Weer thuis.....

 

Na een vlotte autorit (de stilaan onvermijdelijke files bleven ons deze keer 
 zowel in de heen- als in de terugrit gespaard)
 kwamen we vrijdag in de vroege namiddag aan op ons appartement.
 In een mum van tijd zijn we weer geïnstalleerd voor een heerlijk weekje
quilten met zicht op zee.

Met een stuk baalkatoen kunnen we zelfs een design wall installeren. 

Met een boek van enig gewicht kunnen we alles netjes op zijn plaats houden.

We hebben prachtig weer gehad tijdens deze dagen. Veel zon maar ook
redelijk wat wind. Niet ideaal om foto's van quilts te nemen in open lucht.
Omdat ik aan zee onze werkstukken het liefst buiten fotografeer moet ik
van ieder windstil moment gebruik maken. Zelfs al is een quilt nog niet
helemaal af. 

Dit is de Stella quilt waar mijn quiltmaatje Anita vorig jaar aan zee mee
gestart is. 

Op het einde van de week is deze quilt helemaal klaar. Een leuk patroon waar
héél wat stofjes in verwerkt kunnen worden. Voor wie graag stofcombinaties
bij elkaar zoekt is dit een ideaal patroon. 

Omdat ik dringend nieuwe wandelschoenen nodig had zijn we die de eerste
dag bij Buencamino in Nieuwpoort gaan kopen. Na een voetscan en vakkundig
advies ben ik een perfect paar wandelschoenen rijker. Daarna gaan we naar de
Toeristische Dienst van Koksijde Bad voor een kaart met wandelroutes in de buurt.

Die nieuwe schoenen moeten tenslotte toch getest worden. Om niet altijd 
over het strand te moeten lopen willen we deze week onze 
wandelhorizon eens verleggen naar de routes juist achter de kust.
Op de kaart staan 8 wandelroutes waarvan er eentje vertrekt
aan de Hoge Blekker. Dit wordt onze eerste tocht.

Met zijn 33m hoogte is de Hoge Blekker de hoogste duin van onze kust.
Het was een vast baken voor de zeelui die al van ver zijn witte kruin
zagen blinken ("blekken" in het plaatselijke dialect) vandaar zijn naam.

En we zijn vertrokken voor een leuke afwisselende tocht!

In Koksijde dorp zien we dit imposante gebouw.
In 1938 richtte de Vrije Mijnwerkersbond uit Limburg een tehuis
op waar de leden hun verlof konden doorbrengen.

De beheerder was Jaak Van Buggenhout, die later burgemeester
van Koksijde werd.

Na het vertrek van de mijnwerkers vestigde de internationaal
gerenommeerde Hotelschool Ter Duinen zich in dit gebouw.
Ondertussen is ook de Hotelschool verhuisd naar een andere
locatie binnen Koksijde. Toch leuk om als Limburgse dit
plekje in Koksijde te ontdekken.

Wanneer we in de buurt van de Luchtmachtbasis van Koksijde komen
zien we deze Britse militaire begraafplaats. 

Alle begraafplaatsen van het Gemenebest zijn gelijkaardig.
Een open grasveld omgeven door lage muren of groene struiken
en een decoratieve toegangspoort.

In principe is er voor elke gesneuvelde een afzonderlijke rechtopstaande
steen waarop zijn naam en eenheid te lezen is.
De meeste stenen zijn in witte Portland steen ( afkomstig uit Portland
aan de Engelse zuidkust). Na een bezoekje aan de begraafplaats en een
babbel met de man die instaat voor het onderhoud van deze en vele
andere begraafplaatsen van het Gemenebest zetten we onze tocht verder.

Deze tocht is een echte ontdekking. We wandelen langs en door
bossen. Ploeteren door het mulle zand en passeren lang de
woning van een voormalige ijslandvaarder. Een echte aanrader 
voor wie eens iets anders wil dan een strandwandeling.
Nu nog even door het tunneltje lopen en we zijn weer thuis
waar de lapjes op ons liggen te wachten.

Omdat ik in dit blok wat paarse stofjes heb gebruikt ga ik op zoek
naar een geschikt plekje om een foto te nemen.
Dat vind ik tussen wat spulletjes die nu nog staan te wachten op
het begin van het toeristische seizoen. Een reuze cuberdon
(een cuberdon, ook bekend als neuzeke, is een kegelvormig Belgisch
snoepje uit Oost-Vlaanderen dat qua vorm veel weg heeft van een neus)
wordt in de juiste positie versjouwd en de foto kan genomen worden!

Na jaren werken aan haar vingerhoedjesquilt is voor M-Jeanne
deze week het grote moment aangebroken.
De quilt bereikt haar juiste afmeting en kan op
bed gelegd worden. 

8268 vingerhoedjes werden aan elkaar genaaid!!!
Wat een prestatie!

Op één van de weinige avonden dat het windstil is ploeteren
we door het mulle zand op zoek naar het meest fotogenieke
strandhuisje voor een foto. Het verweerde wit van het huisje,
 de kleur van het zand en het zachte avondlicht laten dit
meesterwerk helemaal tot zijn recht komen!

Voor de Witte Burg wandeling trekken we naar het
natuurgebied "De Doornpanne" in Oostduinkerke.

Deze witte struiken lijken het ideale decor voor een Halloweentocht.
Dit is het werk van de spinselmotten. De rupsen vreten van het blad
en maken de spinsels om zich te beschermen tegen natuurlijke
vijanden zoals vogels en de sluipwespen.

In de spinsels leven soms enorme aantallen rupsen en hun zwarte uitwerpselen.
Het geeft een spookachtig effect. Als de rupsen ontpoppen stopt de kaalvraat.

Zou hier een garnaalvisser wonen?

We moeten een klein stukje over de dijk van Oostduinkerke lopen.

De Witte Burgtocht loopt via een prachtige lus doorheen natuurgebied
"De Doornpanne" langs de villawijken van de Witte Burg en eindigt
met een verrassend duinenpaadje evenwijdig aan de zee.
Weeral een schitterende tocht!!

Ter afwisseling met de hexagonblokken werk ik aan mijn vingerhoedjes.
Het kleurenpalet dat ik wil gebruiken had ik vorig jaar al beslist.
Hoe groot ik dit project wil maken daar ben ik nog niet over uit.

Voorlopig maak ik blokken van 15 vingerhoedjes en 6 rijen hoog.
Deze blokken zet ik dan aan elkaar. Het begin is er. Nu maar zien waar
we uiteindelijk gaan eindigen.

Als 3de wandeling van onze wandelkaart kiezen we voor de polderroute.

Een wandeling van 13 km in een landschap zo vlak als een biljartlaken.
We doorkruisen de weidse polders van deelgemeente Wulpen en het
natuurgebied rond Koksijde Golf Ter Hille. Om te eindigen lopen we
een stevig stuk langs het kanaal Nieuwpoort-Duinkerke.
Weeral een prachtige tocht die op het einde toch niet snel genoeg
voorbij kon zijn. We hadden dringend nood aan een plasstop en dat is
op deze tocht echt geen vanzelfsprekendheid.

We maken goed gebruik van onze nieuwe wandelkaart maar een tochtje
over het strand dat hoort er gewoon bij. De ene dag wandelen we richting
Nieuwpoort en de volgende keer wandelen we richting De Panne.

Op het strand van St-Idesbald vind ik het zicht op villa Mieke Hill
altijd mooi. Eertijds een trendy place voor de bourgeoisie gelegen
op de hoogste duin van St-Idesbald. Tegenwoordig te boeken als
vakantieverblijf met een indrukwekkend uitzicht op de kustlijn.

Wanneer we door de winkelstraten van De Panne lopen spot ik
deze vest met hexagonprint.

Dat brengt me naadloos naar mijn laatste grote blok voor mijn
hexagon quilt. Aan zee afgewerkt maar door de wind heb ik er
ginds geen foto van kunnen nemen. Dan maar thuis op het vertrouwde
plekje in de keuken.
18 van deze blokken zijn nu klaar. De volgende stap is het maken
van de hoek - en zijblokken. 

Wanneer we de laatste avond onze week overlopen zijn we het er alle
drie over eens dat dit de leukste quiltvakantie tot nog toe geweest is.
In de voormiddag werd er aan de projecten gewerkt. In de namiddag
werden er vele kilometers gewandeld. Na het avondeten werd er weer
aan de verschillende projecten gewerkt. De tv hebben we bewust
vermeden deze dagen. Na alle oorlogsgruwel van de voorbije weken
gaf dat een enorme rust die door elk van ons als héél positief werd ervaren.
Aan twee projecten werd de laatste hand gelegd. Gelukkig zitten we niet
verlegen om een quiltproject zodat we weer kunnen uitkijken naar
een volgende quiltvakantie aan zee!
Groetjes,
Liliane