Dag 608

(gefietst op 12 oktober)
Telkens als ik de fietsroutekaart bestudeer om een tocht
uit te stippelen dwaalt mijn oog af naar de rechterbenedenhoek
van de kaart , naar de Voerstreek. Ook daar liggen knooppunten
die gefietst moeten worden. Maar om in die streek te gaan fietsen
moet je al over goeie papieren beschikken. Heb ik die wel?
 Het is een prachtige streek, al moet er vaak pittig geklommen
 en gedaald worden. Vandaag zullen we die Voerense koe toch
 maar eens bij de horens vatten!

De Voerstreek telt zes kerkdorpjes: 's Gravenvoeren,
Sint-Martens-Voeren en Sint-Pieters-Voeren liggen
in het dal van de Voer. Samen met Moelingen, Teuven
en Remersdaal vormen ze de fusiegemeente Voeren.
Onze tocht start aan de kerk van Moelingen.

We fietsen langs dorpjes, weiden, holle wegen en hoogstamboomgaarden.
Na het eerste klimwerk ben ik al blij dat de "Heemkundige" van
de groep (schoonbroer Rik) de tocht even stillegt bij de Steenboskapel.

Bijgelovige zielen dachten eeuwenlang dat de duivel nooit
ver weg was op een kruispunt van wegen.Daarom telt de
Voerstreek ook zoveel kapelletjes. Een opmerkelijk mooi
monumentje is de Steenboskapel in 's Gravenvoeren.
In 1840 werd in de buurt een Romeinse villa opgegraven.
Met de gevonden stenen en brokstukken werd dit kapelletje
opgetrokken.

Geef mij vandaag een paar sterke benen
zo sterk als die van Tommeke Boonen
Want dit parcour in de Voer
van mijn knooppuntentoer
is meer geschikt voor d'n Tom
dan voor deze Limburgse blom.

Deze groep kennen we van haar noch pluim maar ze
zagen er zo kleurrijk uit dat ik ze even voor mij liet
poseren.

(deze foto heb ik genomen in april 2013)
We fietsen verder richting Sint-Pieters-Voeren. Onderweg
krijgen we een uitzicht op het spoorwegviaduct.
Dit spoorwegviaduct steekt 23 meter boven het landschap uit.
Even verderop in Veurs, rijdt de trein door de langste spoor-
tunnel van België. Na 2070 m komt hij er in Remersdaal terug uit.
Brug en tunnel behoren tot de lijn Tongeren-Aken, die in WOI
werd aangelegd door de Duitsers.

We fietsen verder langs glooiende hellingen en prachtige
vergezichten. We zien akkers op de heuveltoppen, bossen-
en zelfs een heuse wijngaard-op de hellingen, weilanden
en fruitboomgaarden in de dalen.

Het kleinste voerdorp, Sint-Pieters-Voeren, is vooral bekend om zijn
 17de eeuwse Commanderie in Maaslandse renaissancestijl.

(foto genomen in april 2013)
Tot aan de Franse revolutie was dit een kasteel van de Duitse Orde.
In het park ligt de bron die de visvijvers en de Voer van water voorziet.
In de visvijvers worden forel, steur en paling gekweekt.

(foto genomen in april 2013)
Hier nog een mooi doorkijkje op de Voer.
We fietsen verder richting Crutzberg. In de buurt van Veurs
mogen we even dalen en is het een tijdje zacht golvend en
vrijwel vlak fietsen door de vallei van de Veurs.
Na een bocht beginnen we aan een lange, pittige klim
door het bos tot in Remersdaal. Van foto's nemen is op
zo'n moment geen sprake. Ik moet de trage cadans van
mijn trappers proberen vast te houden anders val ik
ter plekke van mijn fiets.

Eindelijk bereiken we Herberg Moeder de Gans in Teuven.
Dit is een café-restaurant gelegen aan het pittoreske dorpspleintje.
Moeder de Gans is gevestigd in een karakteristieke vakwerk-
boerderij uit de 18de eeuw.

Hier is het goed verpozen op het terras. Fietsers en
wandelaars komen hier de nodige energie opdoen
voordat ze weer verder gaan met hun tochten.

Tenslotte fietsen we via een stukje Nederland terug
naar Moelingen.
Hier hebben we zicht op de graanmolen van Eijsden
langs de Voer.

In Eijsden staat dit kunstwerk. Het stelt zes riviertjes voor
die allemaal uitmonden in de Maas.
Vandaag hebben we niet zoveel kilometers gefietst,
maar qua moeilijkheidsgraad staat deze tocht toch
mooi op plaats nr 1!
Als ik nog eens naar de Voerstreek ga is het om te wandelen.
Dat klimmen met de fiets is toch altijd afzien en wennen
doet het nooit.

Tussenstand
Kilometers           :  880 van ?? kilometers
Knooppunten          :  256 van ?? knooppunten