donderdag 30 augustus 2018

Souvenirs van augustus...

De maand augustus starten we met een bezoek aan het
Openluchtmuseum van Bokrijk. Bokrijk opende zijn deuren
voor het eerst in 1958. (We zijn dus van hetzelfde bouwjaar)
Het moet geleden zijn van mijn lagere schooltijd dat ik nog
hier ben geweest. Het oubollige beeld dat ik nog over Bokrijk
had kan ik wel definitief opbergen. 



Door de naoorlogse Industriële revolutie en de toenemende welvaart
in de "fifties" dreigde het woonlandschap in Vlaanderen op korte tijd
verloren te gaan.


Onder dynamisch impuls van gouverneur Louis Roppe besloot
de Provincie Limburg om in Bokrijk een Openluchtmuseum
op te richten.




Het stereotiepe beeld van Bokrijk klopt al lang niet meer.
Bokrijk is volop in beweging. Je kan er talloze workshops,
masterclasses en werkbezoeken volgen.


Dit jaar ligt de focus van het Openluchtmuseum op textiel.
Daar werd ontwerper Tim Van Steenbergen voor aangesproken.
https://www.bokrijk.be/nl/bkrk/textiel/tim-van-steenbergen.
Door op deze link te klikken kan je een filmpje bekijken waarin
Tim Van Steenbergen dit project toelicht.


Hij vertaalde voor de expo zijn visie op de historische textielcollectie
van Bokrijk en stak het personeel in het nieuw.
Hij brengt het historische en eigentijdse textielverhaal in één geheel
#DOYOUREMEMBER




Het 19e -eeuwse weefgetouw is afkomstig van een psychiatrische instelling
uit Sint-Truiden. De weefsters van Bokrijk weven op het weefgetouw
 een patroon ontwikkeld in samenspraak met Tim Van Steenbergen
op basis van een historisch collectiestuk dat terug te vinden is op de
interactieve videowall.




Deze stof wordt verwerkt in verschillende textiele toepassingen
die worden verkocht in de shop van het domein.
Verrast door de omvang van het domein gaan we hier zeker
nog eens een dagje terugkomen om alles verder te ontdekken.


Een andere leuke activiteit deze maand was de jaarlijkse
vriendenfietstocht. Startpunt van de tocht was de
Landscommanderij van Alden Biesen in Bilzen.


Het landschap van deze streek geeft zich niet zomaar prijs.
Je moet soms stevig op de trappers staan om, eenmaal boven,
van die prachtige uitzichten te kunnen genieten.


Na de zware inspanningen is dit net wat we nodig hebben.


Een ganse toog vol met de lekkerste ambachtelijke
taarten. Soms is kiezen verliezen -:)


Binnen is het ook gezellig maar vandaag kiest iedereen
voor een plekje buiten op het terras.


De keuze is gemaakt. Voor mij speculaastaart met appel!
Hmmmm!!


Dit is een moment om, letterlijk en figuurlijk, duimen en vingers
van af te likken. De goesting in nog een stuk taart is groot.
Maar de woorden van een Franstalig politicus zaliger in gedachten
"Trop is te veel en te veel is trop" laten we de rest van de taarten
voor een volgende keer!


"Waar is die vliegenmepper" denkt onze buurvrouw.


Ik ga nog vlug een kijkje nemen op de site van het om de hoek gelegen
"Mariënhof" waar ik dit lieflijke tafereeltje spot.


Altijd leuk die reflecties!


Onderweg komen we nog langs een kapelletje waar alles
in gereedheid wordt gebracht voor een openluchtmis.


Vreemd dat deze gebruiken in het zuiden van onze provincie
nog zo sterk leven. Is het omdat dit deel van de provincie
 sterk afhankelijk is van de natuurelementen (fruitteelt) dat
men daarom deze tradities in ere wil blijven houden?


Terug aangekomen bij de Landscommanderij van Alden Biesen
spot ik de pareidolia van deze maand.


"Zonnige groeten uit...."
Enkele weken geleden hoorde ik in het nieuws dat de traditie
om vakantiekaartjes te sturen aan het uitsterven is.


Dat is buiten Rosalie, Juliette en Klaas gerekend -:)
Wat een leuke verrassing om dit zelfgemaakte kaartje te mogen
ontvangen.


Nu alle kaartjes verstuurd en alle voetjes weer proper
gewassen zijn zit de vakantie er bijna op.


Ook Rosalie heeft haar tentje weer opgeruimd. Niets zo gezellig
als bij Omi in de kasten te duiken en van alles bij elkaar te zoeken
om een eigen plekje mee te maken. Maandag gaat ze terug naar
school en dus worden de spulletjes opgeborgen tot het weer eens
vakantie is.

Behalve de quilt.
 Die mag van de vloer naar de tafel zodat daar
eindelijk de eerste quiltsteekjes op verschijnen.
It's not a quilt until it is finished!!

Een ideaal project om tijdens deze warme zomerdagen aan te werken
was dit applicatieblok. De kleurtjes en het quiltwerk maken dat ik
uiteindelijk toch dik tevreden ben met dit "oefenblok"!!


Het eerste hoekblok van mijn Lone Star quilt is ook klaar.
Het is echt een heel pittig project wat zéér zorgvuldig moet
uitgevoerd worden. Ik hoop dat ik deze quilttop zonder
al teveel problemen verder kan afwerken.



Alsof ik nog niet met genoeg dingen bezig ben heb ik ook dit stapeltje
blokken eens op bed uitgelegd. Dit is het Arbor Window patroon
en komt uit een nummer van Quiltmania.  Ik was verrast dat er al
zoveel blokken klaar waren.


Wanneer ik het geheel zo zit te bekijken vraag ik me af of deze
quilt misschien gebaat is met "a touch of pink".
Dat wil ik uittesten met de laatste blokken die gemaakt moeten worden.


Wie weet kan je het resultaat hiervan wel terugvinden
tussen de souvenirtjes van september!
Ik wens jullie een fijne nieuwe maand toe.

Groetjes Liliane

vrijdag 3 augustus 2018

Souvenirs van juli...

Heet, heter, heetst!
Zo heb ik de voorbije julimaand vooral ervaren.
 Een zomermaand zoals ik ze in mijn leven nog niet
dikwijls heb meegemaakt. 


Van 's morgens vroeg tot 's avonds laat zinderde de hitte over het
ondertussen steeds droger wordende landschap.
Op het einde van de maand snakte alles en iedereen naar een
koele, verfrissende regenbui. Maar helaas bleef de regen uit

en België veranderde stilaan in Bélgica -:)


Ondanks de warmte heb ik deze maand héél wat kilometers
met de fiets afgelegd. Om te beginnen waren we één week
aan het zeetje. Sinds de herdenking van honderd jaar WOI
fietsen we al voor het vierde jaar op rij de "Vredesroute".
Deze start onder de Menenpoort in Ieper. Het parcours vormt
een rondrit langs de vele gedenkplaatsen van WOI.


Op het einde van de fietstocht passeer je het Ieperleekanaal.
Hier ligt het Essex Farm Cemetry, waar John Mc Crae
zijn "In Flanders Field" gedicht schreef. Misschien wel het
meest aangrijpende gedicht ooit over een oorlog geschreven.








Geen symbool herinnert zo sterk aan WOI als de klaproos.
De oorsprong van de "remembrance poppy " ligt in het gedicht
van John Mc Crae. In de woestenij van het front zag hij oneindig
veel klaprozen opschieten. Een militair kerkhof vol klaprozen.
In 1918, Mc Crae's sterfjaar, speldt een jonge Amerikaanse vrouw
voor het eerst een klaproos op. Haar symbolische daad vindt
navolging in het hele Britse Gemenebest en algauw is de klaproos
het offciële herdenkingsteken voor de slachtoffers van WOI.


Tussen de maisvelden zien we in de verte de meest indrukwekkende
militaire begraafplaats van de vredesroute opduiken.


Tyne Cot Cemetery is een Britse militaire begraafplaats met
gesneuvelden uit WOI. Behalve Britse soldaten liggen hier ook
Australiërs, Canadezen, Nieuw-Zeelanders en Zuid-Afrikanen.










Iets wat me altijd raakt als ik op deze plaatsen rondloop is de
aanwezigheid van zoveel groepen jongeren. Deze groep is
afkomstig uit Nieuw-Zeeland. Héél indrukwekkend om te zien
hoe sereen deze groepen zo'n bezoek beleven. Ze nemen alle
tijd voor duiding en bezinning. Vaak worden er teksten voorgelezen.
"Their names liveth for evermore" staat er op de
stone of remembrance. Zolang deze jongeren blijven komen

zijn dit geen loze woorden.


In Zillebeke wijken we een beetje van de route af om het kunstproject
van kunstenaar Koen Van Mechelen te gaan bekijken.
Hij bedacht het project "Coming World Remember Me" om de
600.000 slachtoffers van WOI te herdenken.


De vorm van de beeldjes is een zittende mens die de armen rond de
opgetrokken benen slaat, het hoofd naar beneden, denkend en
bezinnend. Kwetsbaar, maar tegelijk ook sterk, want zijn ruggegraat
geeft ook stabiliteit en kracht. Dat is de boodschap die de kunstenaar
ons wil meegeven: niet alleen de oorlog herdenken, maar ook
onthouden dat de mens zijn rug kan rechten en de wereld
beter kan maken!




Centraal op de weide staat een gigantisch ei.
Het ei symboliseert de kracht van het leven, een
oersymbool dat zelfs na een gigantisch wereldconflict
nieuw leven mogelijk is.




Thuisgekomen van ons weekje zee had ik juist één dag
de tijd om koffers uit te pakken en fietsvaliezen in te pakken.
Onze jaarlijkse (schoon)zussenfietstocht stond al te dringen.


Al sedert 2004 organiseren we jaarlijks een fietsdriedaagse
met de vier zussen en onze enige schoonzus ( hier mijn
schoonzus en mijn jongste zus). De eerste keer hebben
we de "Groene gordel rondom Brussel" gefietst. Nadien
hebben we in alle hoeken van het Vlaamse land gefietst en
een stukje in Nederland. Twee keer hebben we een tocht

gehad met temperaturen boven de 30°. Meerdere keren
zijn we totaal verregend ergens toegekomen. Zo vergeet ik 
nooit die keer dat we totaal verkleumd en verzopen onze entree in
Maastricht maakten. 



Dit jaar bracht de tocht ons naar Lier en Mechelen. In 2005
waren we al eens in Lier en Mechelen geweest. Die keer in 2005
moet één van onze meest memorabele fietstochten geweest zijn.
Platte band, valpartij, regen, niet meer weten welk hotel we
geboekt hadden en vooral een véél te grote zwarte regencape.
Die keer hebben we meer dan eens langs onze fietsen gelegen 
van het lachen.
Zalige herinneringen!!

(Fietstocht Lier-Mechelen 2005)


Dit jaar hebben we in Lier een geweldig leuk restaurantje ontdekt.
Een schitterende "Komeet" aan het Lierse firmament!


Eén enkele wandeltocht heb ik in juli kunnen toevoegen aan mijn
wandelproject. Een mooie tocht die zich situeert achter het bekende
outlet center Maasmechelen Village.




Natuurlijk waren er de voorbije maand ook weer talrijke prachtige
souvenirs met de kleinkinderen. Met een overgrootvader die bakker
was is Rosalie bij Omi natuurlijk aan het juiste adres om lekkere
koekjes te leren bakken -:))


Klaas is een echte kanjer. Schateren en gekke snuitjes trekken kan hij
als de beste. 


Juliette heeft op 31 juli het kaarsje van haar eerste verjaardag
mogen uitblazen. Een heerlijk meisje met een immer goed humeur!


Rosalie is haar werkjes van het voorbije schooljaar nog eens
aan 't bewonderen. Zou ze stiekem alweer terug naar school verlangen?


Sisters are special, from young ones to old.
God gave me a sister, more precious than gold.
(Rosalie & Juliette)


Een kopspeld, een naald met een draadje en enkele lapjes stof,
zelfs dat was op sommige dagen nog te warm om met mijn klamme
handen vast te nemen.


Nu de acht sterpunten van mijn Lone Star in elkaar staan
ben ik begonnen met het maken van de inzetstukken.


Ganse en halve sterren moeten ervoor zorgen dat het
uiteindelijke een vierkante lap wordt.


Als dit allemaal goed komt zal dit het grootste quiltproject zijn
wat ik tot nu toe gemaakt heb en wat ik ooit zal maken -:)
Deze ster is echt GROOT !! 
Even mijn handen onder stromend koud water afkoelen
en we kunnen weer verder.....

Groetjes Liliane