Lissabon (4)

Vandaag willen we een ritje maken met hét icoon van Lissabon
Tram 28. 
Tegenwoordig zijn er nog vijf van deze authentieke tramlijnen
in gebruik. De eerste avond hebben we een stukje met zo'n tram
gereden. Het is prachtig om te zien hoe behendig de bestuurder
de tram door de scherpste bochten, de smalste en steilste straatjes
manoeuvreert.

 Eerst moeten we een stuk wandelen tot aan één
van de opstapplaatsen van deze tramlijn. Onderweg zie je weer
waarom je graag de tram, bus of lift neemt in deze stad!

Maar het is genieten onderweg. Altijd weer zien we van die
mooie mozaïekvloeren.
Het doet me eraan denken dat de bekende Vlaamse dichter
 en journalist Herman De Coninck op 22 mei 1997
zijn dood vond op zo'n mozaïekvloer in Lissabon.

Anna Enquist die bij hem was zei:
"Hij lag heel vredig op de kleine witte stenen van het plaveisel,
haast alsof hij ging slapen".
Op de plek waar hij stierf, ligt een gedenksteen in mozaïek, met de
vermelding van zijn geboorte- en sterfjaar en een gedichtje uit zijn
dichtbundel " De lenige liefde":
"Sprookje
Er was eens een man
die altijd rechtvaardig was"
(Bron en foto: stonedletters.blogspot.com)

Tram 28 is een ouderwets klein trammetje, vanbuiten knalgeel gelakt,
in dienst genomen vanaf 1931, knus en authentiek, vanbinnen van hout,
met voorin de vermelding "20 zitplaatsen en 38 staanplaatsen".
Natuurlijk willen al die toeristen een ritje maken met Tram 28.
Dus zit het trammetje meestal eivol en was het wachten weeral
tevergeefs.

We denken dat we er goed aan doen om naar het eindpunt van deze
tramlijn, "Martim Moniz" te gaan om alzo toch een plaatsje te kunnen
bemachtigen. We waren duidelijk niet de enige die er zo over dachten.

We laten het overvolle trammetje voor wat het is en
gaan de stad op eigen kracht verkennen.

We lopen door de stad en genieten van dingen waarvan je zegt:
"Och, kijk daar, wat leuk om dit nu te zien". Zoals deze bakker
in volle actie bij het maken van de Pastéis de nata 

Een mooi fotomoment zien en het snel proberen vast te leggen!

Vanaf november duiken de kastanjeverkopers, met hun mobiele
karretjes vol geroosterde kastanjes, op in het straatbeeld van
Lissabon. De karretjes staan vaak opgesteld op drukke plekken
 in de stad. De hele stad ruikt naar geroosterde kastanjes. Deze
geur ( en de rook!!) hoort bij Lissabon in de winter.

Een klein borduurwerkje als naambordje.

De muren van Lissabon staan er vol van, graffiti en
andere street art. Er zijn meerdere tours die je kan
boeken die je langs de hoogtepunten van deze kunstvorm
leiden. Een aanzienlijk deel van de graffiti is gemaakt door
artiesten die door het stadsbestuur zijn gevraagd om de soms
wat vervallen muren op te vrolijken.

Ik vond dat de graffiti wel héél erg aanwezig was zodat je de
indruk krijgt dat er wel erg veel verval is.

Weer zo'n prachtig plekje waar ik graag een quilt uit
het raampje daarboven zou zien hangen. Een quilt in de
juiste kleuren hier gefotografeerd zou zo in een
quiltboek kunnen.

Ondertussen zijn we in de wijk Alfama aangekomen. Je valt er
van het ene schilderachtige tafereel in het andere.
Het is een doolhof van nauwe kronkelstraatjes met wapperend
wasgoed aan de prachtige smeedijzeren balkonnetjes.

Het is een plek waar je heerlijk kan genieten van fantastische
straatartiesten en van de prachtige miradouros of uitzichtpunten.
Je kijkt vol bewondering naar het kleurenpalet van deze wijk die 
deze plek zijn charme en eigen unieke karakter geeft.

Jammer dat we geen tijd meer hadden om het Museu do Fado
te bezoeken. Maar dat maken we morgen, op onze laatste dag, goed
met een bezoekje aan een ander prachtig museum van Lissabon!
Groetjes Liliane