vrijdag 1 november 2013

Dag 412


Kerkhof

Te midden van het schoonste groen
wordt hier, maar op een kleiner schaal
dan boeken doen, het dorp van toen
beschreven in een raak verhaal.

Al is het in een klein bestek,
wat vroeger was is hier vertaald:
hier, binnen een omheinend hek,
is op arduin ons dorp herhaald.

De bakker, smid en kruidenier,
de molenaar en timmerman:
ze kwamen elk apart naar hier;
nu zijn ze in dezelfde ban.

Al wie op aarde samen hoort:
de vriend, het kind, de echtgenoot,
ze gaan gescheiden hier aan boord
op 't zwarte zeilschip van de dood.

Chrysanten met hun kroezelhaar
op graven van een kleine meid
vertolken 't wringend handgebaar
waarmee een moeder ergens schreit.

Het gras wordt tijdig ingetoomd,
maar zand en tijd vernielen steen
en kruipen als het water stroomt
door alles heen tot op het been.

Het zilte nat dat binnenglijdt
bijt enkel hout en knekels stuk:
de ziel, van koorts en kramp bevrijd,
geniet bij God een diep geluk.
Mathieu Gijbels

Geen opmerkingen:

Een reactie posten