donderdag 27 november 2025

Argentinië (6)...

 

"Een natuurlijk wereldwonder is een landschap- of
geografisch fenomeen dat door de natuur is gevormd
en dat als uitzonderlijk en groots wordt beschouwd"
Op de grens van Argentinië en Brazilië ligt zo'n
natuurlijk wereldwonder nl. de spectaculaire
Iguazú watervallen.


Het is een geheel van 275 grote en kleine watervallen.
80 % van de watervallen ligt aan de Argentijnse kant,
en 20% ligt aan de Braziliaanse kant.

 
Een enorme hoeveelheid water stort zich hier naar beneden.
Via metalen loopbruggen kan je héél dicht bij de watervallen
komen. Wat een spektakel!


Het water blijft maar komen. 
Het is een ongelooflijk en adembenemend
schouwspel dat zich hier voor onze ogen afspeelt.
 

Dit is "The devils troath" of de keel van de duivel.
Hier staan we aan de Argentijnse kant en vanop dit
platform krijg je een idee hoe het water in de aarde
verdwijnt. Met oorverdovend gebulder valt het water
80 meter naar beneden. Het is ontzettend druk op
dit platform. Iedereen wil dit van dichtbij bekijken en
hier worden vele foto's en selfies genomen.
Dus wachten we geduldig onze beurt af -:)


De volgende dag bezoeken we de watervallen
langs de Braziliaanse kant. We kiezen hier voor de 
Macuco boottocht. Met een elektrisch treintje
rijden we eerst tot aan de watervallen.


We hopen hier wat wild life te spotten maar
dat valt best tegen. Dan maar genieten van
de prachtige groene omgeving.


O.a. de Bromelia's gedijen hier zéér goed.
 

Af en toe lukt het om een mooie vogel te spotten.
Wanneer deze vogel ging vliegen kon je op zijn 
staart allemaal witte ringen zien (als je goed kijkt
zie je wat van de witte veren) wat een ongelooflijk
prachtig zicht was.


Wanneer we aangekomen zijn bij de boten
 moeten we ons vestimentair wat aanpassen
 om straks niet kletsnat uit de boot te komen.
Met onze witte regenkappen lijken we wel op leden van
de beruchte Ku Klux Klan! Achteraf gezien was
de aankoop van de regencape een nutteloze
investering want we kwamen kletsnat uit de boot.
Maar dat was natuurlijk part of the fun!!


Wat volgt is een ongelooflijke, spectaculaire
boottocht tussen en onder de watervallen.
Wat een spektakel, wat een geschreeuw
en wat een lol hebben we hier gehad!
Een niet te missen attractie wanneer je
op deze plek bent!


"Argentinië heeft de watervallen, wij hebben het uitzicht"
is een gezegde onder de Brazilianen.
We moeten toegeven dat het zicht op de watervallen het
mooist is langs de Braziliaanse kant.
We hadden ons geen mooiere locatie kunnen dromen om
een punt te zetten achter deze geweldige reis!

 
Enkele losse bedenkingen.
In Argentinië zie je erg veel straathonden.
In vele steden zorgt dat voor overlast en er worden
initiatieven genomen om deze honden op te vangen.

 
Argentijnen zijn dol op honden.
Ze laten ze echter niet uit (zoals bij ons), maar ze 
worden gewoon de straat op gestuurd.



Zo'n tafereeltje zie ik bij ons nog niet snel gebeuren.
De Argentijnen zijn hier wel vertrouwd mee!



Argentijnen zijn dol op Yerba maté, een
traditionele hete kruidenthee.
Het drinken van maté is een sociaal gebeuren
en vaak wordt één maté (de drinkbeker) door
meerdere mensen gedeeld. 



Er wordt een metalen rietje de "Bombilla" gebruikt om
de thee mee te drinken.
Als iemand tegen je zegt: "Kom, we drinken een maté"
dan wil die persoon eigenlijk met je praten.


De Falklandoorlog is nog steeds niet verteerd door
de Argentijnen.


Dat zien we regelmatig op borden zoals dit
bij de ingang van het park Tierra de Fuego.


Veel Argentijnen dragen een rood armbandje
als symbool voor geluk, bescherming en voorspoed.
Het wordt vaak aan de linkerpols gedragen, omdat
men gelooft dat de linkerzijde negatieve energie
afweert.



Argentinië is een groot land. Dat betekent dat je véél
verplaatsingen moet maken om op al die mooie locatie
te geraken. Wanneer we rekenen vanaf dat we thuis
vertrokken zijn totdat we terug thuis waren hebben we
iets meer dan 30.000 km afgelegd. Zo hebben we 10 keer
het vliegtuig genomen en nog vele kilometers met de
bus gereisd. Qua ecologische voetafdruk kan dat zeker
tellen! 


Wanneer je een groepsreis boekt is het altijd de
vraag:" Krijgen we een goeie reisleider mee en zal
het klikken met de rest van het reisgezelschap".
Beide vragen kunnen met een volmondig ja
beantwoord worden. Deze mooie bonte vogel
(op sommige dagen ook wel onze Jack Sparrow)
heeft ons op voortreffelijke wijze door dat grote land
begeleid. Oplosser van problemen, aandacht voor
iedereen, quizmaster tijdens lange busreizen,
fotograaf, auteur van tig "info voor morgen" berichten,
enz.....enz....
 Voor dit alles een welgemeende dankjewel Luc!!



Tijdens het afscheidsdiner hebben we de volledige reis
samen nog eens overlopen. Wat was goed, wat kon beter.
Ik denk dat de blije gezichten op deze foto voor zich spreken!
De balans van deze reis was absoluut positief!!
Dankjewel aan iedereen die hiertoe heeft bijgedragen!
 

Normaal gezien moet je een reis voor vertrek goed voorbereiden.
Bij mij verloopt het altijd in de omgekeerde richting.
Ik maak eerst de reis en wanneer ik thuis ben wil ik zoveel mogelijk
lezen en opzoeken over de plaatsen waar ik geweest ben.
Zo zie ik na thuiskomst in de kringloop dit boek liggen.
Dat kan toch niet anders dan "meant to be" zijn!
Darwin bedacht dat een soort die jarenlang in een gebied leeft
zich aan deze omgeving aanpast. De soorten die het beste aan
hun leefomgeving zijn aangepast overleven.
Dit idee- dat soorten voortdurend veranderen en de best
aangepaste soort overleeft heet de evolutietheorie.



De naam Adrien de Gerlache deed wel een belletje rinkelen
(zijn standbeeld staat in zijn geboorteplaats Hasselt) maar
hoe zat dat ook alweer met die ontdekkingsreiziger.
Het boek links beschrijft in mindere mate de lotgevallen
van de mensen die op de Belgica verblijven. Het verhaal gaat
vooral over de mensen die zijn achtergebleven. Léonie Osterrieth,
een Antwerpse weduwe die de droom van Adrien de Gerlache
helpt waarmaken door grote geldinzamelacties te organiseren.
De zorgen en onzekerheden van de achtergebleven familie-
 leden worden goed beschreven. 
 Ik vond het een erg mooi verhaal.
Het boek rechts beschrijft de expeditie zelf. Adrien de Gerlache
die voortdurend de druk ervaart dat de expeditie moet slagen
want wat gaan ze anders in België van mij denken.
Cook, de dokter aan boord, die vooral bezig is met de
gezondheidsproblemen en het mentale welzijn aan boord.
Ook zéér boeiend om dit verhaal te lezen!!


Ook dit boekje lag in de kringloop.
Wie Argentinië zegt denkt direct aan Evita Perón.
Ook haar levensverhaal wil ik graag lezen. Het zal me zeker
terugvoeren naar Buenos Aires, de bruisende stad
 waar we zo'n fijne dagen hebben doorgebracht!

Tot hier het verslag van onze reis door Argentinië.
Dankjewel dat jullie tochtgenoten waren.
Dankjewel voor de fijne reacties!
Tot blogs!
Lieve groet,
Liliane


 

woensdag 26 november 2025

Argentinië (5)...

 

Vanuit El Calafate vliegen we door naar Ushuaia.
Ushuaia is de hoofdstad van de provincie
Tierra de Fuego ( Vuurland).
Met haar 60.000 inwoners is ze de meest
zuidelijk gelegen stad ter wereld.

Dat was nog de grootste verrassing voor mij. Ik had gedacht
dat we in het hol van Pluto zouden terechtkomen. Maar het is
echt een grote stad. Doordat de stad zo groot is heb je hier
helemaal geen einde-van-de-wereld gevoel!
 
 
Ushuaia heeft geen centraal plein, zoals de meeste
Argentijnse steden, maar het middelpunt is het plein
voor de pier. Van hieruit vertrekken de catamarans
voor een tocht over het Beagle-kanaal.


Op dit plein zie je het Monumento Antiguos Pobladores.
Dit aandoenlijke monument is een eerbetoon aan de
oude bewoners en de pioniers van Vuurland.
Het staat symbool voor de veerkracht die nodig was om te
gedijen in één van de meest barre klimaten op aarde.


Vanaf het monument heb je een mooi uitzicht op de haven
met de catamarans.


Ook vandaag moeten we onze planning weer aanpassen 
omwille van de wind. De tocht door het Beagle-kanaal
wordt uitgesteld tot morgen. Daarom kunnen we vandaag 
een bezoek brengen aan het gevangenis museum
van Ushuaia.


 
Vanaf 1884 stopte Argentinië z'n beruchte gevangenen
en politieke tegenstanders in de gevangenis van Ushuaia.
Het werd een beruchte gevangenis waar men onder
erbarmelijke omstandigheden moest leven.
President Juan Péron maakte in 1947 een einde aan deze
barre omstandigheden en sloot de gevangenis.
Nu is het een interessant museum.


In de cellen krijg je nu een beeld van hoe het leven
er vroeger in de gevangenis moet hebben uitgezien.
In twee cellen komen we meer te weten over de
expeditie naar Antarctica van de Belgische ontdekkings-
reiziger Adrien de Gerlache.







Adrien de Gerlache leidde de Belgische Antarctische expeditie
met zijn schip de Belgica van 1897- 1899.
Het schip komt vast te zitten in het ijs en moet zo (ongepland)
overwinteren in de Antarctische regio.


Aan de hand van foto's krijgen we een beeld van hoe het
leven aan boord er uitzag. Hier zien we het kerstdiner op
25 december 1898 met rechts vooraan de Gerlache.


Om te kunnen overleven moest er sneeuw gesmolten
worden om alzo te voorzien in drinkbaar water.
Een indrukwekkend stukje vaderlandse geschiedenis
zo ver van huis!


Op de kustboulevard van de stad staat dit bronzen
standbeeld van de Gerlache. Het staat op de plek
van waaruit het expeditieteam van de Gerlache zich
een laatste maal bevoorraadde om ten slotte
zijn poolreis aan te vatten.


De volgende dag is de wind gaan liggen en kan onze boottocht
door het Beagle-kanaal doorgaan. Omgeven door fjorden en 
besneeuwde bergtoppen is het een magnifieke belevenis.
Het kanaal is vernoemd naar een Brits schip de
HMS Beagle. Dit schip voer in de 19de eeuw richting
Vuurland met o.a. Fitz Roy als kapitein en
Charles Darwin als natuurwetenschapper aan boord.


De bekende vuurtoren in het kanaal is de "Les Eclaireurs"
of de verlichters. Deze rood-witte stenen vuurtoren
werd gebouwd in 1919.
De vuurtoren werkt momenteel op zonne-energie en
is nog steeds actief.


Het Beagle-kanaal telt 28 kleine eilandjes die bevolkt
worden door aalscholvers, pinguïns, zeehonden.



Bij één van zo'n eilandjes kunnen we even van boord gaan 
voor een korte wandeling. 
Darwins reisverslag van de reis met de Beagle geeft informatie
over de oorspronkelijke bewoners van Vuurland.




Eén van de oorspronkelijke bewoners van Vuurland
waren de Yámana. Deze groep, ook wel de 
"Kano-indianen" genoemd, stond bekend om de tijd
die ze doorbrachten op het water, waarbij ze zelfs
vuren meenamen in hun kano's. 


Ze stonden bekend om het lopen zonder kleren, zich 
insmerend met dierenvet om zich warm te houden.
Ze leefden van wat ze in hun omgeving vonden zoals
mosselen op het strand.


Ook nu nog ligt het strand hier vol mosselschelpen.


We maken nog een mooie wandeling door het
Nationale park Tierra del Fuego.
Mooie mossen die hier voorkomen.


Deze oranjebolletjes noemt men Indian Bread.
Wanneer ze groot genoeg zijn vallen ze op de grond.



Daar rijpen ze verder tot deze zwarte bollen.
Pas dan zijn ze gereed voor consumptie.


Na onze tocht met de catamaran hebben we nog
wat tijd over om de stad te verkennen.
Zo zien we dit prachtige beeld van Gunther Plüschow.
In de jaren 20 en 30 van vorige eeuw zorgde deze Duitse
vliegenier voor sensatie met zijn uitvoerige verslagen
over de schoonheid en verscheidenheid van het
Patagonische landschap. 


Hij vloog over fjorden en gletsjers, bergwanden
en woeste kliffen. Zo gaf hij een aanzet tot
Patagonië als ideale reisbestemming.
In januari 1931 crashte hij in het gletsjesmeer
Lago Argentino.


Groot is onze verbazing om hier in Ushuaia een
cruceiro te zien. Deze betonnen kruisbeelden 
hebben we zoveel gezien tijdens onze camino
in mei van dit jaar.


Ook hier met de beeltenis van de apostel Jacobus.


En de ons zo bekende schelp.
Het doet toch wel wat met ons om dit hier te zien.


We vragen ons af of er nu echt pelgrims zijn die hun
camino willen starten in de meest zuidelijke stad
ter wereld??
Morgen vliegen we van Ushuaia naar Buenos Aires.
Vandaar vliegen we naar de eindbestemming van onze
reis door Argentinië.
Wordt vervolgd.....