Namibië: Chobe National Park en de Victoria watervallen...

De volgende morgen staan we weer vroeg op voor een sunrise game drive.
We nemen zelfs niet de tijd om te ontbijten. Op tijd aan de gate zijn is de
boodschap want in een snel tempo komt de ene na de andere safaritruck
aangereden. De rij wachtenden wordt behoorlijk lang.

Kijk eens achter de hoenders. Daar komt warempel een honingdas
voorbij gewandeld. Dit is echt een meevaller want ze zijn vooral 's nachts
actief. De honingdas staat bekend om het feit dat hij graag bijennesten
plundert. Hiervoor werkt hij samen met de honingwijzer (vogel).
Op zijn strooptochten gaat hij voor niets of niemand aan de kant.
Wanneer de honingdas door een giftige slang gebeten wordt ligt
hij een paar uur in coma om nadien te ontwaken en verder te gaan
alsof er niets gebeurd is. De Jean-Claude van Damme onder de dieren!

Bij de waterpoel is het een drukte van belang. Ganse kuddes olifanten
komen er drinken.

We hebben al zoveel olifanten gezien tijdens deze reis maar vervelen
doen ze nog steeds niet. Je kan er naar blijven kijken.
Kijk hoe schattig deze kleine Dumbo is!

Ze zijn enorm behendig met hun slurf en kunnen zelfs het kleinste
grassprietje uittrekken 

Zò dichtbij hoeft hij voor mij nu ook weer niet te komen.
We kunnen hem bij wijze van spreken zo aanraken!

Deze groep heeft er flink de pas in. Het blijft spannend als je in een open
truck zit en er komt zo'n bende kolossen aangestoven. Ik ben toch altijd weer
opgelucht als ze de truck ongeïnteresseerd links laten liggen.

Halverwege de game drive houden we halt voor een tasje thee
en een droge koek. De zon is pas op en de temperaturen zijn alweer
aangenaam aan het stijgen. Dit zijn zulke zalige momenten.

Na de pauze heerst er plots een grote bedrijvigheid rondom
de waterplas. Er is een luipaard gesignaleerd. Dit is zo zeldzaam
dat alle drivers dit onmiddellijk aan elkaar doorgeven, en in
een mum van tijd staan er tientallen trucks rondom dit prachtige dier.
Je hoort alleen het klikken van de camera's.

Het dier laat zich uitgebreid bewonderen totdat het besluit
dat het genoeg geweest is. Hij klimt in een boom en legt zich
op een tak te rusten. Hadden we hem niet in de boom zien
springen we zouden nooit geweten hebben dat er daar een
luipaard lag.

Om drie uur in de namiddag gaan we voor een laatste
river safari cruise aan boord bij deze gids. Ditmaal
op de Chobe river.

Eerst het nodige papierwerk regelen in dit kantoortje.
Je moet ook betalen om het gebied te mogen binnenvaren.

Wow, kijk hier eens! Telelenzen genoeg op deze boot.
Achteraf had ik wel wat spijt dat ik niet geïnvesteerd
had in een goeie telelens. 

En neen, we worden ze echt niet moe!!

Ik heb niet zoveel moeite gedaan om vogels te fotograferen
omdat ik die goeie telelens dus miste. 

Hier een nijlpaard dat wat meer laat zien dan alleen maar ogen en oortjes -:).

Ik heb zo dikwijls het liedje "Sofie de krokodil" voor Rosalie
gezongen en nu ligt ze hier in levende lijve. Een speciale foto
voor Rosalie dus!

Langzaam gaat de zon onder. Voor de laatste keer genieten
we van een sunset vanop het water. 

Vandaag waren we vanaf sunrise tot sunset in de prachtige natuur
van het Chobe National Parc. Eerst op het land dan op het water.
Hiervoor kom je naar Afrika en kom je terug naar Afrika!!

En dan breekt het moment aan dat je het eindpunt van
je reis hebt bereikt. Voor ons ligt de machtige Victoria
waterval.

Omdat we op het einde van het droog seizoen hier zijn stroomt er
maar 10 % van de hoeveelheid water die door de Zambezi wordt aangevoerd
naar beneden. Er worden op dit moment zelfs geen regenjasjes uitgedeeld
omdat er bijna geen waternevel gevormd wordt. 

Eigenlijk vinden we het helemaal niet zo erg om nu hier te zijn.
Doordat er zo weinig nevel hangt hebben we wel een prachtig
zicht op de ravijn. In het nat seizoen riskeer je door de dichte nevel
of stuifwater niet zoveel te zien.

Als de zon de regendruppeltjes beschijnt zie je soms een
mooie regenboog.

Deze brug werd aangelegd als onderdeel van de spoorlijn die
de Kaap met Caïro moest verbinden. Hij was destijds de hoogste ter
wereld en werd in Engeland geprefabriceerd, geassembleerd,
weer uit elkaar gehaald en per schip en trein naar de waterval
vervoerd. 

Op 17 november 1855 ontdekt de schotse arts en zendeling
David Livingstone als eerste blanke de beroemde
Victoria Falls op de grens tussen Zambia en
Zimbabwe.

Hij vernoemde de watervallen naar de toenmalige koningin
van het Verenigd Koninkrijk koningin Victoria.

Zijn standbeeld staat aan de Zambiaanse kant van de watervallen.

Op de laatste vrije dag kiest ieder een optionele activiteit.
Sommigen gaan raften op de Zambesi, anderen kiezen
voor een gorge swing (aan touwen door de canyon zoeven).
Wij willen het wat rustig aandoen en kiezen met onze vrienden
(D&I)voor een lunch in het prachtige Victoria Falls Hotel.
Met de bouw van dit hotel werd gestart in 1904, gelijktijdig
met de constructie van de Victoria Falls Bridge.
Vele beroemdheden, van Agatha Christie tot de jonge
koningin Elisabeth, hebben zich hier laten verwennen.

En zo komt er na 19 dagen een einde aan deze prachtige reis.
Het is altijd een beetje spannend om met onbekenden op
reis te gaan. Gelukkig waren het allemaal gezellige mensen
en klikte het enorm goed in de groep.
Maar de rol van onze gidsen mag zeker niet onderschat worden.
Hans en Shadreck hebben deze groep op een fantastische manier
mee op sleeptouw genomen.  Ze hebben ons zoveel verteld over
Afrika, de natuur, de dieren, wat hun drijfveren zijn om te doen 
wat ze doen. 
Respect / Courtesy / Patience waren de drie kernwoorden
uit de afscheidsspeech van Shadreck! Hij had dit bij de groep
ervaren, maar wij zeker ook bij hem!

"I never knew of a morning in Africa when I woke up
that I was not happy" (Ernest Hemingway)
Groetjes, Liliane