Waar was de inspiratie nu?

Had ik pas een blog geschreven over "inspiratie" dan leek
het of ik daarna alle inspiratie kwijt was om een nieuw blogje
te schrijven.
Soms ontbreekt het me aan tijd, goesting en jawel inspiratie
om hier iets te laten zien. Maar zie, na 2 maanden van stilte is
het toch weer gelukt. Kijk en lees maar even mee.....
Eén van de reacties op mijn vorige blogpost kwam van Carla.
Zij is lid van de Genkse quiltgroep "Quiltgeniek", en nodigde me
uit om naar hun quilttentoonstelling te komen kijken.
Omdat een quilttentoonstelling zo dicht in onze buurt héél
uitzonderlijk is stond deze datum al snel in de agenda van
mij en mijn quiltmaatjes aangestipt.

 

Dit was de mooie blikvanger bij het binnenkomen van de tentoonstelling.

Ik heb vele quilts gefotografeerd maar ben vergeten om
de namen van de makers te noteren. Daarom bied ik mijn 
verontschuldigingen aan aan alle makers wiens quilt ik hier 
ga laten zien zonder dat ik hun naam erbij vermeld.
(de quilt rechts is van Carla)

Hier een close up beeld van deze mooie quilt.
Deze quilt deed me onmiddellijk denken aan een quilt die
ik vorig jaar op de tentoonstelling in Drongen had gezien
(zie blogpost van 29 september 2023)

Het was zo fijn om nog eens werk van collega quiltmakers te 
kunnen bewonderen. Het is toch een hele organisatie om
al deze werken te verzamelen en te presenteren.
Ik kan me de twijfels van zo'n quiltgroep goed inbeelden 
voordat ze uiteindelijk beslissen om zo'n tentoonstelling
op te zetten. Hebben we wel genoeg materiaal?
Welke locatie kiezen we? Hoe gaan we alles ophangen
en presenteren? Deze groep heeft er iets héél moois
van gemaakt. De tentoonstelling was overzichtelijk en
ruim opgezet. Een dikke proficiat aan iedereen die hieraan
meegewerkt heeft!!

Quiltmaatje Anita heeft direct een klik met deze moderne quilt!

Deze quilt vond ik super leuk gemaakt.

Door de stofkeuze leek het wel een confettiquilt!
Na het bezichtigen van de tentoonstelling hebben we
nog even zitten napraten met enkele leden van de quiltgroep.
Carla hebben we spijtig genoeg niet ontmoet. 
Hopelijk organiseren ze over 5 jaar nog eens een tentoonstelling.
Dan zijn we zeker en vast weer van de partij!!

Op 5 december werd onze Stella 3 jaar.
Eigenlijk vierden we dubbel feest want ook de Sint kwam langs.
Hij had weer van alles meegebracht voor al die lieve en brave kindjes.

Omi en opi kregen van de Sint een museumpas.
Hiermee kunnen we een jaar lang gratis op bezoek in
meer dan 235 Belgische musea.

Het eerste museum waar we op bezoek gingen was het
"Nationaal Museum van de Speelkaart" in Turnhout.

Filip Jaak Brepols (1778-1845) is een echte "selfmade man".
Hij begint als simpele knecht maar eindigt als grootgrondbezitter,
ondernemer en grondlegger van een ganse industrie.

Dit museum illustreert de fabricage van kaarten doorheen
de eeuwen. 

Omdat Turnhout een rijke traditie van drukkers en kaartenmakers
heeft, ligt een forse klemtoon op het technische aspect.
Maar ook het gebruik van kaarten en de vele toepassingen komen aan bod.

De gepassioneerde drukkers van het museum trekken 2x per
maand de historische drukpersen in gang. Op deze dagen komt
het museum echt tot leven. De vele boeiende verhalen van de
drukkers krijg je er gratis bij!

De oorsprong van het kaartspel ligt in China.

Kaartspel zoals wij het kennen.

Deze stapel ligt klaar om versneden te worden.

Eerst naar de grote schaar om er lange stroken van te snijden.

Daarna naar de kleine schaar om er individuele kaarten van te snijden.

Een oud stalenboek van de Firma Brepols.

Het kaartspel associeer ik vooral met de generatie van mijn ouders.
In die tijd kwamen de mensen regelmatig samen om een avondje
te kaarten. Ook voor schrijvers was het kaartspel een bron
van inspiratie. Kijk maar naar deze scene uit het boek
"Alice in Wonderland" van Lewis Carroll (1865)

Ook Suske en Wiske hebben hun eigen kaartspel en stripverhaal.
Zelf herinner ik me een lied over een spel kaarten.
Het ging over een soldaat tijdens de Tweede Wereldoorlog
voor wie alle kaarten een betekenis hadden.
De kaarten waren voor hem een bijbel, almanak en kerkboek
tegelijk. Misschien herinner jij je dit lied nog wel?

Deze film zag ik in november. Ik ga niet vaak naar de film maar 
als het er dan toch eens van komt kan ik er ook echt van genieten.

Begin december waren we een weekendje weg.
Ik denk dat dit het leukste eierdopje is wat ik al ooit gezien heb!

Dit boek had ik meegenomen. Het is het eerste boek wat ik van 
Kristin Hannah las. Ik vond het niet echt mijn ding. Maar ik ga deze
schrijfster zeker nog een kans geven. Een ander boek van haar
( "Vergeten vrouwen" ) is naar het schijnt een erg mooi boek. 
Dat staat alvast op mijn lijstje nog te lezen boeken!

Voor de kerstperiode heb ik alvast wat toepasselijke 
boeken uitgezocht. Misschien is het een beetje van hetzelfde
teveel. Ik zal snel weten of het me kan boeien.

Wat me absoluut wist te boeien was dit boek.
 Het werd door Reese Witherspoon gekozen voor haar
boekenclub. Zoals steeds kiest zij boeken waarin sterke vrouwen
de hoofdrol spelen.
Dit verhaal is gebaseerd op het waargebeurde verhaal van
Louise de Bettignies (1880-1918). Zij woont in Lille wanneer de
Duitsers deze stad in 1914 bezetten.
Zij wilde een werkelijke bijdrage leveren in de strijd tegen de
Duitse oorlogsmachine en richt zo een verzetsgroep op onder de
schuilnaam " Het Alice netwerk"
Zij werkt voor de Britse geheime inlichtingendienst.
Haar netwerk telt op z'n hoogtepunt ruim 100 leden en was een
van de succesvolste spionagenetwerken van de Eerste Wereldoorlog.

Het meest aangrijpende deel van het boek vond ik de 
passage over Oradour-sur-Glane.
Dit Franse dorpje werd op 10 juni 1944 volledig verwoest.

Een Duitse pantserdivisie viel het dorpje binnen.
De Duitse soldaten dreven alle mannen van het dorp bijeen
in graanschuren en fusilleerden hen.

Alle vrouwen en kinderen werden in de kerk bijeengedreven.
In de kerk stond een doos met explosieven. De brand die daardoor
in de kerk ontstond kende slechts één overlevende: Madame Rouffanche.
Op drie uur tijd werden 642 mensen vermoord.
Het was de grootste massaslachting door Nazi's op burgers
in Frankrijk.

Tot op de dag van vandaag zijn de spookachtige ruïnes van het 
dorp Oradour-sur-Glane een monument.
De huizen zonder daken, muren vol kogelgaten, de verbrande
klok die voor eeuwig op vier uur is blijven stilstaan, de
verroeste Peugeot die voor altijd geparkeerd staat bij het
marktplein.
Madame Rouffanche heeft er de rest van haar leven in 
de buurt gewoond.

(foto: Luc Van Waeyenberge)
Hierboven zie je een afbeelding van Louise de Bettignies.
Door haar onwaarschijnlijke moed heeft ze het leven van vele
mensen gered. 
In Froyennes bij Doornik in de provincie Henegouwen staat
dit monument voor haar omdat ze hier door de Duitsers werd
gearresteerd. Zij stierf in Duitse gevangenschap aan tbc op 
27 februari 1918.

Veel steekjes werden de voorbije weken niet gemaakt.
Af en toe werk ik aan dit hexagonproject.
Er is een tijd geweest dat ik zo'n blok op enkele dagen
af kreeg. Nu duurt het soms maanden voordat het laatste 
hexje de cirkel rond maakt. 

Nu het laatste blogje is geschreven is alweer een blogjaar
afgesloten. Dankjewel voor alle reacties die ik hier mocht ontvangen.
Ze worden erg geapprecieerd en zijn dikwijls de motivatie voor weer een 
volgend blogje. Hopelijk brengt 2025 genoeg inspiratie om hier te
blijven doorgaan.
Geniet van de feestdagen en tot in 2025!
Groetjes,
Liliane