Een jaar is weer voorbij...

 

Op Sinterklaasavond verscheen er een fonkelnieuwe ster aan het universum.
Ons vijfde kleinkind werd geboren. Deze keer bij onze dochter.
Wij zijn héél gelukkig met dit prachtige kleine meisje.
Het is en blijft het allergrootste wonder.

Ondertussen heeft iedereen van onze familie Stella in het echt gezien.
Ieder gezin apart en met de nodige voorzorgsmaatregelen.
Rosalie, Juliette, Klaas en Christiaan vonden haar mooi, super mooi!

Door die gebroken pols heb ik al vijf weken geen naald meer kunnen vastnemen.
Kon ik me voor mijn val geen leven zonder lapjes voorstellen dan vind ik het wel
héél bizar dat ik tot op heden mijn hobby nog geen seconde gemist heb!
(Hoe vreemd is dat? Ik was toch niet op mijn hoofd gevallen -:))
Het heeft zelfs weken geduurd voordat ik mijn werktafel ging opruimen.
Alles lag er nog zoals het lag net voor de val. Ik had er totaal geen interesse in.

Wanneer je zo beperkt bent in je mogelijkheden dan moeten er manieren
gezocht worden om de uren van de dag in te vullen.
Een puzzel van 3000 stukken zou me wel een tijdje zoet kunnen houden.
Dit was té optimistisch gedacht. Ik vind aan tafel zitten met arm in het gips
een heel moeilijke houding. Op de duur weet je niet meer hoe je die arm
nog moet houden of leggen. Laat ik de arm hangen dan beginnen mijn nek-
en schouderspieren te protesteren. Een kussen helpt even maar ik moet te dikwijls
over de tafel heen buigen om overal bij te kunnen.
Die puzzel heb ik snel aan de kant geschoven.

Dan maar terug naar de zetel met een boek. 
(met dank aan Rosalie voor de foto -:))
Ook dit boek heb ik snel terug aan de kant geschoven. Veel te groot
en te zwaar dus moeilijk te hanteren.
Neen, het gemakkelijkst is nog een gewoon leesboek.

Door de coronamaatregelen duurt de kerstvakantie dit jaar drie weken.
Rosalie is zelfredzaam genoeg en kan daarom bij omi op bezoek komen.
Zo kwam ze hier deze week binnengestapt met een schaakbord onder de arm.

Blijkbaar zit ze op school in een schaakgroepje en wou ze omi laten
kennismaken met dit spel. Eerst kreeg ik uitleg over de verschillende
schaakstukken en hoe je ze over het schaakbord mag verzetten.
Lang geleden zag ik deze doos met schaakstukken in de kringloop
liggen. Nu komen ze goed van pas om mee te oefenen wanneer
Rosalie haar eigen schaakspel mee terug naar huis neemt.

Een bezoekje aan de bib is nodig om wat oefenmateriaal op te halen.

Vorig jaar tijdens de kerstperiode hebben we ontzettend genoten
van de Netflix serie "The Queen's Gambit"
Deze gaat over een 8-jarig meisje dat een groot schaakwonder blijkt
te zijn. Heerlijk om me nu via het boek helemaal terug onder te dompelen
in de wereld van het schaken.

Aan de ernst van haar blik zou je denken dat hier een nieuwe
Beth Harmon achter het schaakbord zit -:)

En daarmee is het laatste blogje voor 2021 geschreven.
Bij deze wil ik alle bezoekers van mijn blog gezellige kerstdagen
en een gezond en creatief 2022 toewensen.
Tot in het nieuwe jaar. Tot blogs!
Groetjes,
LILIANE

Reflecties na mijn val...

 

Ondertussen zijn we 1 1/2 week verder na mijn zware valpartij.
Dacht ik de eerste dagen nog dat het om een zware verstuiking
ging (ik kon mijn vingers immers nog goed bewegen) dan draaide
dat toch helemaal anders uit. Nadat die lieve Floor mij erop wees
(zij heeft daar ervaring mee -:)) dat ik zo snel mogelijk foto's van
die pols moest laten nemen zat ik een uur later op de spoedafdeling
in het ziekenhuis. 

Er was wel degelijk een breuk te zien maar het was een "goeie" breuk.
Daarom werd besloten om mij 10 dagen een open gips te geven.
Vandaag ging ik op controle. Op de foto's zag men dat de breuk niet
verschoven was. Voorlopig was er wel nog geen kalkafzetting te zien. 
Het goeie nieuws was toch dat een operatie niet nodig was. Wat
een opluchting!!

Nu draag ik 4 weken een stevig gipsverband. Nadien volgt
er weer een controle. De dokter verwacht dat het gipsverband
er dan af mag en dat ik met een polsbeschermer verder kan
genezen.

Het eerste wat ik dacht was "Hoe ga ik in 's hemelsnaam de dagen
kunnen doorkomen zonder dat ik kan patchen?"
Ik was hier echt aan verslaafd. Geen dag ging hier voorbij of
ik had lapjes in mijn handen gehad.
Nu ik mij gedwongen rustig moest houden had ik tijd om eens te reflecteren
over de voorbije jaren. En dan bedoel ik vooral de manier waarop ik met mijn
hobby omging.
Begin jaren '90 ben ik gestart met een cursus patchwork. Al snel had
zich de patchworkmicrobe goed genesteld in mijn lichaam. Op het internet 
zocht ik naar meer informatie en zo kwam ik op de verschillende blogs terecht.
Heel inspirerend om te zien waar iedereen mee bezig was. Na lang aarzelen
ben ik in 2012 ook met een blog gestart. Het eerste jaar begonnen als een
365-dagen fotoproject (Frame of mind). Nadien is dit uitgegroeid tot
Frameless Mind. Een aantal jaren later leerde ik Pinterest en Instagram
kennen. Een onuitputtelijke inspiratiebron voor ons quiltmakers.
Het ene na het andere project werd hier ten huize opgestart. 
 Allemaal even leuk om te maken.
 Maar ik was een beetje te gulzig geworden wat mijn hobby betrof.
Dat begon mijn lichaam mij duidelijk te maken.

Ik was teveel bezig met die lapjes. Als de balans zoek is dan begint je lichaam
 te protesteren. Te lang doorwerken 's avonds zorgde voor slapeloze nachten.
Er zat teveel adrenaline in mijn lijf en in mijn hoofd bleef ik maar doordenken
over hoe ik dit of dat zou aanpakken. Ook mijn spieren begonnen te 
protesteren. Ik had altijd wel hier of daar een pijntje. Af en toe nam ik wel eens
een lapjespauze maar lang duurde die toch nooit. Ik kon zelfs niet meer genieten
van het lezen van een boek. Na tien bladzijden lezen trokken toch alweer die lapjes.
Totdat ik tien dagen geleden, tijdens het nemen van een foto, tegen de grond ging.

Nu er (gedwongen) rust is ipv onrust voel ik hoe positief mijn lichaam hierop
reageert. Al die spierpijntjes zijn verdwenen. Mijn nachtrust is spectaculair
verbeterd. Pas als het misgaat gaan die ogen open.
Zou ik mijn val nu als een cadeau moeten beschouwen?
Het is in ieder geval een flinke eye-opener geweest.
Ik hoop dat mijn pols volledig zal herstellen en dat ik mijn hobby
zonder problemen terug kan oppakken. Maar ik zal er zeker over waken
dat de balans veel beter in evenwicht blijft.
Het is pas als het mis gaat dat die ogen opengaan!!
Groetjes,
LILIANE

Pechvogel...

 

Behalve mijn vele quiltprojecten liggen hier ook nog een aantal 
borduurwerkjes te wachten op hun voltooiing. Bij het zoeken naar
iets bepaald zie ik altijd wel zo'n zakje liggen. 

Zo ook het zakje met het patroon van een antiek borduurlapje.

Het patroon komt uit een nummer van Ariadne. 

Wanneer ik de inhoud bekijk stel ik vast dat ik toch al halfweg ben
met dit project. Twee avondjes goed doorwerken en het werkje is klaar.
Soms begrijp ik niet waarom zulke zaken zijn blijven liggen!

Voor het inkaderen ga ik naar Kunsthandel Evens in Pelt.
Zoals steeds hebben ze ook nu weer prachtig werk afgeleverd.
Het is precies geworden zoals op de foto in het nummer van
Ariadne.

Wat ben ik blij met zo'n fijne vakman zo dicht in de buurt.

Alweer een werkje wat afgevinkt kan worden!!

Ik zit nog steeds in een goeie "hexagon"flow en daar haal ik dan
ook het maximum uit. 

Een volgende blok kan bij op de stapel reeds gemaakte blokken.

Ik steek veel tijd in het zoeken naar het juiste kleurenpalet voordat
ik aan een nieuw blok begin te naaien. Soms lukt dat vrij snel maar bij
dit blok ben ik er al uren mee bezig geweest. Totdat ik besluit om er 
eens een foto van te nemen. Soms helpt het om een blok vanaf een foto
te bekijken. Omdat ik een iets hoger standpunt wil gebruik ik mijn stoel
(met wieltjes) om op te staan. Ik heb dit al vaker gedaan maar altijd zéér
voorzichtig omdat ik me toch bewust ben van het hachelijke van zo'n
situatie. Deze keer is het echt mis gelopen. Nadat ik afgedrukt had verloor
ik mijn evenwicht en ben ik naar beneden gedonderd. Om mijn camera te
beschermen heb ik de zware val volledig opgevangen met mijn linker pols.
Met een zéér pijnlijke zware verstuiking als gevolg.
Voorlopig kan ik alleen maar rusten en hopen op een volledige
genezing! Fingers crossed (auwww)!

Enkele weken geleden was het prachtig herfstweer. Ideaal om
de vallei van de Abeek te gaan verkennen. Dit boek is een
prachtig naslagwerk over dit gebied!! Ik heb het gebruikt
als bron voor het schrijven van dit verslag.

We parkeren de auto aan de kerk van Ellikom. Een klein
stukje verder komen we op een pleintje waar deze route
vertrekt. Het is een route van ongeveer 20 km. We besluiten
om ze in twee delen op te splitsen. We volgen het onderste
symbool van de watermolen.

Altijd een prachtig zicht zo'n plantenkwekerij!

De Dorpermolen is de eerste van de 28 molens die hun kracht
haalden uit het water van de Abeek. De zakken met koren of
vers gemalen bloem hebben plaats moeten ruimen voor een
gezellige horecazaak.

De moleninrichting dient nu enkel als decoratief item.

Overal waar men gaat langs Vlaamse wegen,
komt men kapelletjes of kruisbeelden tegen.

Wat is het toch fijn wandelen wanneer de weg zo goed is aangegeven!
Nog steeds op het juiste pad.

Soms zien we dat het molenrad werd verwijderd en rest er
alleen nog de stuw.

Maar het blijft nog steeds een mooie site.

De boeren zijn druk bezig met het binnenhalen van de oogst.

Even voor vakantiepark Erperheide wandelen we langs rietvelden.
De rietvelden zijn een gastvrije biotoop voor tal van dieren en
planten.

Het is lang geleden maar hier spot ik nog eens een pareidolia.
(ik heb daar in het verleden nog over geschreven)

Wat een prachtig seizoen is de herfst toch!
Natuurpunt heeft ervoor gezorgd dat er op een drietal
plaatsen wandelbruggen zijn aangelegd over de Abeek.
Zo wordt dit mooie gebied ontsloten voor de avontuurlijke
wandelaar.

Wanneer we de Hoogmolen bereiken zijn we bijna terug bij ons vertrekpunt.
Ook dit is nu een horecazaak geworden.

De volgende keer trekken we weer onze stevige wandelschoenen 
aan voor het tweede deel van deze prachtige 
vallei van de Abeek wandeling.
Ondertussen hoop ik op een snel herstel zodat ook de
lapjes weer aan bod kunnen komen in een volgend blogje!
Groetjes,
LILIANE

Quilten aan het zeetje...

 

Vorig jaar hebben we omwille van corona onze quiltvakantie
in het water zien vallen. Gelukkig ligt die vervelende tijd achter
ons en waren we vorige week weer terug op ons vertrouwde
plekje aan zee. Niets fijner dan een weekje quilten met zicht
op zee. Even een foto door het raam nemen zodat jullie 
kunnen zien hoe dat er vanuit ons appartement uitziet.

Omdat we dit al zovele jaren doen zijn we na aankomst in een
mum van tijd geïnstalleerd. De strijkplank staat weer op haar
vertrouwde plekje. Dat dit een ongewoon zicht is langs de zeedijk 
bewijzen de vele verbaasde blikken van voorbijgangers.

Quiltmaatje Marie-Jeanne had haar vingerhoedjesproject
meegenomen. Deze grote bak gevuld met gestempelde
vingerhoedjes zal haar de komende dagen bezig houden.

Eerst worden de vingerhoedjes per twee op elkaar gespeld.
Licht en donker wisselen elkaar af.

Gans de week snort haar machientje om zo lang mogelijke
slingers aan elkaar te stikken.

Dit is het resultaat na een weekje hard doorwerken.
(de quilt had al een behoorlijke lengte toen we aankwamen)

In deze doos zitten mijn spulletjes. Ook ik maak een eerste
voorzichtig beginnetje met de vingerhoedjes.

Als kleurenpalet kies ik kleuren die mij aan de zee
en de duinen doen denken. Geen idee hoe groot dit
zal worden. Voorlopig blijft het bij dit testlapje om te zien
of de kleuren goed zitten en of de techniek me ligt.

Ik zou vooral werken aan mijn hexagonproject.
Daar ben ik voorlopig nog zéér druk mee bezig.
Nog een paar hexjes naaien en dan is dit blok ook
afgewerkt.

Wanneer het blok klaar is ga ik ermee naar de duinen om
er een foto van te nemen. De sfeer van dit blok is helemaal
geworden zoals ik het voor ogen had.

Het feit dat ik slechts 2 blokken tijdens deze
week heb afgekregen bewijst dat het maken van een
hexagonquilt een zéér intensief project is.
 Gelukkig stond er nog één strandhuisje recht voor
 het nemen van deze foto.

Zo'n huisje heeft de perfecte uitstraling om foto's van dit
blok te nemen. Ook met dit blok ben ik helemaal tevreden!!

Quiltmaatje Anita werkt aan de Stella quilt van Jeanneke.
Iedere ster is voorbereid en moet enkel nog genaaid 
worden. 

Dit lijkt ingewikkeld maar moet gewoon als een 
8-pointed star genaaid worden.

Soms moet er ook al eens achteruit genaaid worden.
Hier is het beter om het buitenste stofje te vervangen door
een ander.

Dat het zomerseizoen er nu echt op zit bewezen de
vele bandensporen op het strand. Strandbar, springkastelen,
strandhuisjes alles wat tijdens de wintermaanden niet
buiten kan blijven staan moest afgebroken worden.

Soms leek zo'n bandenspoor wel op een
Stairway to Heaven.

De zon heeft ons zeker niet in de steek gelaten tijdens
deze dagen. Prachtig was het om lange strandwandelingen
langs het schuimende water te maken.

In De Panne zie ik de fototentoonstelling "Contrast"
van Frank Lambrechts. Het zijn prachtige portretten
van Vlaamse muzikanten.

(Sam en Gert Bettens)
Vorig jaar was deze tentoonstelling reeds te bezichtigen in
het Antwerpse Vleeshuis, maar door de coronapandemie
was deze tentoonstelling een tijdlang gesloten zodat slechts
een beperkt aantal bezoekers deze expositie kon bezoeken.

(Bart Peeters)
Dit was ontzettend jammer gezien de bijzonder kwaliteitsvolle
en uitzonderlijke foto's.

(Camille Dhont)
Met deze openlucht versie "Contrast De Panne"
werd de expo gedeeltelijk hernomen als een
coronaproof editie met een aantal dezelfde,
maar ook met een reeks nieuwe portretten.
(nog tot 7/11/2021)

Op de laatste avond van deze mooie week loop ik nog even
naar het strand om de zonsondergang vast te leggen.
De appartementen lijken wel van goud in het licht van
de ondergaande zon. Prachtig moment!!

Om te eindigen wil ik graag een paar foto's met jullie
delen waar ik vol bewondering naar kan kijken.
Iets wat me altijd weet te boeien zijn patronen en 
hoe ze voorkomen in de natuur. Dit zijn 2 foto's van
schelpen die ik op het strand zag liggen.

De laatste 2 foto's zijn patronen zoals ik ze vandaag
in het bos bij enkele paddenstoelen zag. Prachtig toch!

Dit lijkt meer op een tafellampje dan op een paddenstoel.
Dit patroon werd zichtbaar doordat het zonlicht even op 
de paddenstoel viel. Heb de foto wat bewerkt zodat het
effect goed zichtbaar is.
De herfst is nu volop bezig. Ik zou zeggen geniet met al
je zintuigen van dit mooie seizoen. Misschien ook eens
op zoek gaan naar een mooi patroon in de natuur.
Groetjes en tot een volgende keer!
Liliane