Argentinië (4)...

 

Vandaag brengt de bus ons van El Calafate naar het 
"Los Glaciares National Park" dat tegen de grens
met Chili gelegen is. Ons doel is de Perito Moreno gletsjer!

De gletsjer is vernoemd naar de Argentijnse ontdekkingsreiziger
en wetenschapper Francisco Moreno, die tussen 1872 en 1885
grote delen van Patagonië in kaart bracht.
De Argentijnen kennen hem als Perito Moreno waarbij
"Perito" dan zoiets als expert of specialist betekent.

De Perito Moreno-gletsjer in Patagonië lijkt
ongevoelig voor de global warming. Hij groeit
in plaats van dat hij krimpt. Wel breekt hij dikwijls
op spectaculaire manier af. Dat maakt deze
gletsjer tot de belangrijkste toeristische
attractie van Patagonië en tot een raadsel
voor glaciologen.

We beginnen met een boottocht die ons zo dicht mogelijk
bij de gletsjer brengt. Deze gletsjer is 4 km breed, 60 m hoog 
30 km lang! Op de boot krijgen we een blok ijs in onze
handen geduwd voor de foto. Amai, wat een gewicht is me dat!
Kan je je inbeelden wat er hier achter onze rug drijft!!

De door de zon beschenen gletsjer is prachtig om te zien.
De witte gletsjer met zijn zacht blauwe ijswand is werkelijk
een fenomenaal natuurwonder.

Na de boottocht begeven we ons naar de houten
miradors. Dit zijn loopbruggen die je weer een 
ander zicht op de gletsjer bieden. Zéér indrukwekkend
is het uitzicht van hieruit op de gletsjer!
Soms horen we een onheilspellend gerommel en harde
knallen waarbij reusachtige blokken ijs loskomen van de
gletsjerwand. Ze storten met een oorverdovend lawaai
in het turquoise water van het Canal en drijven
daarna als mini-ijsbergen af in de richting van het
Lago Argentino.

Regelmatig zien we de Andes-condor opduiken boven
de gletsjer. Dit is een van de meest indrukwekkende
vogels op aarde en een icoon van Zuid-Amerika.

Met een spanwijdte tot wel 3 meter is het een van de grootste
vliegende vogels ter wereld. Ze wegen 15 kg.
Ze leven in bergachtige gebieden waar er veel wind is
om hun enorme lichaam te helpen vliegen.
Het is een gierensoort die rondzweeft op zoek naar
kadavers van grote zoogdieren zoals de guanaco's.

Met een laatste blik op de afdrijvende ijsblokken van
deze gletsjer sluiten we dit bezoek af. Hier hadden we 
uren langer kunnen blijven kijken en genieten.
Wat een voorrecht om dit wonder der natuur
te hebben mogen aanschouwen.

Veel tijd om alle indrukken die we tijdens deze reis 
opdoen is er niet. We reizen gewoon van het ene
hoogtepunt naar het andere.
Hier zijn we op weg naar het natuurpark
Torres del Paine.

Daarvoor steken we de grens met Chili over. Het
park ligt nl. op Chileens grondgebied.

In een verre uithoek van de aarde, in het Zuidelijkste punt
van Chili, rijst sinds 12 miljoen jaar de Andes op uit de
grote oceaan.

Daar torenen gigantische rotspieken meer dan 2000 meter
steil omhoog.

De 3 spitse graniettorens van Paine, het symbool van
het Torres del Paine park, behoren tot de meest
adembenemende rotsformaties in het wilde,
eenzame
berglandschap van de zuidelijke Andes.

Wij bezoeken het park onder de beste weercondities.
Mooie heldere luchten zodat we het beste zicht op
de bergen hebben.
Maar de natuur is hier ongenadig en kan zomaar van het
ene moment op het andere omslaan. Zo lezen we na onze
thuiskomst in de krant dat er vorige week vijf toeristen
zijn omgekomen tijdens een trektocht in dit park.
Een onverwachte sneeuwstorm deed ze verdwalen en ze zijn
niet meer teruggekeerd.

We verblijven twee nachten in dit park. Net genoeg tijd
om hier enkele mooie wandelingen te maken o.a.
naar deze mirador salto grande of de grote waterval.

De buschauffeurs die ons vergezellen kennen deze
streek natuurlijk op hun duimpje en zijn zéér alert
bij het spotten naar dieren. Bij het zien van dit paard 
wordt de bus snel aan de kant gezet want hier blijkt
iets niet te kloppen.

Het paard is met zijn hoef verstrikt geraakt in de
draad van de omheining. Gelukkig heeft onze
chauffeur het nodige gerief bij om het dier
te verlossen uit deze penibele situatie.

Dit paard kan weer van de vrijheid genieten.
Een applausje voor de chauffeur en Dré was wel
op zijn plaats!

We steken de grens met Argentinië weer over om aan 
de laatste etappe van onze reis te beginnen nl
Ushuaia en Vuurland. Oftewel het einde van de wereld....
Wordt vervolgd....