Vergeten vrouwen" ) is naar het schijnt een erg mooi boek. 
Dat staat alvast op mijn lijstje nog te lezen boeken!

Voor de kerstperiode heb ik alvast wat toepasselijke 
boeken uitgezocht. Misschien is het een beetje van hetzelfde
teveel. Ik zal snel weten of het me kan boeien.

Wat me absoluut wist te boeien was dit boek.
 Het werd door Reese Witherspoon gekozen voor haar
boekenclub. Zoals steeds kiest zij boeken waarin sterke vrouwen
de hoofdrol spelen.
Dit verhaal is gebaseerd op het waargebeurde verhaal van
Louise de Bettignies (1880-1918). Zij woont in Lille wanneer de
Duitsers deze stad in 1914 bezetten.
Zij wilde een werkelijke bijdrage leveren in de strijd tegen de
Duitse oorlogsmachine en richt zo een verzetsgroep op onder de
schuilnaam " Het Alice netwerk"
Zij werkt voor de Britse geheime inlichtingendienst.
Haar netwerk telt op z'n hoogtepunt ruim 100 leden en was een
van de succesvolste spionagenetwerken van de Eerste Wereldoorlog.

Het meest aangrijpende deel van het boek vond ik de 
passage over Oradour-sur-Glane.
Dit Franse dorpje werd op 10 juni 1944 volledig verwoest.

Een Duitse pantserdivisie viel het dorpje binnen.
De Duitse soldaten dreven alle mannen van het dorp bijeen
in graanschuren en fusilleerden hen.

Alle vrouwen en kinderen werden in de kerk bijeengedreven.
In de kerk stond een doos met explosieven. De brand die daardoor
in de kerk ontstond kende slechts één overlevende: Madame Rouffanche.
Op drie uur tijd werden 642 mensen vermoord.
Het was de grootste massaslachting door Nazi's op burgers
in Frankrijk.

Tot op de dag van vandaag zijn de spookachtige ruïnes van het 
dorp Oradour-sur-Glane een monument.
De huizen zonder daken, muren vol kogelgaten, de verbrande
klok die voor eeuwig op vier uur is blijven stilstaan, de
verroeste Peugeot die voor altijd geparkeerd staat bij het
marktplein.
Madame Rouffanche heeft er de rest van haar leven in 
de buurt gewoond.

(foto: Luc Van Waeyenberge)
Hierboven zie je een afbeelding van Louise de Bettignies.
Door haar onwaarschijnlijke moed heeft ze het leven van vele
mensen gered. 
In Froyennes bij Doornik in de provincie Henegouwen staat
dit monument voor haar omdat ze hier door de Duitsers werd
gearresteerd. Zij stierf in Duitse gevangenschap aan tbc op 
27 februari 1918.

Veel steekjes werden de voorbije weken niet gemaakt.
Af en toe werk ik aan dit hexagonproject.
Er is een tijd geweest dat ik zo'n blok op enkele dagen
af kreeg. Nu duurt het soms maanden voordat het laatste 
hexje de cirkel rond maakt. 

Nu het laatste blogje is geschreven is alweer een blogjaar
afgesloten. Dankjewel voor alle reacties die ik hier mocht ontvangen.
Ze worden erg geapprecieerd en zijn dikwijls de motivatie voor weer een 
volgend blogje. Hopelijk brengt 2025 genoeg inspiratie om hier te
blijven doorgaan.
Geniet van de feestdagen en tot in 2025!
Groetjes,
Liliane

Inspiratie...

 

Ondertussen zijn we alweer halfweg de maand oktober aanbeland.
De herfstsfeer spat van mijn verjaardagskalender af.
Eens kijken of dit nieuwe seizoen me inspiratie kan bezorgen voor
een nieuw blogje!

Nu het herfst is wordt er hier ten huize weer wat vaker gebakken.
Aan inspiratie geen gebrek met zoveel bakboeken in huis.
Wanneer het bakproces zijn gangetje gaat vul ik de wachttijd op
met het voorbereiden van wat hexjes. 

Niets zo fijn als een mooie zonnige herfstdag.
Ik trek mijn wandelschoenen aan voor een rondje in
mijn geboortedorp. Een plek die me altijd weet te inspireren.
Dit oude schuurtje met zonnebloemen geeft zo'n leuk
effect gefotografeerd door deze spiegel.

Ik vervolg mijn weg en wandel het bos in
 op zoek naar paddenstoelen.
Een onderwerp dat jaarlijks weerkeert op dit blog.
Het valt me op hoe weinig paddenstoelen er dit jaar
te vinden zijn. Ik had me er al bij neergelegd dat het
deze keer maar een schrale oogst zou zijn.

Totdat ik op het einde van mijn tocht toch nog op een
gigantische berg van de gewone zwavelkop stoot.
Dit was wel indrukwekkend!

Inspiratie voor mijn quilts haal ik meestal uit mijn 
knipselmap. Door de jaren heen is deze map een
onschatbare bron van inspiratie geworden voor mij.

Zo heeft een kleine foto van een quilt uit 1910 me geïnspireerd
tot het maken van onderstaande quilt.

Dit is een foto van een aantal jaren geleden.
De quilt telt hier 56 blokken. Ondertussen telt
de definitieve quilttop 81 blokken. Deze quilt zit
momenteel in de quiltring. Dit project hoop ik voor 
het einde van het jaar af te ronden. 

Dit is nog een voorbeeld van een kleine foto (rechts)
die de inspiratie was voor een grote quilt.

Voor mij is dit misschien wel de mooiste quilt en de mooiste
foto van een quilt die ik tot nog toe gemaakt heb.

Een glimp van een quilt over de rugleuning van een zetel
was dan weer de inspiratie voor mijn rode wiebertjes quilt.

Gelukkig laat zo'n patroon zich goed lezen en is het niet
zo moeilijk om er zelf mee aan de slag te gaan.

Een laatste bron van inspiratie die ik wil tonen is dit
prachtige schilderij van Paul Smith.
Het is een werk van Karl Kopinski en komt uit het boek
"Hello, my name is Paul Smith"
Ik vind dit een héél bijzonder portret. Zo levensecht in
hele mooie krachtige kleuren. 

In de kringloop kom je wel vaker boeken om in te kleuren tegen.
Maar dit was toch wel een héél bijzonder exemplaar.

Het onderwerp sprak me sowieso direct aan.
Maar het leuke was dat je aan de linkerkant een ingekleurde
versie als voorbeeld kon bekijken.

De tekeningen zijn super mooi. 

Aaaah, hier zie ik iets wat me bekend voorkomt.
Een wespenhotel. Dat doet me aan mijn eigen exemplaar denken.
Het is al enkele weken geleden dat ik nog ben gaan kijken.

Dus tijdens mijn bovengenoemde wandeltocht ben ik ook hier
nog eens poolshoogte komen nemen.
Je ziet dat het seizoen ten einde loopt. Alle kamertjes zijn nu leeg.
Geen wespen meer te bespeuren. 
Nog even en dan zal dit prachtige kunstwerkje de tak lossen
en op de bodem terechtkomen. Opdracht volbracht!

Deze maand heb ik twee bijzondere boeken gelezen.
De Amerikaanse actrice Reese Witherspoon heeft een boekenclub.
Zij kiest iedere maand een boek voor haar clubleden. De boeken
die zij kiest gaan altijd over sterke vrouwen.
Het boek rechts zag ik op de lijst staan en kon ik lenen bij de bib.
Ondertussen had ik het boek links besteld bij de bib. Toen ik een
seintje kreeg dat ik mijn bestelling kon gaan afhalen was ik
verrast dat de twee boeken hetzelfde thema behandelden.

Beide boeken spelen zich af in de jaren dertig in Oost Kentucky.
De beurscrash van de jaren 1930 had Amerika in een grote economische
crisis gestort met een enorme werkloosheid en grote armoede
tot gevolg. Kentucky, al een verarmde staat, werd zwaar getroffen.
Vooral in de Appalachen bleven de bewoners verstoken van voedsel,
onderwijs en economische kansen.

De Amerikaanse New Deal was een omvangrijk sociaal en
economisch hervormingsprogramma van de Amerikaanse
president Franklin Roosevelt om de Verenigde Staten uit
het slop van de Grote Depressie te trekken.
Het Packhorse Library Project was een van de meest unieke
plannen van de New Deal. Het project kreeg de steun van
Eleanor Roosevelt, de vrouw van de president.

Het Packhorse Library Project stuurde bibliothecarissen diep
de bergen en onontwikkelde delen van de Appalachen in om
leesmateriaal te bezorgen. 

De bibliothecarissen stonden bekend als "boekbezorgsters".
Deze moedige vrouwen reisden per paard of muilezel of
zelfs te voet om de meest afgelegen gebieden te bereiken.

Ze verdienden 28 dollar per maand en moesten zelf voor een
rijdier zorgen. De boekbezorgsters bedachten creatieve
manieren om hun klanten van meer leesmateriaal te voorzien.
Zo maakten ze zelf plakboeken met recepten, huishoudelijke tips,
quiltpatronen enz. 

Door het zware werk in de mijnen lagen veel mannen met
longproblemen in bed. Niet iedereen kon lezen en soms werd
men dan voorgelezen door de boekbezorgster.
Je kan begrijpen dat de mensen erg uitkeken naar deze bezoekjes.

Ook de scholen in de afgelegen bergen werden door deze
vrouwen van materialen voorzien. 
Het boek " De sterrengever" beschrijft de belevenissen
van vijf boekbezorgsters. 

Het boek "De laatste libelle" is gebaseerd op het ware verhaal
van de zachtmoedige blauwe mensen van Kentucky.
Methemoglobinemie is een zéér zeldzame aandoening die
tot gevolg heeft dat de huid blauw kleurt.
In Oost-Kentucky werd de ziekte voor het eerst aangetroffen onder
de Fugates. De familie Fugates had 7 kinderen waarvan er vier een
blauwe huid hadden. De "Blauwen" werden gemeden, te schande
gemaakt en gedwongen om in afzondering te leven omwille van
hun huidskleur.
In het boek is Cussy Carter de laatste overgebleven vrouw
van blauwe mensen. Zij heeft een baan als boekbezorgster en
komt zo bij de meest afgelegen families in de bergen.
Veel doffe ellende in dit boek maar wat een prachtig project
was dit in zijn tijd. 
Door de foto's die ik over dit onderwerp had opgezocht kwamen
deze boeken helemaal tot leven voor mij. Dat vond ik een
echte meerwaarde. 
Misschien hebben jullie hier of daar wat inspiratie opgedaan
tijdens het lezen van dit blogje. Dan doet de titel van dit blogje
zijn naam alle eer aan!!
Lieve groet en tot blogs!
Liliane