Dag 607

(gefietst op 10 oktober)
Vandaag kiezen we een fietstocht in het midden van onze
provincie. We zetten de auto op de parking van KRC Genk.
KRC Genk is onze Limburgse voetbalploeg die 3x landskampioen
speelde (1999 - 2002 - 2011). De club staat erom bekend
een echte familieclub te zijn. We fietsen richting Zwartberg waar
we al vlug aan de Sint-Albertuskerk staan.

In de arbeiderswijken van de Limburgse Kempen bouwden
de mijnmaatschappijen indrukwekkende mijnkathedralen.
Imposante en rijk aangeklede kerken waarin de mijnarbeiders
om bescherming gingen bidden. Zo zijn de ramen van deze
kerk geen gewoon glas in lood, maar centimetersdik kristal
van Val Saint-Lambert. Daarom dat deze kerk ook wel
 "de kerk met zevenduizend flonkerende kristallen" wordt
 genoemd. De toren is een kopie van de St-Niklaastoren
in Veurne.

Geïnspireerd door de populaire Engelse tuinwijken bouwde
de mijndirectie groene cités dichtbij de mijnzetels. Daarin
kregen de mijnwerkers een woning. Ook na de sluiting van
de mijnen bleven de wijken bewoond. Ze behielden hun
bijzondere charme. Je kan deze wijken op je eentje verkennen
met een wandelkaart of onder begeleiding van een gids.

Kasteel Engelhof ligt op het domein Hengelhoef.
Hengelhoef is een natuur- en recreatiegebied in Houthalen.
In 1962 kwam het in handen van de Christelijke Mutualiteiten
die er een vakantiecentrum inrichtte. Ik herinner me dat ik hier
in een grijs verleden ooit eens een patchworkles ben komen
volgen in het zogeheten pyramidegebouw.

In de wei tegenover het kasteel zien we deze hertjes bezig.
Dit tafereeltje zou ik wel wat langer willen bekijken maar
zo geraken we natuurlijk niet aan al die knooppunten!

Het volgende stukje van onze route loopt door Ten Haagdoorn.
Dit is een heidegebied in Midden-Limburg. Spijtig dat de heide
uitgebloeid is maar we zijn toch onder de indruk van de
schoonheid van dit gebied. Indrukwekkend!

Al meer dan 20 jaar begrazen schapen het gebied. De kudde
graast een tijdje op één plaats binnen een verplaatsbare
omheining. Als ze voldoende gegraasd hebben, wordt de
omheining verplaatst en kan de kudde een nieuw stukje
heide beheren. Dankzij deze ijverige schaapjes blijft de
heidepracht behouden.

Het Natuurhulpcentrum in Opglabbeek is een opvangcentrum
voor zieke, gewonde of hulpbehoevende wilde dieren.
Dankzij de inzet van Sil Janssen , zijn team en vele
vrijwilligers is het centrum uitgegroeid tot het grootste
en meest professionele opvangcentrum voor deze dieren
in de euregio.

In Opoeteren duiken we het bos in voor een eindeloos
lang fietspad. Gelukkig weet ik dat er ginder ver
een leuk plekje op ons ligt te wachten.

Héhé, uiteindelijk komen we toch bij het oud stationnetje
van As aan. Na meer dan 40 km fietsen zijn we dringend
toe aan een stukje Limburgse vlaai op het zonneterras
van dit prachtig gerestaureerde stationnetje.

De vloer binnen lijkt wel op een quilt!

Het stationnetje is één van de zes toegangspoorten
tot het Nationale Park Hoge Kempen waarover ik
hier al meer geschreven heb. Aan deze toegangspoort
speelt het mijnverleden een belangrijke rol.
Deze 31 meter hoge uitkijktoren geeft een mooi uit-
zicht op de omgeving. De toren is een houten replica
van de boortoren waarmee André Dumont in 1901
de Kempense steenkool in As ontdekte.

De ontginning van het zwarte goud leidde tot de oprichting
van het kolenspoor. Met het sluiten van de mijnen was ook
deze spoorlijn niet meer nodig. Nu is het kolenspoor een
toeristische spoorweg tussen Waterschei en As op het traject
van de voormalige spoorlijn 21A.
(de trein op de foto werd gebruikt tijdens de filmopnames
van Marina. Een film gebaseerd op de herinneringen
van Rocco Granata)

Het bezoekerscentrum van deze toegangspoort tot
het NPHK is ingericht in deze authentieke treinwagon.
Hier krijg je alle info over het Nationale Park.
Na een tocht van 56 km staan we weer op de parking
van KRC Genk.

Tussenstand
Kilometers      :  838 van ?? kilometers
Knooppunten     :  244 van ?? knooppunten