Argentinië (5)...

 

Vanuit El Calafate vliegen we door naar Ushuaia.
Ushuaia is de hoofdstad van de provincie
Tierra de Fuego ( Vuurland).
Met haar 60.000 inwoners is ze de meest
zuidelijk gelegen stad ter wereld.

Dat was nog de grootste verrassing voor mij. Ik had gedacht
dat we in het hol van Pluto zouden terechtkomen. Maar het is
echt een grote stad. Doordat de stad zo groot is heb je hier
helemaal geen einde-van-de-wereld gevoel!

 

 

Ushuaia heeft geen centraal plein, zoals de meeste
Argentijnse steden, maar het middelpunt is het plein
voor de pier. Van hieruit vertrekken de catamarans
voor een tocht over het Beagle-kanaal.

Op dit plein zie je het Monumento Antiguos Pobladores.
Dit aandoenlijke monument is een eerbetoon aan de
oude bewoners en de pioniers van Vuurland.
Het staat symbool voor de veerkracht die nodig was om te
gedijen in één van de meest barre klimaten op aarde.

Vanaf het monument heb je een mooi uitzicht op de haven
met de catamarans.

Ook vandaag moeten we onze planning weer aanpassen 
omwille van de wind. De tocht door het Beagle-kanaal
wordt uitgesteld tot morgen. Daarom kunnen we vandaag 
een bezoek brengen aan het gevangenis museum
van Ushuaia.

 

Vanaf 1884 stopte Argentinië z'n beruchte gevangenen
en politieke tegenstanders in de gevangenis van Ushuaia.
Het werd een beruchte gevangenis waar men onder
erbarmelijke omstandigheden moest leven.
President Juan Péron maakte in 1947 een einde aan deze
barre omstandigheden en sloot de gevangenis.
Nu is het een interessant museum.

In de cellen krijg je nu een beeld van hoe het leven
er vroeger in de gevangenis moet hebben uitgezien.
In twee cellen komen we meer te weten over de
expeditie naar Antarctica van de Belgische ontdekkings-
reiziger Adrien de Gerlache.

Adrien de Gerlache leidde de Belgische Antarctische expeditie
met zijn schip de Belgica van 1897- 1899.
Het schip komt vast te zitten in het ijs en moet zo (ongepland)
overwinteren in de Antarctische regio.

Aan de hand van foto's krijgen we een beeld van hoe het
leven aan boord er uitzag. Hier zien we het kerstdiner op
25 december 1898 met rechts vooraan de Gerlache.

Om te kunnen overleven moest er sneeuw gesmolten
worden om alzo te voorzien in drinkbaar water.
Een indrukwekkend stukje vaderlandse geschiedenis
zo ver van huis!

Op de kustboulevard van de stad staat dit bronzen
standbeeld van de Gerlache. Het staat op de plek
van waaruit het expeditieteam van de Gerlache zich
een laatste maal bevoorraadde om ten slotte
zijn poolreis aan te vatten.

De volgende dag is de wind gaan liggen en kan onze boottocht
door het Beagle-kanaal doorgaan. Omgeven door fjorden en 
besneeuwde bergtoppen is het een magnifieke belevenis.
Het kanaal is vernoemd naar een Brits schip de
HMS Beagle. Dit schip voer in de 19de eeuw richting
Vuurland met o.a. Fitz Roy als kapitein en
Charles Darwin als natuurwetenschapper aan boord.

De bekende vuurtoren in het kanaal is de "Les Eclaireurs"
of de verlichters. Deze rood-witte stenen vuurtoren
werd gebouwd in 1919.
De vuurtoren werkt momenteel op zonne-energie en
is nog steeds actief.

Het Beagle-kanaal telt 28 kleine eilandjes die bevolkt
worden door aalscholvers, pinguïns, zeehonden.

Bij één van zo'n eilandjes kunnen we even van boord gaan 
voor een korte wandeling. 
Darwins reisverslag van de reis met de Beagle geeft informatie
over de oorspronkelijke bewoners van Vuurland.

Eén van de oorspronkelijke bewoners van Vuurland
waren de Yámana. Deze groep, ook wel de 
"Kano-indianen" genoemd, stond bekend om de tijd
die ze doorbrachten op het water, waarbij ze zelfs
vuren meenamen in hun kano's. 

Ze stonden bekend om het lopen zonder kleren, zich 
insmerend met dierenvet om zich warm te houden.
Ze leefden van wat ze in hun omgeving vonden zoals
mosselen op het strand.

Ook nu nog ligt het strand hier vol mosselschelpen.

We maken nog een mooie wandeling door het
Nationale park Tierra del Fuego.
Mooie mossen die hier voorkomen.

Deze oranjebolletjes noemt men Indian Bread.
Wanneer ze groot genoeg zijn vallen ze op de grond.

Daar rijpen ze verder tot deze zwarte bollen.
Pas dan zijn ze gereed voor consumptie.

Na onze tocht met de catamaran hebben we nog
wat tijd over om de stad te verkennen.
Zo zien we dit prachtige beeld van Gunther Plüschow.
In de jaren 20 en 30 van vorige eeuw zorgde deze Duitse
vliegenier voor sensatie met zijn uitvoerige verslagen
over de schoonheid en verscheidenheid van het
Patagonische landschap. 

Hij vloog over fjorden en gletsjers, bergwanden
en woeste kliffen. Zo gaf hij een aanzet tot
Patagonië als ideale reisbestemming.
In januari 1931 crashte hij in het gletsjesmeer
Lago Argentino.

Groot is onze verbazing om hier in Ushuaia een
cruceiro te zien. Deze betonnen kruisbeelden 
hebben we zoveel gezien tijdens onze camino
in mei van dit jaar.

Ook hier met de beeltenis van de apostel Jacobus.

En de ons zo bekende schelp.
Het doet toch wel wat met ons om dit hier te zien.

We vragen ons af of er nu echt pelgrims zijn die hun
camino willen starten in de meest zuidelijke stad
ter wereld??
Morgen vliegen we van Ushuaia naar Buenos Aires.
Vandaar vliegen we naar de eindbestemming van onze
reis door Argentinië.
Wordt vervolgd.....