 |
| Kerkhof Te midden van het schoonste groen wordt hier, maar op een kleiner schaal dan boeken doen, het dorp van toen beschreven in een raak verhaal. Al is het in een klein bestek, wat vroeger was is hier vertaald: hier, binnen een omheinend hek, is op arduin ons dorp herhaald. De bakker, smid en kruidenier, de molenaar en timmerman: ze kwamen elk apart naar hier; nu zijn ze in dezelfde ban. Al wie op aarde samen hoort: de vriend, het kind, de echtgenoot, ze gaan gescheiden hier aan boord op 't zwarte zeilschip van de dood. Chrysanten met hun kroezelhaar op graven van een kleine meid vertolken 't wringend handgebaar waarmee een moeder ergens schreit. Het gras wordt tijdig ingetoomd, maar zand en tijd vernielen steen en kruipen als het water stroomt door alles heen tot op het been. Het zilte nat dat binnenglijdt bijt enkel hout en knekels stuk: de ziel, van koorts en kramp bevrijd, geniet bij God een diep geluk. Mathieu Gijbels |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten