Back on track...

 

Zo, dat was onverwacht een langere blogpauze dan ik zelf verwacht had!
Eén van de redenen is dat mijn oude computer het begeven heeft.
Na lang twijfelen heb ik toch die knoop moeten doorhakken en
ondertussen ben ik op dat vlak weer helemaal up to date!
Eens kijken of ik het nog kan......blogjes schrijven -:)

Na een lange pauze hadden we vandaag weer eens een bijeenkomst met
de quiltmaatjes. Kijk eens wat een leuk boek MJ voor mij had meegenomen
uit de kringwinkel. Het is een boek uit 1993 maar patchwork is gewoon van een
tijdloze schoonheid.

Een sterpatroon blijft een geweldige topper onder de quiltpatronen!!

De verbouwing van onze keuken kunnen we ondertussen ook afvinken.
Na drie maanden konden we eindelijk het spreekwoordelijke lintje
doorknippen en zijn we blij met het resultaat.
Het enige quiltproject waar ik de voorbije drie maanden aan gewerkt heb
is dit hexagonproject. 

Mijn geheim project wat ondertussen al niet meer zo geheim is
door alles wat ik er al van heb laten zien -:)

Deze cassettes heeft Paul grijsgedraaid tijdens zijn studententijd in Leuven.
Nostalgie ten top!
(Ik probeer altijd iets te zoeken waar ik mijn foto's mee kan aankleden.
Soms is dat een schilderijtje in bijpassende kleuren. Soms is dat een
omgeving die ik passend vind. In dit geval waren het deze oude
cassettes)

Ik hoor jullie al denken waarom heeft ze nu toch die paardenkoppen niet 
mooi gecentreerd? Wel, ik probeer mijn quiltstoffen zo voordelig mogelijk 
te gebruiken. Ik hou er niet van als mijn dure quiltstoffen eruit gaan zien
als een kaas met gaten. Ik hou wel van deze imperfectie in mijn quilts.

Ik heb er best wel over nagedacht of ik het bloggen terug zou
oppakken. Ik had het gevoel dat ik de inspiratie wat kwijt was. 
Reisverslagen schrijven zoals ik in het verleden wel eens deed dat was
door de corona weggevallen. Als je alleen maar hexagoontjes naait is
er op dat vlak ook niet veel afwisseling om over te schrijven.
Maar na drie maanden begon het toch weer te kriebelen en hier zijn 
we dan terug.

Tijdens onze vakantie waren we op het staketsel van Nieuwpoort.
(Zie ook de foto hierboven)
Een staketsel is de ingang van een haven. Deze breekt de kracht van de 
golven en houdt verzanding tegen, waardoor de toegang veiliger wordt.

In Nieuwpoort heb je het Ooster- en Westerstaketsel.
Op het Westerstaketsel kan je lijnvissen en in het zomerseizoen
ook kruisnetvissen.

Het kruisnetvissen is een echte trekpleister en een grote attractie voor
de toeristen. Het is uniek voor onze Belgische kust.

Altijd spannend om te zien wat er in het net ligt wanneer je het bovenhaalt.

"Pinpointing Progress" (Maarten Vanden Eynde)
In het kader van het kunstenparcours Beaufort 2021 staat
dit kunstwerk in Nieuwpoort stad.
In deze sculptuur rijgt de kunstenaar enkele moderne realisaties
aan elkaar. Bussen, mopeds, fietsen en radio's golden op een bepaald
moment als meest geavanceerde technologie. Trots werden deze
uitvindingen in de 20ste eeuw zowel door het Westen als de USSR
geëxporteerd. Het was een wedloop om de meest vooruitstrevende
te zijn, wat de superioriteit van een ideologie zou bevestigen.
De bouw van het kunstwerk verwijst naar de Bremer stadsmuzikanten,
een sprookje van de gebroeders Grimm, waarin vier oude en mishandelde
dieren de krachten bundelden om te ontsnappen aan hun kwaadaardige
meesters. Het verhaal getuigt van slechte werkomstandigheden en
wanpraktijken die vaak de andere kant van de medaille blijken
wanneer we over vooruitgang spreken.

Tijdens de zomermaanden waren op maandag en dinsdag de kleinkindjes
bij omi en opi. Op maandag Klaas en zijn broertje Christiaan.
Op dinsdag Rosalie, Juliette en Klaas.
Het weer liet dikwijls een steekje vallen op deze dagen. Zo koud en nat
heb ik het zelden geweten in de zomervakantie.

Gelukkig hoeven wij maar enkele stappen te zetten en zijn we bij een 
geweldige attractie die altijd scoort bij de kindjes. 
Ieder kind heeft ondertussen zijn lievelingsdier uitgekozen. 
Voor Rosalie is dat de ezel, Juliette heeft vriendschap gesloten met
de damhertjes en Klaas kiest voor de alpaca's.

Wanneer het zonnetje dan toch eens schijnt kunnen we dit gekke ding
eens uitproberen. (oeps, deze foto staat op de verkeerde plaats.
Ik blijf er wijselijk vanaf want met Blogger weet je nooit -:))

Wanneer we de dieren gepasseerd zijn lopen we recht het bos in.
Ook daar is altijd wel wat te beleven. Met een kinderverrekijker 
en een onderzoeksloep kunnen we héél wat leuke dingen doen.

Geen uitdaging te bedenken of Rosalie wil ze aangaan.
Zo komt het dat ik met mijn 6,5 jarige kleindochter gezellig
foto's loop te maken in het bos. Door het natte weer waren er in augustus al
volop paddenstoelen te spotten. Een dankbaar onderwerp voor deze kleine
fotograaf in wording.

Dit zijn enkele foto's door omi genomen.

Zo leuk om met een camera op zoek te gaan naar de kleine
wonderen der natuur!

Wat een beweeglijk dier is zo'n struisvogel toch. Het heeft wel even
geduurd voordat ik hem zo op de foto had staan. Recht in de lens
kijkend en zijn kop bijna perfect gekadreerd tussen de draden 
van de omheining. 

Deze kent me al zo goed dat hij ondertussen weet hoe hij moet poseren.
En zo zijn we na drie maanden afwezigheid weer helemaal bijgepraat.
Fijn dat je weer mee kwam lezen. 
Fijne avond en tot blogs!!
Groetjes,
Liliane

Zoveel om van te genieten...

 

Sinds mijn vorige blogpost ben ik op quiltgebied maar met één ding
bezig geweest nl. het hexagonproject.
Wie mijn vorige post gelezen heeft weet ondertussen dat ik al meerdere
hexagonprojecten gestart ben. Het probleem is dat ik op Pinterest steeds
een hexagonquilt zie die ik dan weer net iets leuker vind dan diegene
waar ik mee bezig ben. Het project waar ik nu aan werk MOET slagen.
Ook nu was een foto op Pinterest mijn inspiratiebron. Gelukkig laat een 
hexagonquilt zich gemakkelijk ontleden en heb je niet echt een patroon
nodig om zo'n quilt te maken. Een ruwe schatting maakt mij duidelijk dat er 
ongeveer 5000 van deze hexjes aan elkaar moeten genaaid worden.
Maar voordat ze aan elkaar kunnen genaaid worden zijn er enkele 
voorbereidende stappen nodig. Deze zullen jullie wel bekend zijn!!

Omdat ik niet teveel van deze quilt wil prijsgeven blijven ook nu de foto's een beetje wazig.
1000 van deze hexjes heb ik ondertussen aan elkaar genaaid. Nooit gedacht dat ik dit
zo goed zou volhouden. Gelukkig maar want ik ben er nog lang niet.

Voor ieder nieuw blok probeer ik heel zorgvuldig een kleurenpalet te kiezen.
Soms duurt het een tijdje voordat ik tevreden ben. Een andere keer staat
de inspiratie gewoon voor mijn neus in de vorm van een boeketje bloemen.

Bij deze foto was de onscherpte niet de bedoeling. Ik had hem graag
verwijderd maar Blogger doet niet wat ik wil. Jammer maar dan blijft hij 
gewoon staan. Op mijn IG pagina kan je deze foto mooi scherp zien -:)

Het herstellen van deze quilt is goed verlopen. De meest beschadigde
stukken heb ik vervangen. Daarna heb ik ze een frisse wasbeurt gegeven.
Nog even een foto maken en daarna kan ze terug naar de plek waar ze
zéér gekoesterd wordt.

Dit zijn de stukken die ik vervangen heb!

Wat was het genieten van die explosie aan kleur in de natuur de 
voorbije weken. De hoofdrol voor dit schouwspel was voor deze
 bloem weggelegd.

Nooit eerder heb ik zoveel klaprozen weten bloeien op velden en in 
bermen. Dit zou een gevolg zijn van de droge zomer vorig jaar.

De klaproos dankt haar symboliek aan de slagvelden die na WO I rood kleurden
van de klaprozen. De bloem staat daarom symbool voor troost maar ook
voor dodenherdenking.

Hoe toepasselijk is deze symboliek ten tijde van de coronapandemie.
Zoveel mensen die de strijd tegen dit virus niet hebben overleefd.
Nu we door de vaccinatiecampagne beter beschermd zijn lijkt de natuur
te willen zeggen "We hebben het gehaald!"

Als alles hopeloos lijkt dan verschijnt daar toch altijd weer de 
prachtige klaproos met haar tere "crêpepapieren" blaadjes.
Symbool van hoop en troost!

Mooi hoe de klaprozen voor een zacht rood-oranje achtergrond zorgen
voor deze blauwe korenbloem.

Altijd leuk wanneer je een foto wil nemen en er komt juist een
bezoeker aangevlogen.

In mijn achtertuin is het weer een drukte van belang met al de jonge dieren
die daar nu rondlopen. Wanneer ik met de kleinkinderen ga wandelen
 gaan we overal goeiedag zeggen.

Kijk eens hoe schattig deze albino-wallaby met baby is!

Ik geniet volop van de natuur in mijn omgeving. Ben héél benieuwd wat
er allemaal te beleven valt langs de Tinker Creek.

En last but not least gaan we ook genieten van het EK voetbal.
Kamp België is er helemaal  klaar voor!!
Fijne avond en tot een volgende keer.
Groetjes,
Liliane

Hexagon Fever....

 

In mijn vorige blogje had ik jullie verteld over een nieuw hexagon project
waarmee ik gestart was. Aan deze collage te zien is het niet 
de eerste keer dat er een hexagon project wordt opgestart
 in dit quilthuys.
Sommigen zijn klaar (de kleintjes -:)) anderen zijn bijna klaar
en een aantal zijn nog lang niet klaar. Sommigen liggen al zolang
dat ik er een beetje de voeling mee verloren ben. Deze gaan
terug de doos in totdat het moment daar is om ze terug op te pakken.
Dat moment komt......ooit!!

Ik was dus een nieuw project gestart en daar moeten dan ook
 lapjes voor geshopt worden. Nu woon ik in België en mijn 
favoriete quiltwinkel ligt juist over de grens in Nederland.
Door gans die corona toestanden is die grens lange tijd gesloten
geweest en was er van lapjes uitzoeken bij Wendy geen sprake.
Maar de grens is ondertussen terug open en deze week was het
dan zover. Meestal parkeer ik de auto aan de rand van het
centrum en wandel ik naar Wendy. Deze foto's heb ik genomen 
op de terugweg.  Eerst wandel ik onder de spoorwegbrug
richting het station van Weert.

Hier zie je het station van Weert.

Daarna wandel je altijd maar rechtdoor totdat je de machtige
St-Martinus kerk ziet.

Je steekt het plein over en loopt het straatje rechts in totdat
je op een pleintje met leuke terrasjes komt. Daarna steek je
de Emma singel over en zie je de Boerhaavestraat.
Nog een stukje deze straat inwandelen en dan ben je
aan de winkel. Een tochtje van ongeveer 15 min.

In de winkel was ik zo druk met stofjes uitzoeken dat ik daar
geen foto's genomen heb. Hier zie je de lapjes die mee naar
huis mochten.

En dan begint een van de leukste onderdeel van het maken van quilts.
Zoeken naar de mooiste stofcombinaties.

Wikken en wegen.
 Schuiven en vervangen. Dit niet hier maar daar.
Herken je het?

En wanneer je dan de patroontjes geknipt, getekend en genaaid
hebt kan het toch nog gebeuren dat je niet tevreden bent
en helemaal opnieuw moet beginnen. Zoals bij dit blok.
Téveel van hetzelfde. Dit moet anders!!

Voordat jullie gaan denken dat er iets mis is met ogen of bril dit
is bewust zo gedaan.
De quilt die ik ga maken is nl een quilt met een missie. Daar kan ik
op dit moment nog niet veel over vertellen. Niet veel over vertellen
en dus ook nog niet veel van laten zien. Daarom dat ik de stukjes quilt
een beetje wazig wil houden.

Of dat ik enkel details van deze quilt wil prijsgeven.
Het zal een zéér intens project worden met nog een lange
weg te gaan. Maar de motivatie is groot en dat is het belangrijkste
om de eindmeet te halen.

Het naaien van deze quilt is een pijnlijke zaak voor de vingers.
Zeker voor de middelvinger die duizenden keren de naald door de stof
moet duwen. Daar heb ik bij Wendy de ideale oplossing voor gevonden.
"Feels like a dream" staat er op de verpakking. Dat is niets overdreven
want dit is echt de perfecte oplossing voor die pijnlijke vingerproblemen.

Voor wie zich mocht afvragen hoe het ondertussen met 
de verbouwingswerken is?
We zijn nu ongeveer 1 maand verder. Het breekwerk
is voorbij. De nieuwe vloer ligt in de keuken en het nieuwe
raam is geplaatst. Nu is het wachten op een glazen schuifraam
(tussen woonkamer en keuken) voordat
 de keuken opgebouwd kan worden. De komende 2 weken
zal het daarom stilliggen maar we zijn al héél blij met het
resultaat tot nu toe!!
We gaan een koud en nat Pinksterweekend tegemoet.
Dat betekent veel hexjes voorbereiden. Ieder nadeel heeft
zijn voordeel!
Fijn weekend en tot een volgende keer!
Groetjes,
Liliane