Souvenirs van juli...

Heet, heter, heetst!
Zo heb ik de voorbije julimaand vooral ervaren.
 Een zomermaand zoals ik ze in mijn leven nog niet
dikwijls heb meegemaakt. 

Van 's morgens vroeg tot 's avonds laat zinderde de hitte over het
ondertussen steeds droger wordende landschap.
Op het einde van de maand snakte alles en iedereen naar een
koele, verfrissende regenbui. Maar helaas bleef de regen uit
en België veranderde stilaan in Bélgica -:)

Ondanks de warmte heb ik deze maand héél wat kilometers
met de fiets afgelegd. Om te beginnen waren we één week
aan het zeetje. Sinds de herdenking van honderd jaar WOI
fietsen we al voor het vierde jaar op rij de "Vredesroute".
Deze start onder de Menenpoort in Ieper. Het parcours vormt
een rondrit langs de vele gedenkplaatsen van WOI.

Op het einde van de fietstocht passeer je het Ieperleekanaal.
Hier ligt het Essex Farm Cemetry, waar John Mc Crae
zijn "In Flanders Field" gedicht schreef. Misschien wel het
meest aangrijpende gedicht ooit over een oorlog geschreven.

Geen symbool herinnert zo sterk aan WOI als de klaproos.
De oorsprong van de "remembrance poppy " ligt in het gedicht
van John Mc Crae. In de woestenij van het front zag hij oneindig
veel klaprozen opschieten. Een militair kerkhof vol klaprozen.
In 1918, Mc Crae's sterfjaar, speldt een jonge Amerikaanse vrouw
voor het eerst een klaproos op. Haar symbolische daad vindt
navolging in het hele Britse Gemenebest en algauw is de klaproos
het offciële herdenkingsteken voor de slachtoffers van WOI.

Tussen de maisvelden zien we in de verte de meest indrukwekkende
militaire begraafplaats van de vredesroute opduiken.

Tyne Cot Cemetery is een Britse militaire begraafplaats met
gesneuvelden uit WOI. Behalve Britse soldaten liggen hier ook
Australiërs, Canadezen, Nieuw-Zeelanders en Zuid-Afrikanen.

Iets wat me altijd raakt als ik op deze plaatsen rondloop is de
aanwezigheid van zoveel groepen jongeren. Deze groep is
afkomstig uit Nieuw-Zeeland. Héél indrukwekkend om te zien
hoe sereen deze groepen zo'n bezoek beleven. Ze nemen alle
tijd voor duiding en bezinning. Vaak worden er teksten voorgelezen.
"Their names liveth for evermore" staat er op de
stone of remembrance. Zolang deze jongeren blijven komen
zijn dit geen loze woorden.

In Zillebeke wijken we een beetje van de route af om het kunstproject
van kunstenaar Koen Van Mechelen te gaan bekijken.
Hij bedacht het project "Coming World Remember Me" om de
600.000 slachtoffers van WOI te herdenken.

De vorm van de beeldjes is een zittende mens die de armen rond de
opgetrokken benen slaat, het hoofd naar beneden, denkend en
bezinnend. Kwetsbaar, maar tegelijk ook sterk, want zijn ruggegraat
geeft ook stabiliteit en kracht. Dat is de boodschap die de kunstenaar
ons wil meegeven: niet alleen de oorlog herdenken, maar ook
onthouden dat de mens zijn rug kan rechten en de wereld
beter kan maken!

Centraal op de weide staat een gigantisch ei.
Het ei symboliseert de kracht van het leven, een
oersymbool dat zelfs na een gigantisch wereldconflict
nieuw leven mogelijk is.

Thuisgekomen van ons weekje zee had ik juist één dag
de tijd om koffers uit te pakken en fietsvaliezen in te pakken.
Onze jaarlijkse (schoon)zussenfietstocht stond al te dringen.

Al sedert 2004 organiseren we jaarlijks een fietsdriedaagse
met de vier zussen en onze enige schoonzus ( hier mijn
schoonzus en mijn jongste zus). De eerste keer hebben
we de "Groene gordel rondom Brussel" gefietst. Nadien
hebben we in alle hoeken van het Vlaamse land gefietst en
een stukje in Nederland. Twee keer hebben we een tocht
gehad met temperaturen boven de 30°. Meerdere keren
zijn we totaal verregend ergens toegekomen. Zo vergeet ik 
nooit die keer dat we totaal verkleumd en verzopen onze entree in
Maastricht maakten. 

Dit jaar bracht de tocht ons naar Lier en Mechelen. In 2005
waren we al eens in Lier en Mechelen geweest. Die keer in 2005
moet één van onze meest memorabele fietstochten geweest zijn.
Platte band, valpartij, regen, niet meer weten welk hotel we
geboekt hadden en vooral een véél te grote zwarte regencape.
Die keer hebben we meer dan eens langs onze fietsen gelegen 
van het lachen.
Zalige herinneringen!!

(Fietstocht Lier-Mechelen 2005)

Dit jaar hebben we in Lier een geweldig leuk restaurantje ontdekt.
Een schitterende "Komeet" aan het Lierse firmament!

Eén enkele wandeltocht heb ik in juli kunnen toevoegen aan mijn
wandelproject. Een mooie tocht die zich situeert achter het bekende
outlet center Maasmechelen Village.

Natuurlijk waren er de voorbije maand ook weer talrijke prachtige
souvenirs met de kleinkinderen. Met een overgrootvader die bakker
was is Rosalie bij Omi natuurlijk aan het juiste adres om lekkere
koekjes te leren bakken -:))

Klaas is een echte kanjer. Schateren en gekke snuitjes trekken kan hij
als de beste. 

Juliette heeft op 31 juli het kaarsje van haar eerste verjaardag
mogen uitblazen. Een heerlijk meisje met een immer goed humeur!

Rosalie is haar werkjes van het voorbije schooljaar nog eens
aan 't bewonderen. Zou ze stiekem alweer terug naar school verlangen?

Sisters are special, from young ones to old.
God gave me a sister, more precious than gold.
(Rosalie & Juliette)

Een kopspeld, een naald met een draadje en enkele lapjes stof,
zelfs dat was op sommige dagen nog te warm om met mijn klamme
handen vast te nemen.

Nu de acht sterpunten van mijn Lone Star in elkaar staan
ben ik begonnen met het maken van de inzetstukken.

Ganse en halve sterren moeten ervoor zorgen dat het
uiteindelijke een vierkante lap wordt.

Als dit allemaal goed komt zal dit het grootste quiltproject zijn
wat ik tot nu toe gemaakt heb en wat ik ooit zal maken -:)
Deze ster is echt GROOT !! 
Even mijn handen onder stromend koud water afkoelen
en we kunnen weer verder.....
Groetjes Liliane