Buen Camino (5)...

 

Na de wandeling van gisteren bracht de bus ons naar ons tweede
hotel van deze reis nl. Hotel Parador de Cambados in Cambados.
Cambados is bekend van de Albariño wijn. Het is een historisch en
gezellig stadje omringd door wijngaarden, stranden, bossen en heel
veel cultuur. Prachtige overblijfselen van de vroegere allure sieren
het kleine centrum.

Van oudsher brachten de wijnteelt en de visserij veel geld
in het laatje. Dat laat zich zien aan de prachtige herenhuizen.
In één daarvan is nu een parador gevestigd.
Een parador is eigenlijk een Spaans staatshotel. Steeds gevestigd
in historisch belangrijke monumenten zoals kastelen, kloosters e.d.
waarbij op deze manier werd voorkomen dat de verlaten monumenten
volledig in verval zouden raken.
De locatie waar wij verblijven was vroeger eigendom van een
familie die actief was in de wijnproductie.

Omdat het nog mooi weer is beslissen we om 's avonds
nog even op verkenning te gaan in Cambados.
Eerst gaan we naar de ruïnes van Santa Mariña de Dozo.
Ooit was dit de parochiekerk van Santa Mariña, de patrones
van Cambados.

Door mismanagement heeft het in de loop der jaren verschillende
functies gehad.

Met nu als resultaat een bijzonder mooi monument dat in 2014
de titel Derde belangrijkste grafmonument van Spanje kreeg.

Het beste bewijs van de pracht en praal van weleer is het
Praza de Fefiñans.  Het is één van de mooiste pazos van
Galicië en is sinds 2012 Erfgoed van Cultureel Belang.

Dag 5:
van Vilanova de Arousa naar Catoira
Het weerbericht ziet er niet slecht uit. Niets is echter zo
veranderlijk als het weerbericht in Galicië. Maar we mogen 
echt niet klagen. Tot nog toe hebben we iedere dag perfect
wandelweer gehad. 

Op mijn telefoon zie ik weinig foto's van deze tocht.
We hebben dan ook veel langs rijbanen gewandeld.
Wel steeds met zicht op de kustlijn en voorbij
veel fabrieken, vooral visverwerkende fabrieken.
Dit is de eerste stopplaats voor het halen van onze stempel.

Bij gebrek aan andere foto's wil ik het in deze post even hebben
over de schelp. Het symbool van de tocht naar Santiago.

De schelp heeft meerdere betekenissen.
Als herkenningsteken:
de schelp diende als identificatie voor pelgrims onderweg,
waardoor ze gemakkelijker hulp of onderdak konden vinden
onderweg.

Als symbool van de pelgrimstocht:
de schelp staat symbool voor de reis, de uitdagingen en de volharding
die komt kijken bij het lopen van de camino de Santiago.

Verwijzing naar Sint-Jacobus:
De schelp is verbonden met Sint-Jacobus de apostel aan wie de
kathedraal van Santiago is gewijd.

Van tevoren had ik de kleinkinderen uitgelegd waar wij
naartoe gingen en wat de camino betekende.
Het is voor vele pelgrims niet de heilige Jacobus die het 
doel is maar wel een moment van bezinning in hun leven.
Bij velen is er wat voorgevallen en wensen ze hierover te
bezinnen. Velen lopen deze tocht uit dankbaarheid.
Ik wou deze tocht voor mijn kleinkinderen lopen.
We hebben de schelp samen klaargemaakt.
Ieders naam kreeg een plaatsje op de schelp.

Daarna mocht ieder apart met de schelp op de foto.
Van die foto's maakte ik een kleine collage om aan mijn rugzak
te bevestigen.
Deze schelp met hun foto's heeft me gedurende gans de
tocht gezelschap gehouden.
Regelmatig heb ik een kaarsje voor hen laten branden omdat
me dat een goed gevoel gaf.
Maar ook uit dankbaarheid voor zoveel rijkdom!
Wordt vervolgd.....