Zo op het einde van het jaar...

Het heeft een tijdje geduurd maar ondertussen is onze 
reis naar Argentinië bezonken en zitten we weer in het
normale ritme van de dag. Dat wil dus ook zeggen dat de zin
om te patchen weer helemaal terug is. In de maand december
zijn het vooral dit soort quiltboeken waar ik graag eens 
doorblader. Maar het is ook een maand waarin ik graag
een balans op maak van alles wat in dozen en kasten
ligt te wachten op verdere afwerking.

Ik denk dat dit soort hoekjes bij iedereen die quilts maakt
terug te vinden zijn (behalve bij mijn quiltmaatjes. Die kunnen
echt jaren aan één en dezelfde quilt werken. Zéér bewonderens-
waardig maar onmogelijk voor mij!!) 

Geïnspireerd door de quiltboeken ga ik op zoek naar een
quiltproject waar ik ooit een voorzichtig begin mee gemaakt heb.
Ecru, rood en groen dat moet de doos zijn die ik zoek!

Het is een project uit ariadne november 1996
(wat was dat toch een leuk en inspirerend tijdschrift!)
Gelukkig zit al de noodzakelijke informatie netjes in
de doos (het is soms anders!)

Blijkbaar ben ik bij de opstart van deze quilt niet verder geraakt
dan 1 afgewerkt blok. Het probleem is dat ik mij alleen in de maand
december realiseer hoe graag ik een kerstquilt wil maken.
En dus wordt er alleen in die maand aan zo'n project gewerkt wat
natuurlijk helemaal niet opschiet.

Ondertussen wordt er flink voorbereidend werk geleverd
zodat er in de maand december van het jaar 2025 toch
weer enkele blokken extra in de doos belanden.

Van de rode en de ecru stof heb ik voldoende voorraad.
Hopelijk kom ik niet in de problemen met de hoeveelheid
groene stof. Het lijkt me aan de krappe kant te zijn.
Maar voorlopig stelt er zich nog geen probleem -:)

Zover staan we nu. Vier blokjes af en een vijfde waar alleen
de blaadjes nog op geappliqueerd moeten worden.
En de maand december is nog niet voorbij.....

Mijn eerste kennismaking met de edele kunst van het maken
van quilts was in 1993. Tijdens een cursus voor beginners
maakte ik me stap voor stap deze techniek eigen. Na het
beëindigen van de cursus was het vooral het handwerkblad
Ariadne waar ik héél veel inspiratie in vond. Hun patchwork
verzamelserie heb ik in een map verzameld en gebruik
ik nog steeds als inspiratiebron. 
Dit was zo'n patroon waar een 
beginneling zich wel aan durfde wagen.
 Een one-patch quilt
om het in quilttermen uit te drukken.

Een enkel eenvoudig patroontje waaruit de quilt werd opgebouwd.
Ik denk dat het één van de eerste grote projecten was
waar ik me aan durfde wagen na de beginnerscursus.
Ondanks de eenvoud van het patroon is het toch nooit 
een volwaardige quilt geworden. Het project is zeker
niet afgeschreven daarvoor vind ik het nog altijd véél te leuk.
Ik ga het in 2026 terug oppakken. Met als stok achter de 
deur een up date in december 2026!

Vorige week was ik met mijn quiltmaatjes nog eens op bezoek
bij Wendy van Patch&Stitch in Weert. Daar heb ik een
randstof gevonden voor mijn Variahex quiltproject.
Nu ik de randstof gekozen heb kan ik nog beter de hexagonblokjes
die nog gemaakt moeten worden hieraan aanpassen.

Ook hier ten huize heeft alle kerstdecoratie zijn plekje
gevonden. De kerstboom is weer gedecoreerd en de
lichtjes branden. Super gezellig allemaal.

Niet alleen de qultprojecten in wording werden
onder de loep genomen ook de nog te quilten tops
werden eens bekeken. Sommigen al ver gevorderd
terwijl anderen nog gedubbeld moeten worden.

Ik maak niet graag vele voornemens voor het
nieuwe jaar omdat ik weet hoe snel die voornemens
ook weer kunnen verwateren. Maar dat deze quilt
afgewerkt wordt in 2026 is toch echt een heilig voornemen.
Up date hopelijk eerder dan december 2026!

Op deze top wil ik het baptist fan quiltpatroon toepassen.
Omdat ik dat quiltpatroon nog nooit eerder heb gebruikt
voel ik me daar toch wat onzeker bij. Ik ga het dan ook eerst
op een kleinere quilt uitproberen. Ben héél benieuwd of
me dat gaat lukken.

En omdat we toch bij Wendy waren heb ik gelijk een mooie
stof voor de achterkant van deze quilt gekozen.

Dit is een quiltproject waar al héél lang aan
gepuzzeld wordt.

Met veel plezier heb ik aan deze blokken gewerkt.
Telkens blij wanneer het resultaat helemaal
naar mijn zin was.

Maar wanneer ik de blokken aan elkaar begin te naaien
steken de twijfels de kop op. Heb ik het blok niet te groot
gemaakt? Zou het niet mooier zijn om 1 of 2 rijen hexjes
te verwijderen? Maar wat een werk gaat dat zijn. Ik ben nu
al zo ver. Ga ik er spijt van krijgen als ik het zo laat?
Veel vragen waar ik momenteel nog geen oplossing voor heb.

Wanneer ik blijf dubben over de grote hexjes kan ik nog altijd
naar deze kleine snoepjes grijpen. Zo moeten er ook nog 
héél veel gemaakt worden. Een fijn werkje dat zich gemakkelijk
laat oppakken tijdens een verloren moment. Wanneer het stapeltje 
niet meer onder de stolp past krijgen ze hun plekje aan de 
grote lap.

Het eerste deel van de serie "De Zeven Zussen" verscheen
in 2017. Het is een serie van acht boeken die razend
populair waren. Ik denk dat deze boekenserie veel
mensen aan het lezen heeft gekregen.
Zelf ben ik destijds niet mee op de hype gesprongen.
Wel nam ik me voor om deze boeken ooit te lezen.
Ondertussen zijn we 8 jaar verder. Omdat het zulke
stevige exemplaren zijn (en ik er soms lang over doe
om zo'n boek uit te lezen) koop ik ze graag zelf. Je 
ziet ze al regelmatig verschijnen in de kringloop.
De boeken die ik nog mis leen ik dan in de bib.
Ondertussen heb ik het eerste boek gelezen.
En eerlijk is eerlijk na het eerste boek wil je het 
verhaal van de andere zussen ook graag kennen.
Dus deze reeks heeft er nog een fan bij!!

Soms kom ik in de kringloop een quiltboek tegen.
Ik moet eerlijk toegeven dat het niet altijd mijn smaak is.
Wanneer ik een inspirerende quilt zie 
 (dit is toch een pracht van een Samplerquilt!!!)
 dan neem ik er een foto van.
 Beter zo dan een boek te kopen waar verder toch niets
mee gebeurd. 

Het is van 2010 geleden dat we nog eens een witte kerst
hadden. Maar één iemand geeft de hoop niet op!

Met dit blogje is er weer een mooi blogjaar neergelegd.
Dankjewel voor al jullie lieve reacties op mijn posts.
Zoveel mooie woorden blijven me motiveren om
hier toch nog mee door te gaan.
Voor 2026 wens ik jullie alle goeds maar vooral en
goeie gezondheid want dat is toch het allerbelangrijkste.
Liefs,
Liliane

Argentinië (6)...

 

"Een natuurlijk wereldwonder is een landschap- of
geografisch fenomeen dat door de natuur is gevormd
en dat als uitzonderlijk en groots wordt beschouwd"
Op de grens van Argentinië en Brazilië ligt zo'n
natuurlijk wereldwonder nl. de spectaculaire
Iguazú watervallen.

Het is een geheel van 275 grote en kleine watervallen.
80 % van de watervallen ligt aan de Argentijnse kant,
en 20% ligt aan de Braziliaanse kant.

 

Een enorme hoeveelheid water stort zich hier naar beneden.
Via metalen loopbruggen kan je héél dicht bij de watervallen
komen. Wat een spektakel!

Het water blijft maar komen. 
Het is een ongelooflijk en adembenemend
schouwspel dat zich hier voor onze ogen afspeelt.
 

Dit is "The devils troath" of de keel van de duivel.
Hier staan we aan de Argentijnse kant en vanop dit
platform krijg je een idee hoe het water in de aarde
verdwijnt. Met oorverdovend gebulder valt het water
80 meter naar beneden. Het is ontzettend druk op
dit platform. Iedereen wil dit van dichtbij bekijken en
hier worden vele foto's en selfies genomen.
Dus wachten we geduldig onze beurt af -:)

De volgende dag bezoeken we de watervallen
langs de Braziliaanse kant. We kiezen hier voor de 
Macuco boottocht. Met een elektrisch treintje
rijden we eerst tot aan de watervallen.

We hopen hier wat wild life te spotten maar
dat valt best tegen. Dan maar genieten van
de prachtige groene omgeving.

O.a. de Bromelia's gedijen hier zéér goed.
 

Af en toe lukt het om een mooie vogel te spotten.
Wanneer deze vogel ging vliegen kon je op zijn 
staart allemaal witte ringen zien (als je goed kijkt
zie je wat van de witte veren) wat een ongelooflijk
prachtig zicht was.

Wanneer we aangekomen zijn bij de boten
 moeten we ons vestimentair wat aanpassen
 om straks niet kletsnat uit de boot te komen.
Met onze witte regenkappen lijken we wel op leden van
de beruchte Ku Klux Klan! Achteraf gezien was
de aankoop van de regencape een nutteloze
investering want we kwamen kletsnat uit de boot.
Maar dat was natuurlijk part of the fun!!

Wat volgt is een ongelooflijke, spectaculaire
boottocht tussen en onder de watervallen.
Wat een spektakel, wat een geschreeuw
en wat een lol hebben we hier gehad!
Een niet te missen attractie wanneer je
op deze plek bent!

"Argentinië heeft de watervallen, wij hebben het uitzicht"
is een gezegde onder de Brazilianen.
We moeten toegeven dat het zicht op de watervallen het
mooist is langs de Braziliaanse kant.
We hadden ons geen mooiere locatie kunnen dromen om
een punt te zetten achter deze geweldige reis!

 

Enkele losse bedenkingen.
In Argentinië zie je erg veel straathonden.
In vele steden zorgt dat voor overlast en er worden
initiatieven genomen om deze honden op te vangen.

 

Argentijnen zijn dol op honden.
Ze laten ze echter niet uit (zoals bij ons), maar ze 
worden gewoon de straat op gestuurd.

Zo'n tafereeltje zie ik bij ons nog niet snel gebeuren.
De Argentijnen zijn hier wel vertrouwd mee!

Argentijnen zijn dol op Yerba maté, een
traditionele hete kruidenthee.
Het drinken van maté is een sociaal gebeuren
en vaak wordt één maté (de drinkbeker) door
meerdere mensen gedeeld. 

Er wordt een metalen rietje de "Bombilla" gebruikt om
de thee mee te drinken.
Als iemand tegen je zegt: "Kom, we drinken een maté"
dan wil die persoon eigenlijk met je praten.

De Falklandoorlog is nog steeds niet verteerd door
de Argentijnen.

Dat zien we regelmatig op borden zoals dit
bij de ingang van het park Tierra de Fuego.

Veel Argentijnen dragen een rood armbandje
als symbool voor geluk, bescherming en voorspoed.
Het wordt vaak aan de linkerpols gedragen, omdat
men gelooft dat de linkerzijde negatieve energie
afweert.

Argentinië is een groot land. Dat betekent dat je véél
verplaatsingen moet maken om op al die mooie locatie
te geraken. Wanneer we rekenen vanaf dat we thuis
vertrokken zijn totdat we terug thuis waren hebben we
iets meer dan 30.000 km afgelegd. Zo hebben we 10 keer
het vliegtuig genomen en nog vele kilometers met de
bus gereisd. Qua ecologische voetafdruk kan dat zeker
tellen! 

Wanneer je een groepsreis boekt is het altijd de
vraag:" Krijgen we een goeie reisleider mee en zal
het klikken met de rest van het reisgezelschap".
Beide vragen kunnen met een volmondig ja
beantwoord worden. Deze mooie bonte vogel
(op sommige dagen ook wel onze Jack Sparrow)
heeft ons op voortreffelijke wijze door dat grote land
begeleid. Oplosser van problemen, aandacht voor
iedereen, quizmaster tijdens lange busreizen,
fotograaf, auteur van tig "info voor morgen" berichten,
enz.....enz....
 Voor dit alles een welgemeende dankjewel Luc!!

Tijdens het afscheidsdiner hebben we de volledige reis
samen nog eens overlopen. Wat was goed, wat kon beter.
Ik denk dat de blije gezichten op deze foto voor zich spreken!
De balans van deze reis was absoluut positief!!
Dankjewel aan iedereen die hiertoe heeft bijgedragen!
 

Normaal gezien moet je een reis voor vertrek goed voorbereiden.
Bij mij verloopt het altijd in de omgekeerde richting.
Ik maak eerst de reis en wanneer ik thuis ben wil ik zoveel mogelijk
lezen en opzoeken over de plaatsen waar ik geweest ben.
Zo zie ik na thuiskomst in de kringloop dit boek liggen.
Dat kan toch niet anders dan "meant to be" zijn!
Darwin bedacht dat een soort die jarenlang in een gebied leeft
zich aan deze omgeving aanpast. De soorten die het beste aan
hun leefomgeving zijn aangepast overleven.
Dit idee- dat soorten voortdurend veranderen en de best
aangepaste soort overleeft heet de evolutietheorie.

De naam Adrien de Gerlache deed wel een belletje rinkelen
(zijn standbeeld staat in zijn geboorteplaats Hasselt) maar
hoe zat dat ook alweer met die ontdekkingsreiziger.
Het boek links beschrijft in mindere mate de lotgevallen
van de mensen die op de Belgica verblijven. Het verhaal gaat
vooral over de mensen die zijn achtergebleven. Léonie Osterrieth,
een Antwerpse weduwe die de droom van Adrien de Gerlache
helpt waarmaken door grote geldinzamelacties te organiseren.
De zorgen en onzekerheden van de achtergebleven familie-
 leden worden goed beschreven. 
 Ik vond het een erg mooi verhaal.
Het boek rechts beschrijft de expeditie zelf. Adrien de Gerlache
die voortdurend de druk ervaart dat de expeditie moet slagen
want wat gaan ze anders in België van mij denken.
Cook, de dokter aan boord, die vooral bezig is met de
gezondheidsproblemen en het mentale welzijn aan boord.
Ook zéér boeiend om dit verhaal te lezen!!

Ook dit boekje lag in de kringloop.
Wie Argentinië zegt denkt direct aan Evita Perón.
Ook haar levensverhaal wil ik graag lezen. Het zal me zeker
terugvoeren naar Buenos Aires, de bruisende stad
 waar we zo'n fijne dagen hebben doorgebracht!
Tot hier het verslag van onze reis door Argentinië.
Dankjewel dat jullie tochtgenoten waren.
Dankjewel voor de fijne reacties!
Tot blogs!
Lieve groet,
Liliane