Buen Camino (4)...

 

Na het ontbijt brengt de bus ons naar het klooster
van Armenteira, het eindpunt van onze tocht gisteren.
Vandaag staan er 24 km op het programma waarvan
de eerste 5 km ronduit schitterend zijn.

We dalen eerst een stukje af over een pad vol grote stenen om dan
beneden uit te komen bij het riviertje "Rio Armenteira"
Daar volgen we de route "Ruta da pedra e da agua"
of de route van steen en water.

Alle foto's van onze camino heb ik met mijn telefoon gemaakt.
Dat is dikwijls aan de kwaliteit te zien. De foto's in dit bos genomen
geven maar een fractie weer van hoe mooi het in werkelijkheid was.
Het lijkt wel alsof we in een soort van "mini"regenwoud zijn
terechtgekomen.

Water verwijst naar de rivier Armenteira, steen verwijst naar
de talrijke watermolens die langs het riviertje lagen.
Daar zien we nu nog de restanten van.

Er was geen tandrad om de molens te doen draaien maar wel
een "wielspin" in het water. Het snel stromende water werd door
een vernauwing gestuurd waardoor het met grote kracht tegen
het "wielspin" opbotste. Dat draaiende wiel was met een as
verbonden met de bovenste molensteen.
Die molensteen draaide boven een vaste steen en maalde zo
het graan tot bloem.

Iedere molen had zijn naam.

Nu zijn het enkel nog ruïnes volledig overgenomen door
de natuur.

Wat een belevenis was dit!!
We gingen nog geloven dat sprookjesbossen echt bestaan!

We stappen flink door want we willen absoluut op tijd
aankomen bij de kapel van San Pedro de Mouzos
voordat die rond het middaguur de deuren sluit.
Oef, we hebben het op het nippertje gehaald!

De kapel werd gebouwd door iemand in deze wijk. Het is een prachtige
plek voor een bezinningsmoment op deze spirituele camino.

Het zijn de vrijwilligers van een lokale vereniging die de kapel
openhouden en we kunnen hier ook een stempel krijgen
voor in ons stempelboekje.

Na een korte babbel over onze camino nemen enkele
dames hun gitaar en zingen voor ons het pelgrimslied.
Daarna moeten we weer verder want de tocht is lang vandaag.

Altijd maar de pijlen volgen. Hier geflankeerd door een
beeld van Sint-Jacob in het dorpje Ribadumia.

Wanneer ik ergens een ezel zie dan moet ik telkens denken aan
onze kleinzoon Christiaan die enkele jaren geleden een grote
angst had voor ezels. Gelukkig is dat nu voorbij.
Voor ezels moet je niet bang zijn Christiaan. Kijk maar eens wat
opi hier durft doen!

Uit Galicië komt de frisse, aromatische albariño,
een witte wijn die in deze streek wordt geproduceerd.

De witte Albariño druif gedijt hier bijzonder goed
op de speciale, op de wind gerichte, granieten pergola's.

Het tweede door de mens gemaakte stenen monument van
de streek zijn de cruceiros. Dit zijn kruisen die boven op een
dunne kolom zijn geplaatst en meestal een beeltenis van
Jezus Christus op zich dragen.
Heel vroeger stond de kerk niet toe om ongedoopte gestorvenen
op de begraafplaats van de kerk te begraven. Veel rouwende ouders
zouden hun ongedoopte gestorven baby aan de voet van cruceiros begraven
hebben, opdat hun kind toch nog enige bescherming van het
kruis van de cruceiro zou ontvangen.
Dat is een van de redenen waarom er nog dikwijls bloemen
aan de voet van een cruceiro worden neergelegd.
Ook pelgrims laten er schelpen, stenen, foto's en briefjes achter.

Het is ondertussen een traditie geworden in onze familie.
Verjaardagswensen in het zand. We deden het al in Zuid-Afrika
en Namibië. Nu dus vanuit Spanje.
Happy Birthday Gloria 1 jaar!

Deze brug nog overwandelen en we hebben onze eindbestemming
Vilanova de Arousa bereikt!

De eerste wandelaars zitten al op de afgesproken plek nl.
het terras met de zwarte luifel.
Moe maar zéér voldaan over alweer een topdag op deze
camino!
Wordt vervolg.....