De spanning in het ritme...

 

Enkele jaren geleden zag ik een stapeltje oude nummers
van het blad "Handwerken zonder grenzen" in de kringloop liggen.
Soms stond er een artikel in ivm het maken van quilts.
 De nummers waar zo'n artikel in stond mochten
dan met mij mee naar huis.
Zo stond er in het nummer 3/93 een artikel van Henriette Beukers met
als titel:
"De spanning in het ritme"
Grootmoeders bloementuin herontdekt.
De volgende teksten heb ik uit dit artikel overgenomen!

"Tegenwoordig is het gebruikelijk om patchworkpatronen aan te
duiden met de Amerikaanse namen. Zo worden de bekende rozetten
van zeshoekjes "Grandmother's flower garden" genoemd.
We moeten hierdoor niet denken dat dit patroon een typisch Amerikaans
patroon is. Er zijn in verschillende Europese landen prachtige, oude
dekens bewaard gebleven geheel opgebouwd uit deze rozetten
van zeshoekjes.

 

Jetske Scheffrahn nam zich op een gegeven moment voor om een
werkstuk van kleine zeshoekjes te maken. Bij de patchwork- en
quiltwinkel van Den Haan & Wagenmakers in Amsterdam zag zij
een antieke, Nederlandse deken die zij als uitgangspunt koos.
Wat haar in dit oude stuk fascineerden was het levendige ritme.

Voor de rozetten worden meestal veel verschillende kleuren
en dessins gekozen. 

Zo wil ik het ook voor mijn Engelse quilt. Alle rozetten bestaan
uit zeven verschillende stofjes.

Als de achtergrond in één kleur wordt genomen, komen
de rozetten het duidelijkst tot hun recht.

 

Jetske ontdekte dat de manier waarop de rozetten aan elkaar
genaaid worden ervoor zorgen dat ze ofwel rechtstaan ofwel
kantelen.

Over het algemeen worden de rozetten met de rechte kant
precies evenwijdig aan een kant van het werkstuk
gerangschikt. Om een rozet is rondom een rand van 1 zeshoek
breed aangebracht, aansluitend komen de volgende rozetten.
Jetske noemt dit een statisch of dood evenwicht.
De rozetten staan stokstijf, bewegingloos.

Bij de tweede manier wordt rondom een rozet een rand
gevormd van 6 groepjes van 3 zeshoeken.
In de buitenrand, die vanzelf ontstaat, passen de volgende
rozetten er maar op één manier in, dus de weg wijst zichzelf.

Zo ziet de tweede manier van werken eruit.
De rozetten zijn iets gekanteld, alsof ze draaien, waardoor
het geheel vriendelijker overkomt. Jetske noemt het
een dynamisch of levend evenwicht. 
Voor mijn "Engelse quilt" heb ik besloten om eens
volgens deze tweede methode te werken.
Het is even wennen aan deze manier van werken maar
na een tijdje heb je het in de vingers!

Omdat ik zoveel mogelijk verschillende stofjes wil gebruiken
ga ik met mijn quiltmaatje op bezoek bij Quiltatelier
Wendy Vosters in Budel. Ik vind er een hele mooie selectie
stofjes die perfect passen bij de sfeer van de quilt zoals ik
het in gedachten heb. 

Thuisgekomen kan ik het niet laten om direct weer een rozet
in elkaar te puzzelen. Hier zit een beetje van Wendy van Weert,
Wendy van Budel en een beetje van mijn voorraad in.
Leuk toch?

Nu de stofjes rondom het kartonnen malletje rijgen.
Daarna alle zeshoekjes aan elkaar naaien en een
nieuwe rozet is weer klaar.

 

De lap is weer met één rozet gegroeid.

Tijdens het weekend was ik in wat magazines aan 't kijken
toen mijn oog hierop viel.

 

Van zo een foto kan ik echt blij worden.
Een quilt die perfect gestyled werd. Prachtig toch!! 

Hoe gaat het ondertussen met het "Leentjesbos" wat we
met de familie in november 2022 hebben aangeplant?

Zoals te verwachten was hebben niet alle boompjes deze eerste
jaren overleefd. Een aantal boompjes moeten we vervangen 
en er worden nog extra bomen geplant.

Het is een ijskoude ochtend in februari wanneer we deze
klus met een aantal familieleden aanpakken.

De koude kon onze kranige oma niet tegenhouden om
ook een kijkje te komen nemen tijdens de werkzaamheden.
Ze is ontzettend trots op dit project waar elk familielid in
vreugde en verdriet verbonden zal zijn.

* 20-11-1927 
† 05-02-2002

* 14-05-1956
† 12-12-2015

* 28-11-2024
† 11-12-2024

Mijn boekentip voor deze maand kreeg ik aangereikt door
één van mijn bloglezers. Het boek bestaat uit twee delen.
Nadat haar broer gesneuveld is tijdens de Vietnamoorlog
besluit de 20-jarige verpleegkundige Frankie Mc Grath om
aan het front in Vietnam te gaan werken.

Ze maakt er kennis met de verschrikkingen van een oorlog
waar niemand zich op kan voorbereiden. 
In het tweede deel volgen we Frankie wanneer ze terug in
Amerika is. Haar terugkeer naar Amerika, dat verscheurd is 
door de oorlog en de protesten, valt haar véél zwaarder dan gedacht.

Als illustratie bij dit boek heb ik foto's genomen van een
metalen First Aid koffer van het Amerikaanse leger.
Ze was in het bezit van mijn vader. Ik vond dit zo'n
opmerkelijk stuk dat ik deze koffer zelf ben blijven bewaren.
Spijtig dat ik nooit geweten heb hoe deze koffer in
zijn bezit is gekomen. 

Omdat ik nieuwsgierig was geworden naar de Vietnamese kant
van het verhaal heb ik dit boek gelezen.
Ik moet bekennen dat dit boek me nog meer heeft aangegrepen
dan het vorige boek.
Het is een indrukwekkend eerbetoon aan Vietnam, zijn geschiedenis
en de familie Tran.
"Oorlog heeft de macht bescheiden en beschaafde mensen in
monsters te veranderen"
Wat me van dit boek het meest is bijgebleven is de levensdrang die
in een mens aanwezig is. Zelfs als de situatie onmenselijk en uitzicht-
loos is is er toch nog die levensdrang. Zoveel respect voor 
de grootmoeder in dit verhaal!!
Fijne avond en tot blogs!
Liefs,
Liliane