 |
| Enkele jaren geleden zag ik een stapeltje oude nummers van het blad "Handwerken zonder grenzen" in de kringloop liggen. Soms stond er een artikel in ivm het maken van quilts. De nummers waar zo'n artikel in stond mochten dan met mij mee naar huis. Zo stond er in het nummer 3/93 een artikel van Henriette Beukers met als titel: "De spanning in het ritme" Grootmoeders bloementuin herontdekt. De volgende teksten heb ik uit dit artikel overgenomen! |
 |
| "Tegenwoordig is het gebruikelijk om patchworkpatronen aan te duiden met de Amerikaanse namen. Zo worden de bekende rozetten van zeshoekjes "Grandmother's flower garden" genoemd. We moeten hierdoor niet denken dat dit patroon een typisch Amerikaans patroon is. Er zijn in verschillende Europese landen prachtige, oude dekens bewaard gebleven geheel opgebouwd uit deze rozetten van zeshoekjes. |
 |
| Jetske Scheffrahn nam zich op een gegeven moment voor om een werkstuk van kleine zeshoekjes te maken. Bij de patchwork- en quiltwinkel van Den Haan & Wagenmakers in Amsterdam zag zij een antieke, Nederlandse deken die zij als uitgangspunt koos. Wat haar in dit oude stuk fascineerden was het levendige ritme. |
 |
| Voor de rozetten worden meestal veel verschillende kleuren en dessins gekozen. |
 |
| Zo wil ik het ook voor mijn Engelse quilt. Alle rozetten bestaan uit zeven verschillende stofjes. |
 |
| Als de achtergrond in één kleur wordt genomen, komen de rozetten het duidelijkst tot hun recht. |
 |
| Jetske ontdekte dat de manier waarop de rozetten aan elkaar genaaid worden ervoor zorgen dat ze ofwel rechtstaan ofwel kantelen. |
 |
| Over het algemeen worden de rozetten met de rechte kant precies evenwijdig aan een kant van het werkstuk gerangschikt. Om een rozet is rondom een rand van 1 zeshoek breed aangebracht, aansluitend komen de volgende rozetten. Jetske noemt dit een statisch of dood evenwicht. De rozetten staan stokstijf, bewegingloos. |
 |
| Bij de tweede manier wordt rondom een rozet een rand gevormd van 6 groepjes van 3 zeshoeken. In de buitenrand, die vanzelf ontstaat, passen de volgende rozetten er maar op één manier in, dus de weg wijst zichzelf. |
 |
| Zo ziet de tweede manier van werken eruit. De rozetten zijn iets gekanteld, alsof ze draaien, waardoor het geheel vriendelijker overkomt. Jetske noemt het een dynamisch of levend evenwicht. Voor mijn "Engelse quilt" heb ik besloten om eens volgens deze tweede methode te werken. Het is even wennen aan deze manier van werken maar na een tijdje heb je het in de vingers! |
 |
| Omdat ik zoveel mogelijk verschillende stofjes wil gebruiken ga ik met mijn quiltmaatje op bezoek bij Quiltatelier Wendy Vosters in Budel. Ik vind er een hele mooie selectie stofjes die perfect passen bij de sfeer van de quilt zoals ik het in gedachten heb. |
 |
| Thuisgekomen kan ik het niet laten om direct weer een rozet in elkaar te puzzelen. Hier zit een beetje van Wendy van Weert, Wendy van Budel en een beetje van mijn voorraad in. Leuk toch? |
 |
| Nu de stofjes rondom het kartonnen malletje rijgen. Daarna alle zeshoekjes aan elkaar naaien en een nieuwe rozet is weer klaar. |
 |
| De lap is weer met één rozet gegroeid. |
 |
| Tijdens het weekend was ik in wat magazines aan 't kijken toen mijn oog hierop viel. |
 |
| Van zo een foto kan ik echt blij worden. Een quilt die perfect gestyled werd. Prachtig toch!! |
 |
| Hoe gaat het ondertussen met het "Leentjesbos" wat we met de familie in november 2022 hebben aangeplant? |
 |
| Zoals te verwachten was hebben niet alle boompjes deze eerste jaren overleefd. Een aantal boompjes moeten we vervangen en er worden nog extra bomen geplant. |
 |
| Het is een ijskoude ochtend in februari wanneer we deze klus met een aantal familieleden aanpakken. |
 |
| De koude kon onze kranige oma niet tegenhouden om ook een kijkje te komen nemen tijdens de werkzaamheden. Ze is ontzettend trots op dit project waar elk familielid in vreugde en verdriet verbonden zal zijn. |
 |
| * 20-11-1927 † 05-02-2002 |
 |
| * 14-05-1956 † 12-12-2015 |
 |
| * 28-11-2024 † 11-12-2024 |
 |
| Mijn boekentip voor deze maand kreeg ik aangereikt door één van mijn bloglezers. Het boek bestaat uit twee delen. Nadat haar broer gesneuveld is tijdens de Vietnamoorlog besluit de 20-jarige verpleegkundige Frankie Mc Grath om aan het front in Vietnam te gaan werken. |
 |
| Ze maakt er kennis met de verschrikkingen van een oorlog waar niemand zich op kan voorbereiden. In het tweede deel volgen we Frankie wanneer ze terug in Amerika is. Haar terugkeer naar Amerika, dat verscheurd is door de oorlog en de protesten, valt haar véél zwaarder dan gedacht. |
 |
| Als illustratie bij dit boek heb ik foto's genomen van een metalen First Aid koffer van het Amerikaanse leger. Ze was in het bezit van mijn vader. Ik vond dit zo'n opmerkelijk stuk dat ik deze koffer zelf ben blijven bewaren. Spijtig dat ik nooit geweten heb hoe deze koffer in zijn bezit is gekomen. |
 |
| Omdat ik nieuwsgierig was geworden naar de Vietnamese kant van het verhaal heb ik dit boek gelezen. Ik moet bekennen dat dit boek me nog meer heeft aangegrepen dan het vorige boek. Het is een indrukwekkend eerbetoon aan Vietnam, zijn geschiedenis en de familie Tran. "Oorlog heeft de macht bescheiden en beschaafde mensen in monsters te veranderen" Wat me van dit boek het meest is bijgebleven is de levensdrang die in een mens aanwezig is. Zelfs als de situatie onmenselijk en uitzicht- loos is is er toch nog die levensdrang. Zoveel respect voor de grootmoeder in dit verhaal!! Fijne avond en tot blogs! Liefs, Liliane |
