Voorbijgevlogen...

Na het verslag over onze tocht naar Santiago de Compostella
heb ik een kleine blogpauze ingelast. Er gebeurde wel van alles
maar de zin om te bloggen was er even niet. 
In dit blogje wil ik terug aansluiten bij waar ik toen gebleven was.
Nog maar net terug van onze wandeltocht of we mochten de
97-ste verjaardag van mijn schoonmoeder vieren.

 

Wat blijft ze toch kranig en alert voor haar hoge leeftijd.
Haar dagen vult ze met wat huishoudelijke taakjes,
het lezen van de krant en vooral kruiswoordraadsels oplossen.
Regelmatig komt er bezoek waar ze dan graag nog
een kaartje mee legt. 

Het is een traditie dat de kleinkinderen en de
achterkleinkinderen grappige en persoonlijke 
verjaardagswensen voor oma meebrengen.
Zie oma eens genieten bij het beluisteren van al die
mooie woorden aan haar gericht. Ze wordt dan ook
echt op handen gedragen door al die afstammelingen
van haar!

Van het ene verjaardagsfeest naar het andere.
Tijdens ons jaarlijkse familieweekend vierden we
de 1-ste verjaardag van onze kleine Gloria.

Vorig jaar was ze amper 10 dagen oud toen ze al mee op
familieweekend ging. 
Het liedje "Lang zal ze leven in de Gloria" werd deze keer
nog net iets enthousiaster gezongen!

Huisje Knus in Zulte was de perfecte bestemming voor een
zalig lang familieweekend. Jammer dat deze dagen zo snel voorbij
gaan. Nu is het weer uitkijken naar ons weekend in 2026.

Dat ik een grote fan ben van de Grote Routepaden dat is
geen geheim meer denk ik. Het begon allemaal met de
nieuwe kust-GR. 103 km van De Panne tot Het Zwin.
Van de Franse tot de Nederlandse grens. Af en toe over
het strand, maar vooral over duinen en binnenpaden.
Dat deze route kan gelopen worden door de inzet van
vele vrijwilligers is toch iets om even bij stil te staan.

Wij wandelaars hoeven maar de stickertjes te volgen maar
die stickertjes moeten wel allemaal aangebracht worden.
Per kilometer zijn er zo'n 50, 60 tot zelfs 100 stickers
nodig voor beide wandelrichtingen. Voor deze kust-GR
komt dat neer op 10.000 stickers.
Deze zomer hebben Paul en ik weer een stukje verder
gewandeld op deze GR-route.
We vertrokken in Oostende waar de Ensorboot ons
van de Westeroever naar de Oosteroever bracht.

Via Fort Napoleon lopen we naar Bredene, De Haan,
Wenduine om tenslotte aan te komen in Blankenberge.

De bekende Oostendse vuurtoren op Oosteroever.

Zo fijn om weer de vertrouwde stickers te kunnen volgen.
We verlaten Oostende en komen aan op het strand van Bredene.

Bredene heeft als enige Vlaamse kustgemeente geen
zeedijk. Hier gaat het strand direct over in de duinen.
Achter deze duinen begint pas de bebouwing.
Hier dus geen appartementen met zicht op zee.

Wanneer we De Haan naderen wandelen we vele
kilometers door de Duinbossen. Deze strekken zich
uit tot Wenduine. Toch een vreemde ervaring om
zo dicht bij de zee door bosgebied te wandelen.

Ongeveer halfweg op onze route ligt De Haan.
Dit is zeker de meest authentieke gemeente langs
de Vlaamse kust. Het tramstation is hét "uithangbord"
en één van de belangrijkste monumenten.

In tegenstelling tot de andere badplaatsen aan de
Belgische kust is hoogbouw van meer dan vijf
verdiepingen in De Haan- Centrum verboden.

We verlaten De Haan en wandelen verder richting
Wenduine. In de verte zien we het rode dak van de 
Spioenkop al opduiken.

De Spioenkop is ongetwijfeld één van de meest
romantische plekjes aan zee. De ligging op 31 meter
boven de zeespiegel zorgt voor unieke panoramazichten.

Deze duintop werd al sinds de 18de eeuw als
observatiepost gebruikt voor militaire doeleinden
en als douanepost. Het duin met paviljoen dankt
zijn naam aan de overwinning van de Boeren
op de Engelsen tijdens de Zuid-Afrikaanse
vrijheidsoorlog in 1900, bij Spioenkop in Natal,
Zuid-Afrika.

We verlaten de Spioenkop en dalen af naar het strand 
om verder te wandelen richting Wenduine.

Op de dijk van Wenduine zien we het kunstwerk
"Vrouw in cirkel". Dit beeld komt prachtig tot zijn
recht bij zonsondergang.

Toch fijn dat je via deze GR-route alle kustgemeenten
aandoet. Deze zeedijk is toch weer anders dan
hoe wij ze kennen in Koksijde. Deze bestrating gaf
een erg leuk effect net zoals de zitbankjes eromheen.

We laten Wenduine achter ons en stappen verder 
richting ons einddoel Blankenberge.

Na 24 km stappen bereiken we Blankenberge.
Wat hebben we weer genoten van deze mooie tocht.
Nu rest ons nog het laatste deel van de kust-GR te 
wandelen nl. van Blankenberge tot Het Zwin.

Wanneer de meisjes aan zee zijn dan laten ze steevast 
kraaltjes invlechten. Dat zo'n wachtrij soms erg lang kan 
zijn dat nemen ze er maar al te graag bij. Zo, Rosalie is klaar.
Nu zusje Juliette en nichtje Stella nog.

In augustus waren we te gast op het burgerlijk huwelijk
van ons peter- en meterkind Melanie.
Na 5 jaar in München te hebben gewoond zijn ze
terug naar België gekomen. Hun terugkeer hebben ze
meteen bezegeld met een huwelijk. 

Onze jaarlijkse zussenfietstocht bracht ons
dit jaar naar Helmond en omgeving.
Natuurlijk kon een bezoekje aan Nuenen niet
ontbreken. Hier liet Vincent Van Gogh zich
inspireren toen hij hier van 1883 tot 1885 woonde.

In het Van Gogh Village Museum kom je daar
alles over te weten.

Dit beeld is gemaakt naar één van zijn beroemste
werken "De aardappeleters".

Het Van Gogh kerkje in Nuenen is onlosmakelijk
verbonden met Vincent Van Gogh.
Zijn vader was hier predikant. Hij heeft het kerkje
meerdere malen geschilderd.

Dit soort huisjes zie je veel terug in het werk van de schilder.

Geen idee meer waar dit was maar het was een rustig strandje
om even te pauzeren. Ik herinner me wel nog dat er in de buurt
een palingrokerij lag. Daar hebben we een terrasje gedaan.
Toen we zelf roken naar gerookte paling werd het tijd om
verder te fietsen.

Half september gaan we weer een weekje quilten aan zee.
Om daar goed te kunnen doorwerken moeten nu de
voorbereidingen gebeuren.

Vele blokjes voor mijn variahex project worden voorbereid.

Altijd benieuwd of de geselecteerde stofjes het goed doen
bij elkaar.

Eentje in blauwtinten. Doet me wat aan de zee denken.

Tijdens de vakantie kreeg ik deze foto doorgestuurd van onze zoon.
" Groetjes vanuit Aubazine. Leuk weetje; Coco Chanel heeft haar
jeugd doorgebracht in dit klooster......"
Getriggerd door dit bericht ging ik in onze bib. op zoek naar boeken
over Coco Chanel.
Gabrielle Bonheur Chanel werd op 19 augustus 1883 geboren
in een arm gezin op het platteland in Frankrijk.
Toen ze 12 jaar was overleed haar moeder aan bronchitis.
Gabrielle werd met haar zusjes naar een klooster in Aubazine
gestuurd. Hier leerde ze met naald en draad omgaan.

Het paradepaardje van Chanels modehuis was de Chanel no.5.
Dit parfum werd in mei 1921 voor het eerst uitgebracht en werd
het populairste parfum ter wereld. Het was het eerste parfum
dat kunstmatig gefabriceerd werd en niet naar bloemen rook.
Tot op de dag van vandaag is Chanel no.5 een zéér populair
parfum. 

Er hing echter ook een minder fraai luchtje rond Coco Chanel.
Zo zou ze tijdens WO II voor de Duitsers hebben gewerkt.
Ze reisde in opdracht van de Duitse geheime dienst naar Spanje
en Portugal om spionnen te rekruteren.
Na de oorlog werd ze gearresteerd op verdenking van collaboratie.
Maar enkele uren later stond ze, wegens gebrek aan bewijs, weer
op vrije voeten.
Zo, dit was het voor deze keer. Wanneer er inspiratie genoeg is voor een
volgend blogje dan zullen jullie dat hier zeker zien verschijnen.
Lieve groet,
Liliane