Dag 598

Grote Kuis
De blauwe lucht is weer gekuist,
verdreven 't woeste wolkenveld
dat naar het Oosten is verhuisd
en met zijn schaduw weggesneld.

De schouwen spuwen nog wel rook,
maar als de zon schijnt met haar lamp
stijgt dauw ten hemel als wierook
en al wat vochtig is geeft damp.

"Hier ben ik !" roept de zon tot mij
en valt door ruiten in mijn huis.
"God zij gedankt," antwoord ik blij.

Zij giet bij geuten spattend licht
waar in een hoek een grijze pluis
of ergens nog wat schaduw ligt.
(Mathieu Gijbels)