Buen camino (7)...

 

Vandaag trekken we voor de laatste keer onze wandelschoenen aan
want straks komen we aan in Santiago de Compostella.
Na het ontbijtbuffet vertrekt de bus naar de kerk Escravitude,
onze vertrekplaats voor vandaag. Nog een laatste keer wil ik van
alles genieten o.a. van geveltjes zoals dit hier.

Het zonnetje laat ons in de steek. De laatste 19 km leggen
we af in de miezerige regen met af en toe een opklaring.
We hebben de spirituele route verlaten en wandelen nu
weer op de officiële route. Dat merken we aan het aantal
pelgrims die allemaal richting het einddoel lopen.

Iets voor het middaguur komen we aan in het centrum
van Santiago. 

Grote groepen pelgrims zuigen je als het ware mee richting
het Praza del Obradoiro. Dit is het grote plein voor de kathedraal.
Maar eerst lopen we nog onder de toegangspoort door met de
bekende doedelzakspeler die de aankomende pelgrims verwelkomt.

Men denkt wel eens dat dit Schotse doedelzakspelers zijn.
Maar neen, ook Galicië heeft zijn typische doedelzak, La Gaita.
Er is wel een link met de Ieren en de Schotten want het heeft te
maken met het Keltische verleden van Galicië.

Dit is dan het plein waar op sommige dagen meer dan 4000 pelgrims aankomen.
Dit plein is het podium van de stad. Het wemelt er van toeristen, straatverkopers,
straatmuzikanten, studenten maar vooral ook pelgrims.
Dit is een plein dat zindert van de emoties. Héél begrijpelijk wanneer de pelgrim
na een lange, soms moeilijke pelgrimstocht eindelijk zijn einddoel heeft bereikt.
Hier hoor je vreugdekreten, zie je tranen vloeien. Even uitgeput als ontroerd
zitten velen op het plein naar de imposante gevel van de kathedraal te kijken.

Deze indrukwekkende kathedraal rijst boven alles en iedereen
uit, met majestueuze torens die regelrecht naar de hemel wijzen.
De elegante torens vormen het kader voor het midden van
de gevel, die doet denken aan een monumentaal altaarstuk.
Van hoog boven (midden) begroet de apostel Jacobus,
gekleed als pelgrim, de gelovigen.

Ondertussen is iedereen van de groep aangekomen en wenst
iedereen iedereen proficiat. Aan Geert zijn gezicht te zien staat
hier een tevreden reisleider. Tevreden omdat alles zo vlot en
zonder problemen verlopen is.

Het eerste wat je na aankomst doet is het afhalen van je
compostela. Dit is het officiële kerkelijke document waarmee
het kapittel van de kathedraal van Santiago de Compostella
formeel bevestigt dat een pelgrim de pelgrimstocht naar
Santiago de Compostella heeft voltooid.
Voor een compostela moet je de laatste 100 km te voet afgelegd
hebben of de laatste 200 km met de fiets.
In principe heb je als bewijs twee stempels per dag nodig.
Als dat allemaal in orde is dan krijg je je document.
Jaarlijks komen er ongeveer 450.000 pelgrims aan.

De volgende dag hebben we een vrije dag in de stad.
Het is zondag en we gaan op tijd naar de kathedraal
voor de pelgrimsmis. We lopen via het Plaza de Praterias
naar de ingang van de kathedraal. Dit was het plein van de
vroegere zilverbewerkers met in het midden een fontein met
steigerende paarden.

Dit is het hoofdaltaar van de kathedraal. Je staat werkelijk
versteld van dit prachtige werk in Spaanse barok.
Achter het hoofdaltaar bevindt zich de Porta Santa of
Heilige Deur. Dit is een speciale deur in een kerk die alleen 
tijdens een Heilig Jaar geopend wordt. In deze kathedraal
bevindt de Porta Santa zich dus achter het hoofdaltaar, maar in
andere kerken zoals de Sint-Pietersbasiliek in Rome, is de
Porta Santa een andere ingang die zich aan de zijkant
van de basiliek bevindt.
De jaren waarin 25 juli, de naamdag van de apostel Jacobus, op
een zondag valt, is er sprake van een Heilig Jaar.

Naast het graf van de Heilige Jacobus is de Botafumeiro een
andere bezienswaardigheid in deze kathedraal.
Je weet nooit op voorhand of het vat zal zwieren op het
einde van de mis. De Botafumeiro is het grootste wierookvat
ter wereld. het is 1,5 m hoog en weegt 53 kg.
Er zijn 8 tiraboleiros of touwtrekkers nodig
om het vat aan het slingeren te krijgen.
Het vat gaat tot 20 m hoog en op het hoogtepunt haalt
het een snelheid van 70 km/u.

In de middeleeuwen kwamen de pelgrims na maanden
stappen ongewassen de kathedraal binnen. Om de
stank in de kathedraal wat te verdoezelen werd deze
wierook gebruikt. Wanneer we op het einde van de dienst
de 8 mannen in hun bordeauxkleurige mantels zien
binnenkomen dan weten we dat we het geluk hebben
om het vat te zien zwieren. Toch een hele belevenis!

En zo kwam er een einde aan onze camino.
We hebben een P*R*A*C*H*T*I*G*E camino gelopen.
De lange wandelingen doorheen de mooiste landschappen
gaven zo'n ongelooflijke mentale rust. De dagelijkse tochten van 
meer dan 20 km waren een uitdaging en we waren helemaal
niet zeker of ons dat wel zou lukken. Maar telkens heel vlot
de eindmeet halen gaf ons een gevoel van trots en voldoening.
De camino zorgt ook voor een gevoel van broederschap, waar
mensen elkaar ontmoeten, verhalen delen en steun vinden.
Prachtig waren ook de vele kerken en kloosters die we bezocht
hebben. Ze gaven ons niet alleen een inkijk in de rijke geschiedenis
en architectuur van de streek, maar ze zijn ook van belang
voor de spirituele ervaring van de pelgrims.

Dit was één van de mooiste weken uit mijn leven.
Ongetwijfeld zullen we de bekende schelp nog gaan
tegenkomen. Dan gaan we zeker tegen mekaar zeggen:
"Weet je nog die mooie dagen op de camino"

Aan alle bezoekers van dit blog. Fijn dat jullie de voorbije
dagen reisgezel waren op de camino. Hopelijk hebben jullie
ervan genoten en misschien heeft het jullie wel geïnspireerd.
Lieve groet,
Liliane
(Bronnen: Galicië, het best bewaarde geheim. Marielle Saegaert
Compostela, compleet handboek van Geert reizen
Spanje noord en de Jacobsroute, wereldreisgids anwb)