Argentinië (6)...

 

"Een natuurlijk wereldwonder is een landschap- of
geografisch fenomeen dat door de natuur is gevormd
en dat als uitzonderlijk en groots wordt beschouwd"
Op de grens van Argentinië en Brazilië ligt zo'n
natuurlijk wereldwonder nl. de spectaculaire
Iguazú watervallen.

Het is een geheel van 275 grote en kleine watervallen.
80 % van de watervallen ligt aan de Argentijnse kant,
en 20% ligt aan de Braziliaanse kant.

 

Een enorme hoeveelheid water stort zich hier naar beneden.
Via metalen loopbruggen kan je héél dicht bij de watervallen
komen. Wat een spektakel!

Het water blijft maar komen. 
Het is een ongelooflijk en adembenemend
schouwspel dat zich hier voor onze ogen afspeelt.
 

Dit is "The devils troath" of de keel van de duivel.
Hier staan we aan de Argentijnse kant en vanop dit
platform krijg je een idee hoe het water in de aarde
verdwijnt. Met oorverdovend gebulder valt het water
80 meter naar beneden. Het is ontzettend druk op
dit platform. Iedereen wil dit van dichtbij bekijken en
hier worden vele foto's en selfies genomen.
Dus wachten we geduldig onze beurt af -:)

De volgende dag bezoeken we de watervallen
langs de Braziliaanse kant. We kiezen hier voor de 
Macuco boottocht. Met een elektrisch treintje
rijden we eerst tot aan de watervallen.

We hopen hier wat wild life te spotten maar
dat valt best tegen. Dan maar genieten van
de prachtige groene omgeving.

O.a. de Bromelia's gedijen hier zéér goed.
 

Af en toe lukt het om een mooie vogel te spotten.
Wanneer deze vogel ging vliegen kon je op zijn 
staart allemaal witte ringen zien (als je goed kijkt
zie je wat van de witte veren) wat een ongelooflijk
prachtig zicht was.

Wanneer we aangekomen zijn bij de boten
 moeten we ons vestimentair wat aanpassen
 om straks niet kletsnat uit de boot te komen.
Met onze witte regenkappen lijken we wel op leden van
de beruchte Ku Klux Klan! Achteraf gezien was
de aankoop van de regencape een nutteloze
investering want we kwamen kletsnat uit de boot.
Maar dat was natuurlijk part of the fun!!

Wat volgt is een ongelooflijke, spectaculaire
boottocht tussen en onder de watervallen.
Wat een spektakel, wat een geschreeuw
en wat een lol hebben we hier gehad!
Een niet te missen attractie wanneer je
op deze plek bent!

"Argentinië heeft de watervallen, wij hebben het uitzicht"
is een gezegde onder de Brazilianen.
We moeten toegeven dat het zicht op de watervallen het
mooist is langs de Braziliaanse kant.
We hadden ons geen mooiere locatie kunnen dromen om
een punt te zetten achter deze geweldige reis!

 

Enkele losse bedenkingen.
In Argentinië zie je erg veel straathonden.
In vele steden zorgt dat voor overlast en er worden
initiatieven genomen om deze honden op te vangen.

 

Argentijnen zijn dol op honden.
Ze laten ze echter niet uit (zoals bij ons), maar ze 
worden gewoon de straat op gestuurd.

Zo'n tafereeltje zie ik bij ons nog niet snel gebeuren.
De Argentijnen zijn hier wel vertrouwd mee!

Argentijnen zijn dol op Yerba maté, een
traditionele hete kruidenthee.
Het drinken van maté is een sociaal gebeuren
en vaak wordt één maté (de drinkbeker) door
meerdere mensen gedeeld. 

Er wordt een metalen rietje de "Bombilla" gebruikt om
de thee mee te drinken.
Als iemand tegen je zegt: "Kom, we drinken een maté"
dan wil die persoon eigenlijk met je praten.

De Falklandoorlog is nog steeds niet verteerd door
de Argentijnen.

Dat zien we regelmatig op borden zoals dit
bij de ingang van het park Tierra de Fuego.

Veel Argentijnen dragen een rood armbandje
als symbool voor geluk, bescherming en voorspoed.
Het wordt vaak aan de linkerpols gedragen, omdat
men gelooft dat de linkerzijde negatieve energie
afweert.

Argentinië is een groot land. Dat betekent dat je véél
verplaatsingen moet maken om op al die mooie locatie
te geraken. Wanneer we rekenen vanaf dat we thuis
vertrokken zijn totdat we terug thuis waren hebben we
iets meer dan 30.000 km afgelegd. Zo hebben we 10 keer
het vliegtuig genomen en nog vele kilometers met de
bus gereisd. Qua ecologische voetafdruk kan dat zeker
tellen! 

Wanneer je een groepsreis boekt is het altijd de
vraag:" Krijgen we een goeie reisleider mee en zal
het klikken met de rest van het reisgezelschap".
Beide vragen kunnen met een volmondig ja
beantwoord worden. Deze mooie bonte vogel
(op sommige dagen ook wel onze Jack Sparrow)
heeft ons op voortreffelijke wijze door dat grote land
begeleid. Oplosser van problemen, aandacht voor
iedereen, quizmaster tijdens lange busreizen,
fotograaf, auteur van tig "info voor morgen" berichten,
enz.....enz....
 Voor dit alles een welgemeende dankjewel Luc!!

Tijdens het afscheidsdiner hebben we de volledige reis
samen nog eens overlopen. Wat was goed, wat kon beter.
Ik denk dat de blije gezichten op deze foto voor zich spreken!
De balans van deze reis was absoluut positief!!
Dankjewel aan iedereen die hiertoe heeft bijgedragen!
 

Normaal gezien moet je een reis voor vertrek goed voorbereiden.
Bij mij verloopt het altijd in de omgekeerde richting.
Ik maak eerst de reis en wanneer ik thuis ben wil ik zoveel mogelijk
lezen en opzoeken over de plaatsen waar ik geweest ben.
Zo zie ik na thuiskomst in de kringloop dit boek liggen.
Dat kan toch niet anders dan "meant to be" zijn!
Darwin bedacht dat een soort die jarenlang in een gebied leeft
zich aan deze omgeving aanpast. De soorten die het beste aan
hun leefomgeving zijn aangepast overleven.
Dit idee- dat soorten voortdurend veranderen en de best
aangepaste soort overleeft heet de evolutietheorie.

De naam Adrien de Gerlache deed wel een belletje rinkelen
(zijn standbeeld staat in zijn geboorteplaats Hasselt) maar
hoe zat dat ook alweer met die ontdekkingsreiziger.
Het boek links beschrijft in mindere mate de lotgevallen
van de mensen die op de Belgica verblijven. Het verhaal gaat
vooral over de mensen die zijn achtergebleven. Léonie Osterrieth,
een Antwerpse weduwe die de droom van Adrien de Gerlache
helpt waarmaken door grote geldinzamelacties te organiseren.
De zorgen en onzekerheden van de achtergebleven familie-
 leden worden goed beschreven. 
 Ik vond het een erg mooi verhaal.
Het boek rechts beschrijft de expeditie zelf. Adrien de Gerlache
die voortdurend de druk ervaart dat de expeditie moet slagen
want wat gaan ze anders in België van mij denken.
Cook, de dokter aan boord, die vooral bezig is met de
gezondheidsproblemen en het mentale welzijn aan boord.
Ook zéér boeiend om dit verhaal te lezen!!

Ook dit boekje lag in de kringloop.
Wie Argentinië zegt denkt direct aan Evita Perón.
Ook haar levensverhaal wil ik graag lezen. Het zal me zeker
terugvoeren naar Buenos Aires, de bruisende stad
 waar we zo'n fijne dagen hebben doorgebracht!
Tot hier het verslag van onze reis door Argentinië.
Dankjewel dat jullie tochtgenoten waren.
Dankjewel voor de fijne reacties!
Tot blogs!
Lieve groet,
Liliane