Ik ga naar zee en ik neem mee...

 

Eind volgende week vertrekken we voor een weekje quilten aan zee.
We gaan ons weer gezellig installeren op onze vaste stek met zicht op zee.
Eens de luikjes geopend kan het feestje beginnen. De voorpret bestaat erin
om projecten te selecteren waar ginds aan gewerkt zal worden.
Een project dat zeker mee mag is mijn hexagonproject. Exact één jaar geleden
ben ik hiermee gestart. Ik hoop de laatste drie grote blokken te voltooien zodat ik
er aan zee foto's van kan nemen. 

In onze vernieuwde keuken is er nog een muur waar ik graag een quilt
wil hangen. Een mooie maat zou 1m op 1m zijn. Eén van de kanshebbers is 
een sterrenquilt. Vele sterren zijn voorbereid en liggen klaar om mee te nemen.

Dit werkje gaat ook mee. Vele vingerhoedjes werden de voorbije week 
gestempeld. Voor het kleurenpalet laat ik mij inspireren door de
kleuren van de zee, het strand en de duinen.

Vorig jaar aan zee heb ik voor het eerst vingerhoedjes aan elkaar genaaid.
Een klein lapje om te zien of dit mij kon bekoren. Alhoewel ik het resultaat
erg mooi vind is er sindsdien geen enkel vingerhoedje meer
aan het lapje gezet. Het fijne van dit project is dat je het zo groot of zo 
klein kan maken als je wil. Ik denk dat dit lapje alleen maar zal groeien
tijdens onze quiltvakanties. Een echt "zee" projectje dus!

Dit project is een tweede kanshebber voor aan de keukenmuur.
Dit quiltje staat in een speciale uitgave van Magic Patch. Een nummer
met allemaal miniquiltjes van Jeanneke Lambriex-Liebregts.
Het patroontje heb ik vergroot zodat mijn blokje 15cm/15cm is.
Ik dacht aan een quiltje van 36 blokjes in totaal. Een mooie
randstof zou het geheel kunnen afmaken. De helft van de blokjes
heb ik voorbereid en gaan ook mee in de koffer.

Voor het geval ik toch een dégoût van al die lapjes zou krijgen
neem ik deze mooie bolletjes katoen mee. Hier heb ik een 
"feestelijk" plannetje mee. Als mijn plannetje lukt zal het resultaat
hier zeker nog voorbij komen.

Wanneer onze vakantie erop zit zullen we de luikjes weer dichtdoen.
Of het met al die plannen goed gekomen is zal zeker niet aan de goesting
en de voorbereiding liggen. Waar het vooral van zal afhangen is hoe mijn
pols zal willen meewerken. Vooral tijdens het naaien merk ik dat ik mijn
pols niet meer kan gebruiken als voor mijn val. Dat is geen fijne vaststelling
maar ik zal het ermee moeten doen. Wanneer de pols moet rusten kunnen we
lekker gaan uitwaaien op het strand. Een slecht alternatief is dit zeker niet!!

Bij onze buren is er de voorbije weken veel nieuw leven bijgekomen.
Het springt en dartelt dat het een lieve lust is om te zien.

Hier zie je nog net een pootje van een Wallaby baby uit de buidel 
van zijn moeder steken.

Deze ezeltjes zijn nog maar enkele dagen oud en blijven zo
dicht mogelijk in de buurt van hun moeder.

Op maandag ga ik altijd met Christiaan naar de dieren kijken.
Dat was in het verleden altijd een feestje maar sinds de ezelpopulatie
hier enorm is toegenomen vind hij er niets meer aan.

Wanneer een ezel deze snuiten begint te trekken dan begint 
Christiaan te rennen voor zijn leven. Panisch bang is hij voor
een balkende ezel. Het is zo uit de hand aan het lopen dat omi
beslist heeft om dit probleem aan te pakken.
Christiaan is dus in therapie.

Dit ezeltje zag ik liggen in de kringwinkel. Schattiger zou
 ik het niet vinden om het onderdeel "gewenning" aan te pakken!

Daarna zoeken we boekjes waarin ezeltjes leuke avonturen beleven.
Terwijl hij het liefst van de os op de ezel springt probeer ik toch
een deftig verhaaltje van bruintje de ezel te vertellen. 
Maandag zullen we eens testen of er al vooruitgang wordt geboekt!

Op 30 april hebben we de verjaardag van mijn schoonmoeder gevierd.
Het was de eerste keer na de coronapandemie dat we weer met gans de
familie samen waren.

We hadden een toffe locatie gehuurd waar voor elk wat wils was.
De 18 achterkleinkinderen van oma hadden de tijd van hun leven.
Fietsen, skaten, voetballen en de speeltuin zorgden voor een onvergetelijke
dag. 

Rosalie is een grote fan van Arnout Hauben en zijn tocht door de
Lage Landen. Ze had een grote wens om zelf ook eens zo'n stukje tocht te lopen.
Wanneer Rosalie zo'n plan heeft dan is haar papa haar grootste bondgenoot!
Toen ze het plan hadden uitgewerkt trokken ze samen op pad.
Een prachtig filmpje was het resultaat van deze dag.

Ook wij trekken wekelijks onze wandelschoenen aan.
Omdat er nog volop bloesems waren trokken we deze keer richting 
Haspengouw. We starten onze wandeling aan de kerk in Bommershoven.

Dit is toch het ultieme lenteplaatje, schaapjes onder de bloesems!

Wandelen langs de Maas vinden we zalig maar in deze streek
wandelen is ook een belevenis. Zulke prachtige vergezichten
heb je hier.

In de buurt van het kasteel van Hex komen we langs de Traandreef.
Deze "tranen" kan je huren om te overnachten. Het lijkt me een
hele belevenis om hier de nacht in door te brengen! 

Welke quiltmaker heeft ze niet "Orphan quiltblocks".
Het zijn extra quiltblokken die gemaakt werden om een patroon uit te
testen of blokken die gemaakt werden voor een quiltproject
dat uiteindelijk nooit werd uitgevoerd. Deze blokken bleven
 verweesd achter. Soms hang ik een aantal van deze 
blokken op mijn design wall om te kijken wat er mogelijk is.
En zoals steeds neem ik ze er ook weer af zonder dat ik een stap
dichter bij een oplossing ben. Voor mijn part zitten ze nog een
tijdje goed in de doos. Er is hier voorlopig nog werk genoeg aan
de winkel. 
Fijne avond en tot blogs!!
Groetjes,
Liliane