Lissabon (2)

Dag twee van ons verblijf in Lissabon. De regenwolken van gisteren
zijn gelukkig verdwenen. Na een heerlijk ontbijt zijn we helemaal klaar
om de stad te gaan ontdekken.

We gaan op weg naar de vertrekplaats van de yellow bus tour.
Het is een hop on hop off tour zodat we een eerste goed overzicht
van de stad krijgen. Onderweg zien we al typische etalages met
o.a. veel kurkwinkeltjes. Je kan het zo gek niet bedenken of er
bestaat een uitvoering in kurk van.

Daar zijn ze weer de pastéis de nata. Zo vroeg in de ochtend, lekker
kraakvers gebakken.

Het oude stadscentrum van Lissabon is gebouwd op zeven heuvels.
Om het hoogteverschil tussen de verschillende stadsdelen te overbruggen
werden er o.a. een aantal liften gebouwd. Hier zien we de Santa Justa-lift.
De constructie is geheel uit ijzer opgebouwd.

Onderweg zien we ook het Portugees straatmozaïek.

Dit is een kunstvorm waarbij figuren en patronen in de
straatbetegeling worden verwerkt.

Het aanleggen van deze mozaïeken is erg arbeidsintensief en dus
vrij duur. Door bezuinigingen en gebrek aan vakmanschap liet het
onderhoud steeds meer te wensen over.

De laatste jaren krijgen daarvoor geselecteerde werklozen de gelegenheid
om het vak te leren. Dit heeft al tot veel herstel geleid.
Een goed gelegde mozaïek is volkomen vlak en goed begaanbaar.

We kopen een driedaags- ticket en zoeken een plaatsje boven
in de open bus.

In Lissabon ontstaan de nieuwe centra buiten het oude stadscentrum.

Zo is er in de jaren tachtig het winkelcentrum Amoreiras verrezen.
Een modern, groot en duur winkelcentrum. Amoreiras verbeeldde
een betere toekomst, maar voor de gewone Portugezen is er nog
steeds veel onbetaalbaar.

Het Campo Pequeno is een stierengevechtarena in Moorse stijl uit 1892.
Na vele jaren gesloten te zijn geweest voor grondige renovatie, werd
Campo Pequeno in 2006 heropend met o.a. een groot winkelcentrum, bars,
bioscopen en een supermarkt.

De arena biedt plaats aan 9.000 toeschouwers. In het seizoen vinden
er iedere donderdagavond en iedere zondagmiddag stierengevechten plaats.

Het verschil met de Spaanse stierengevechten is dat de belangrijkste
stierenvechter met de stier vecht vanaf een paard. De stier wordt niet
in de arena gedood maar later. Soms uren of dagen daarna.

Buiten het seizoen wordt de arena gebruikt voor spectaculaire opera-
of theatervoorstellingen tot spannende voetbal-, rugby- of tenniswedstrijden.
Ook worden er concerten gegeven.

We naderen het havengebied van Lissabon.

Het is lunchpauze en tijd om wat over de geschiedenis van Lissabon
te vertellen voordat we dadelijk verder gaan.
Op 1 november 1755 werd Lissabon getroffen door wat de grootste
Europese natuurramp ooit is genoemd.
Rond half tien in de ochtend begon de aarde plotseling hevig te schudden-
latere seismologische berekeningen duiden op een kracht van 8.5 tot 9 op
de schaal van Richter. Vijfenveertig minuten na de aardschok, voltrok
zich het volgende drama, de Tsunami. Na de Tsunami volgde het derde
drama, de brand. Wat er al niet verwoest was in Lissabon ging de volgende
vijf dagen in vlammen op. Dat er meteen zoveel branden waren was waarschijnlijk
 het gevolg van al die brandende kaarsen in kerken en privéwoningen vanwege de
 viering van Allerheiligen.

Het is 1 november als wij hier zijn. Waarschijnlijk heeft de grote
militaire aanwezigheid aan de Torre de Belém te maken met de
herdenking van deze vreselijke gebeurtenissen.

De Torre de Belém is een militaire uitkijk- en verdedigingspost,
voorzien van een groot aantal kanonnen, en diende om de haven
van Lissabon te beschermen tegen ongewenste indringers.

In Belém viel de schade na de grote ramp van 1755 nog enigszins mee.
Ook het Jerónimos-klooster liep flinke schade op maar stond er nog.

Tegenover de Belém-toren ligt het Jerónimos-klooster.
Het klooster komt voort uit een kapel, waarin de zeelui
voor het uitvaren bijeenkwamen om te bidden.
Ook de beroemde Vasco da Gama moet hier gebeden
hebben, voor hij in 1497 vertrok voor zijn succesvolle
zeiltocht rond Afrika. Nu heeft hij hier zijn laatste
rustplaats gevonden.

In 1960 werd de 500ste sterfdag van Hendrik de Zeevaarder door
Salazar aangegrepen om de grootsheid van de geschiedenis van het land
nog eens onder de aandacht te brengen. Tussen het Jerónimos-klooster
en de Belém-toren in staat het nieuwe Padrão dos Descobrimentos.
Dit monument heeft de vorm van een scheepssteven, met daarboven
drie gebolde zeilen. De steven is gericht naar de Taag en bovenaan
staat Hendrik de Zeevaarder. Trappen of een lift brengen je helemaal
tot boven op het monument.

Achter Hendrik de Zeevaarder staan, aan beide zijden van het schip,
33 personen van wie de meesten een prominente rol hebben gespeeld
bij de ontdekkingsreizen.

Van boven heb je een geweldig uitzicht op de omgeving.
Hier zie je in het midden de Belém-toren staan.

Dit is een zicht op het Jerónimos-klooster.

Hier een zicht op de Ponte Salazar.
In 1933 werd een commissie in het leven geroepen om de haalbaarheid
te onderzoeken van een brug die het centrum van Lissabon moest verbinden
met de steden aan de overkant van de Taag. Pas in 1966 werd de brug over de
Taag geopend. De brug wordt vaak vergeleken met de Golden Gate Bridge
in San Francisco. Het zijn beiden hangbruggen en de roodoranje kleur is
identiek.

Snel na de Anjerrevolutie van 25 april 1974 werd het naambord
van Ponte Salazar vervangen en sindsdien is het de Ponte 25de abril.
In 1999 is er na de nodige aanpassingen onder de autoweg een
treinbrug toegevoegd.

Aan de overkant van de Taag staat Cristo Rei.
Cristo Rei werd in 1959 gebouwd, naar men zegt onder meer
dankzij giften van Portugese vrouwen die dankbaar waren dat
Portugal buiten de Tweede Wereldoorlog was gebleven.

Na zoveel geschiedenis te hebben opgesnoven is het tijd
voor een koffie met een Pastéis de Belém of een andere
zoete lekkernij. We genieten van het zonnetje en zijn benieuwd
naar wat de stad ons morgen te bieden heeft!
(De witte stad Lissabon van Jule Hinrichs is een zeer goede bron voor het
schrijven van dit reisverslag)
Groetjes Liliane